Gebruiker:Neushorn/wiu4

deze pagina mag vrij worden bewerkt

zie de overlegpagina voor meer informatie

Geschiedenis

In de geschiedenis vindt men bij vele volken behandelingswijzen die betrekking hebben op de wervelkolom. Door veranderde inzichten binnen de neurologie in de tweede helft van de 19e eeuw ontstond bij artsen meer belangstelling voor de resultaten van deze manuele handelingen. In de Verenigde Staten werden deze therapieën aanvankelijk vooral buiten de reguliere geneeskunde toegepast. Op deze wijze kon de chiropratie ontstaan. Dit gold ook voor osteopathie, waarvan A.Still (1828 – 1917) de grondlegger is.

De grondlegger van de chiropractie is de in Canada geboren Daniel David Palmer (1844-1913). Zijn theorie is gebaseerd op die van Hippocrates, de 'Vader van de geneeskunde', namelijk dat de oorzaak van ziekten in de wervelkolom gezocht kan worden. De wervelkolom beschermt het ruggenmerg, dat samen met de hersenen het centrale zenuwstelsel vormt. Indien zich in de wervelkolom functiestoornissen voor doen, dan ontstaan er, zo stelde Palmer, ook storingen in de doorstroming van de zenuwimpulsen door het ruggenmerg en de daaruit aftakkende zenuwen. Door deze functiestoornissen in de wervelkolom op te heffen, kunnen zenuwimpulsen onbelemmerd hun doel bereiken, waardoor organen en weefsels goed kunnen functioneren. Palmer bracht deze overtuiging in praktijk en stelde zijn filosofie en geneeswijze in 1895 op schrift. In 1897 richtte hij in Iowa de 'Palmer school of chiropractic' op.

Leerlingen van D.D. Palmer stichtten vervolgens hun eigen scholen. Palmers zoon, B.J. Palmer, stichtte in Davenport, Iowa ook een eigen school onder de naam "Palmer College". De basisfilosofie van deze school was, dat alleen manuele behandeling van de wervelkolom, zonder aanwending van andere therapievormen, afdoende was voor de behandeling van de patiënten. Zo ontstonden de "straights" en de "mixers", die ook nog andere therapievormen gebruikten. Palmer junior verenigde "straights" in de in 1930 opgerichte International Chiropractors Association (ICA). De 'mixers' verenigden zich in de grotere American Chiropractic Assoiation (ACA). De 'mixers' gaven naast de therapie ook voedingsadviezen, fysiotherapeutische instructies zoals, oefeningen en massage.

Legalisering en opleiding

Omstreeks het begin van de 20e eeuw hebben de medici in de VS in een wet laten vastleggen, dat iedereen die beweerde dat hij de geneeskunde beoefende in het bezit moest zijn van een artsendiploma. In 1906 werd D.D. Palmer veroordeeld vanwege het onwettig uitoefenen van geneeskunde. Nadien is chiropractie zich meer gaan legaliseren. De eerste legalisering kwam tot stand in 1913 in Kansas. In 1920 was de chiropractie in 24 van de 48 Amerikaanse staten juridisch erkend. Tientallen College of Chiropractic gaven op dat moment al onderwijs in chiropractie. Daarna ontwikkelde de opleiding chiropractie zich tot een volledige opleiding met 15 colleges of Chiropractic, die vanaf 1974 onder de controle van het Amerikaanse ministerie van Onderwijs vallen.

Separate, but equal

In 1974 gaf Louisiana als laatste staat in de Verenigde Staten aan chiropractoren de wettelijke bevoegdheid om hun beroep vrij uit te oefenen. In de Verenigde Staten houdt deze formele juridische erkenning in, dat chiropractoren als eerstelijns gezondheidswerkers zonder verwijzingen door een arts zelfstandig patiënten kunnen behandelen Bij het streven naar deze professionele erkenning in Noord-Amerika heeft de chiropractie zich ten opzichte van de medische professie altijd duidelijk op gesteld: “separate, but equal” Hiermee werden een aantal andere opties voor intergratie in de gezondheidszorg duidelijk verworpen:

• Alleen behandelen op verwijzing van of onder supervisie van een arts (zoals in Nederland de fysiotherapeut),
• Aanvaarden van een beperkte bevoegdheid, om bij voorbeeld alleen aandoeningen van het bewegingsapparaat te behandelen( een positie zoals in Nederland de tandarts of Psycholoog heeft),
• Opname in de medische professie (zoals gebeurd is met de osteopaten in de Verenigde Staten)

Ook werd in 1974 door het Amerikaanse ministerie van Onderwijs aan de American Chiropractie Association de bevoegdheid gegeven om de colleges voor chiroprctie officieel te erkennen en vervolgens de kwaliteit van de opleiding te controleren. De Council on Chiropractic Education (CCE) werd het toezichthoudend orgaan. In 1991 waren er 15 erkende colleges in de Verenigde Staten. Vanaf 1974 wordt in de Verengde Staten de behandeling door een chiropractor ook door Medicaid en Medicare (verzekeringsvormen van de overheid) vergoed. Tevens vergoeden momentaal in de Verenigde Staten bijna alle andere verzekeringen en “Workers’Compensation” (ziekte wet)-instanties. In de Verenigde Staten zijn in 1990 meer dan 45 000 chiropractoren werkzaam, wat neer komt op 1 chiropractor op 5500 inwoners.

Bronnen, noten en/of referenties