Gebruiker:R0303669/Kladblok
Pierre Nicolas Croquison (Kortrijk, 19 december 1806- 24 maart 1887) was een Belgisch architect.
Opleiding[bewerken | brontekst bewerken]
Hij volgde les in de Academie in Kortrijk. Daarna volgde hij lessen in de Academie van Gent en was leerling in het atelier van Louis Roelandt.
Loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]
Pierre Nicolas Croquison werd in 1838 benoemd tot inspecteur van bouwwerken van de opera en het gerechtshof van Gent.
In de jaren 1840 en 1841 solliciteerde hij zonder succes voor de functie provinciaal architect in West-Vlaanderen.
In 1842 werd Pierre Nicolas Croquison stadsarchitect van Kortrijk. In het jaar 1858 werd hij provinciearchitect van West-Vlaanderen, voor het arrondissement Kortrijk en Ieper. In beide posities volgde hij Camille Dehulst op. Tijdens zijn functie als provincie architect construeerde hij veel parochiekerken, pastorieën en gemeentelijke lagere scholen. Zijn belangrijkste verwezenlijkingen in deze periode zijn het Kortrijkse gerechtshof en de restauratie van de Sint-Medarduskerk in Wervik.
Samenwerking met Brugse bisschop Joannes Baptista Malou[bewerken | brontekst bewerken]
Vanaf 1850 doet de Brugse bisschop Joannes Baptista Malou beroep op Pierre Nicolas Croquison voor een aantal bouwwerken. Wellicht begon de samenwerking in 1853. In dit jaar maakte hij, in opdracht van de Brugse bisschop, een ontwerptekening voor een neogotisch seminarie. Pierre Nicolas Croquison werd in de jaren hierna één van de voornaamste vormgevers van parochiekerken in het bisdom Brugge. De opvallendste bouwwerken zijn de Heilige Kruisverheffingskerk in Sint-Kruis (1851) en de Sint-Tillokerk in Izegem (1852).
Pierre Nicolas Croquison kreeg in het midden van de jaren 1850 nog een opdracht van bisschop Baptista Malou, namelijk de verruiming van het Klein Seminarie in Roeselare en de bisschoppelijke colleges van Ieper, Kortrijk en Poperinge.
Hij had inspraak bij het bouwen van heel wat kapellen en kloosters in Poperinge, Warneton, Anzegem en Bellegem. Hierdoor werd hij gezien als één van de belangrijkste architecten voor de Katholieke Kerk.
In 1860 droeg Pierre Nicolas Croquison één van zijn kerkontwerpen op aan de bisschop Joannes Baptista Malou.
Pierre Nicolas Croquison en de literaire wereld[bewerken | brontekst bewerken]
Toen Pierre Nicolas Croquison in Gent verbleef, had hij interesse in de literatuur. Gentse stadarchivaris en auteur Prudens Van Duyse, dichteres Maria Van Ackere-Delooaeghe en mogelijk ook Hendrik Conscience behoorden tot zijn contacten. Toen hij in 1842 terugkeerde naar Kortrijk bleef hij met hen contact houden. Hij kreeg enkele publicaties van Prudens Van Duyse. De contacten met Prudens Van Duyse waren echter maar sporadisch en professioneel. De band met Hendrik Conscience was eerder vriendschappelijk.
Bronnen, noten en/of referenties
|