Gebruiker:David J Bos/Kladblok
Het schaap Veronica is een fictief, sprekend schaap, waarover Annie M.G. Schmidt zesenzeventig gedichten schreef.[1] De gedichten verschenen in de loop van ruim zevenenhalf jaar (14 januari 1950 - 10 augustus 1957) maar hebben een vaste vorm: vijf kwatrijnen met gekruist rijm plus twee gepaard rijmende versregels, in een zevenjambige maat.[2] Ze vertellen de avonturen van 'juffrouw schaap Veronica', de dames Groen en hun huisvriend, ‘de dominee’. Schmidt publiceerde deze versjes op de kinderpagina van Het Parool, en bundelde ze in Kom, zei het schaap Veronica (1953) en in Het hele schaap Veronica (1960). In 1972 verscheen een nieuwe editie, niet langer geïllustreerd door Wim Bijmoer maar door Fiep Westendorp, die vooral 'de dominee' een heel ander, minder sympathiek voorkomen gaf.[3] ‘Vanwege de toespelingen en de uitstraling’ werden de Veronica-verzen (zonder illustraties) opgenomen in Tot hier toe (1988), de verzamelbundel van Schmidts light verse voor volwassenen. Ze werden in de jaren vijftig ook gespeeld door journalistencabaret De Inktvis (met illustrator Wim Bijmoer als de dominee en Schmidt als het schaap) en nagevolgd door dichters als J.W.E Werumeus Buning en Adriaan Roland Holst.[4]
Enkele jaren voor het eerste Veronica-versje het licht zag, publiceerde Han G. Hoekstra -- die eveneens voor Het Parool werkte -- een bundel kinderversjes getiteld Het verloren schaap (1947).[5]
- ↑ David Bos, 'Het schaap Veronica en haar herder: Een ernstige lezing van light verse van Annie M.G. Schmidt'., De Gids, jg. 167 (2004), pp. 73-87.
- ↑ Joke Linders, Doe nooit wat je moeder zegt: Annie M.G. Schmidt: De geschiedenis van haar schrijverschap. Amsterdam: Querido, 1999, pp. 93-98. Twee gedichten tellen zes in plaats van vijf kwatrijnen.
- ↑ Bos, 'Het schaap Veronica en haar herder', p. 85.
- ↑ Zie Kees Fens e.a., Kijk, Annie M.G. Schmidt: De schrijfster in beeld. Amsterdam: Querido / Nederlands Theater Instituut, 1984.p. 36; zie ook Schmidts bedankbriefje d.d. 11 juni 1951 in Tine van Buul e.a., Altijd acht gebleven: Over de kinderliteratuur van Annie M.G. Schmidt. Amsterdam: Querido [Schrijversprentenboek nr. 31], 1991, p. 24, en in Annejet van der Zijl, Anna. Het leven van Annie M.G. Schmidt. Amsterdam: Nijgh & Van Ditmar, 2002, p. 202.
- ↑ Joke Linders & Janneke van der Veer, Han G. Hoekstra: Biografie. Amsterdam: Ambo 2011, p. 13. Zie ook Joke Linders en Janneke van der Veer, Stoute kinderen van Han en Annie: Het hoe, wat , wanneer en waarom van de kinderversjes van Han G. Hoekstra en Annie M.G. Schmidt. Schalkhaar: De Eierland Pers, 2006.