Ethel Cain

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Ethel Cain
Cain die een optreden geeft in Gunnersbury Park, Londen, 2023
Algemene informatie
Volledige naam Hayden Silas Anhedönia
Alias Atlas, White Silas, Miss Anhedonia, Tommy, אשמדאי
Geboren 24 maart 1998
Geboorteplaats Tallahassee
Land Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Werk
Jaren actief 2017–heden
Genre(s) Ambient, alternatieve rock, dreampop, rock, folk
Beroep singer-songwriter, artiest, producent, model
Instrument(en) piano, gitaar
Label(s) Daughters of Cain, AWAL
Act(s) whiine
Officiële website
(en) Discogs-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Hayden Silas Anhedönia (Tallahassee, 24 maart 1998), beter bekend onder haar artiestennaam Ethel Cain, is een Amerikaanse singer-songwriter.

Op 3 december 2022 trad Cain op in het Amsterdamse poppodium Bitterzoet, waar Paradiso regelmatig concerten programmeert.

Vroege jaren[bewerken | brontekst bewerken]

Cain groeide op in Perry, Florida, als oudste van vier kinderen. Het gezin behoorde tot de Southern Baptist Convention, het grootste protestantse kerkgenootschap in de Verenigde Staten. Haar vader was diaken en al van jongs af aan was Cain betrokken bij het kerkkoor. Toen ze acht was begon Cain met pianospelen.

Op 12-jarige leeftijd kwam ze voor haar familie uit de kast als homoseksueel, vier jaar later verliet ze de kerk. Op haar twintigste kwam ze uit de kast als transvrouw. Binnen het gezin werd er verdeeld op gereageerd.

In 2017 overwoog Cain zich aan te melden voor een filmopleiding aan de Florida State University, maar zette dit niet door.

Muzikale carrière[bewerken | brontekst bewerken]

Cain begon in 2017 te experimenteren met zowel het schrijven van liedteksten als het produceren van muziek. Haar stijl liet zich in het begin omschrijven als een etherische stijl, geïnspireerd door christelijke muziek en gregoriaans gezang. Na het uitbrengen van verschillende mixtapes en extended plays, wat ze op SoundCloud en Tumblr deed onder de namen White Silas en Atlas, nam ze in 2019 een meer alternatief geluid aan. Ook begon ze vanaf die tijd de naam Ethel Cain te gebruiken.

De teksten die Cain bezingt gaan over nostalgische en gotische thema's, zoals armoede, het misbruik van verdovende middelen, huiselijk geweld, de dood en transgenerationeel trauma. Het laatstgenoemde omvat de psychologische en fysiologische effecten die mensen bij trauma's ervaren. Deze worden vaak doorgegeven aan de nakomelingen. Het zit verweven in de familielijn.

Cains tegenwoordige stijl is een combinatie van verschillende genres, zoals ambient, alternatieve rock en dreampop. Ze haalt inspiratie uit gospel, country, klassieke rock en alternatieve muziek.

Preacher's Daughter[bewerken | brontekst bewerken]

In mei 2022 bracht Cain haar debuutalbum Preacher's Daughter uit onder haar eigen label Daughters of Cain. Het album werd door verscheidene muzieksites beoordeeld met een 9 of 5 dan wel 4 sterren, en eindigde vervolgens in hun eindejaarslijsten van dat jaar.

Persoonlijk leven[bewerken | brontekst bewerken]

Cain woont tegenwoordig in Pittsburgh, Pennsylvania. Ze is biseksueel en heeft autisme.

Discografie[bewerken | brontekst bewerken]

Albums[bewerken | brontekst bewerken]

  • 2022: Preacher's Daughter

Extended plays[bewerken | brontekst bewerken]

  • 2019: Carpet Bed
  • 2019: Golden Age
  • 2021: Inbred

Singles[bewerken | brontekst bewerken]

  • 2019: 'Bruises'
  • 2019: 'Golden Age' (Piano Version)
  • 2021: 'Michelle Pfeiffer' (afkomstig van Inbred)
  • 2021: 'Crush' (afkomstig van Inbred)
  • 2021: 'Unpunishable' (afkomstig van Inbred)
  • 2022: 'Everytime' (uitgegeven als Spotify Single)
  • 2022: 'Gibson Girl' (afkomstig van Preacher's Daughter)
  • 2022: 'Strangers' (afkomstig van Preacher's Daughter)
  • 2022: 'American Teenager' (afkomstig van Preacher's Daughter)
  • 2022: 'Morning Elvis' (Live at Denver Ball Arena) (met Florence + the Machine)
  • 2023: 'Famous Last Words (An Ode to Eaters)' (afkomstig van COMPILATION V1)