Gebruiker:Wikibelgiaan/Niet vergeten

Deze pagina is zuiver bedoeld als notitieblok voor de gebruiker Wikibelgiaan. Ze maakt geen deel uit van de encyclopedie!

Italiaans

Raddoppiamento fonosintattico ofwel rinforzamento fonosintattico is een fonetisch procede dat bestaat in de verdubbeling van een medeklinker bij het begin van een woord:

• Andiamo a casa [an'dja:mo akˈka:sa, -za] (We gaan naar huis./Laten we naar huis gaan.)

Het woord casa ("huis") ondergaat in bovenstaand voorbeeld de geminatie. Het gaat bovendien, zoals de naam al aangeeft, om een syntactisch verschijnsel. Gewoonlijk is de geminatie te wijten aan de aanwezigheid vóór de gegemineerde medeklinker van een eenlettergrepig woord of een beklemtoonde lettergreep (in dit geval gaat aan de gegemineerde c het eenlettergrepige voorzetsel a vooraf).

Typische voorbeelden

Na de eenlettergrepige woorden tra, so, che en fa kunnen we bijvoorbeeld krijgen:

• Detto tra le righe. ['detto tralle'ri:ge]
• Non so che cosa faremo. [non'sɔkkek 'kɔsa fa're:mo] (Ik weet niet wat we moeten doen.)
• Un uomo tra due dame fa la figura del salame. [uˈnwɔ:mo traddueˈda:me ˌfallafiˈgu:ra delsaˈla:me]

De volgende voorbeelden illustreren de raddoppiamento fonosintattico na woorden met eindklemtoon:

• Parigi è una città bellissima. [paˈri:ʤi ɛunaʧitˈtab belˈlissima] (Parijs is een heel mooie stad.)
• Farò tutto. [faˌrɔtˈtutto] (Ik zal alles doen.)
• Mangiò molto. [manˌʤɔmˈmolto] (Ik eet veel.)

Bijzondere gevallen

Niet alle eenlettergrepige woorden brengen een raddoppiamento fonosintattico teweeg (bijvoorbeeld het bepaald lidwoord).

De grammatica's noemen daarnaast nog enkele woorden die aan de oorzaak liggen van raddoppiamento sintattico, ook al gaat het noch om eenlettergrepige woorden noch om woorden met eindklemtoon: qualche volta; come te.

Consonant gemination does not happen when:

• a pause occurs on the boundary of word in question
  • In particular, the initial gemination may be conditioned by syntax. For example, in the phrase "La volpe ne aveva mangiato metà prima di addormentarsi" ("The fox had eaten half of it before falling asleep"), there is no gemination after metà, because prima is part of the adjunct, a sentence element phonologically isolated from the main clause within the prosodic hierarchy of the phrase.
• the stressed final vowel is lengthened
• a sharp break or change in the pitch on the word boundary happens

There are other considerations, especially in various dialects, so that the initial gemination is in fact subject to complicated lexical, syntactic, and phonological/prosodic conditions.

Oorsprong en geografische verspreiding

Klaarblijkelijk is de oorsprong van de raddoppiamento sintattico te wijten aan de assimilatie van Latijnse eindmedeklinkers:

• (lat.) Ad Brundisium > (it.) A Brindisi

De geminatie is geen uniform kenmerk van "het Italiaans", aangezien ze vooral voorkomt ten zuiden van de La Spezia-Rimini-lijn. Ten noorden van deze isoglosse zal men ze zelden horen, omdat de noordelijke dialecten de neiging hebben om dubbele medeklinkers terug te brengen tot enkele (degeminatie). Aan de andere kant komen er ontelbare gevallen van raddoppiamento fonosintattico voor in de zuidelijk-centrale dialecten van Italië, ook wanneer er in het Latijn geen medeklinker aanwezig was.

Het gebruik van sandhigeminatie maakt deel uit van de Italiaanse standaardtaal en is één van de belangrijkste punten tijdens dictiecursussen die journalisten, acteurs enz. volgen.

Fins

De geminatie van een medeklinker bij het begin van een morfeem komt voor wanneer het voorgaande morfeem op een klinker eindigt en hoort bij één van de volgende morfologische klassen:

• zelfstandige naamwoorden op -e (behalve enkele nieuwe leenwoorden)
• bevelende wijzen en connegatieve bevelende wijzen van de tweede persoon enkelvoud, evenals de negatieve vorm van de indicatief presens (deze drie lijken altijd op elkaar)
• connegatieve bevelende wijzen van de derde persoon enkelvoud, eerste persoon meervoud, tweede persoon meervoud en derde persoon meervoud.

älkää tehkökään sitä [tehkøkːæːn] (Doe het liever niet.)

• eerste infinitieven (de woordenboekvorm)
• naamvallen van zelfstandige naamwoorden op -e: de allatief -lle evenals de minder gangbare sublatief -nne (zoals in tänne) en prolatief -tse (zoals in postitse); echter, niet de instructief
• enkele andere woorden, zoals kai ("waarschijnlijk"), luo ("naar [een persoon of plaats]"), tai ("of")

Sandhigeminatie kan voorkomen tussen morfemen van eenzelfde woord, zoals in:

[minulle] + [kin] → [minullekkin] (ook voor mij) [gespeld als minullekin]

of tussen onderdelen van een samenstelling, zoals in:

[perhe] + [pɑlɑʋeri] → [perheppɑlɑʋeri] (familiesamenkomst) [gespeld als perhepalaveri]

of tussen aparte woorden, zoals in:

[tule] + [tænne] → [tulettænne] (Kom hier!) [gespeld als "Tule tänne!"]

In ver doorgedreven standaardtaal raakt de geminatie zelfs aan morfemen die beginnen met een klinker: [otɑ] + [omenɑ] → [otɑʔʔomenɑ] of [otɑʔomenɑ] "Neem een appel!". In de spreektaal zal men in dit geval vaak [otɑomenɑ] horen, dus zonder een glottisslag.

Oorsprong en geografische verspreiding

Deze regels gelden over het algemeen voor de standaardtaal, alhoewel vele zuidwestelijke dialecten, om maar een voorbeeld te geven, het verschijnsel helemaal niet kennen. Ook binnen de standaardtaal is er vaak geen eensgezindheid onder de verschillende sprekers, of bijvoorbeeld kolme ("drie") een geminatie van de volgende medeklinker hoort te veroorzaken of niet: [kolmeʋɑristɑ] of [kolmeʋʋɑristɑ] ("drie koeien"). Beide vormen komen voor en geen van beide is absoluut standaard, aangezien de sandhigeminatie nooit zichtbaar is in geschreven teksten. Toch wordt in sommige woordenboeken voor buitenlanders of taalkundigen de geminatietendens aangeduid door een x in superscript, zoals bij perhe^x.

De historische oorsprong van de geminatie tussen morfemen in ligt in de volledige assimilatie van een bepaalde medeklinker met een andere. Zo klonk het Finse woord voor "boot", vene, oorspronkelijk als veneš, wat door een klankwettige verandering gewijzigd werd in veneh. We kunnen dit woord nu gaan combineren met andere Finse woorden, zoals in Veneh kulkevi. ("De boot beweegt."). Op een bepaald moment in de geschiedenis werd de combinatie [h+k] op de morfeemgrenzen teruggebracht tot [k+k], waarbij we dus een volledige aanpassing zien van de [h] aan de [k]. Daarom horen we in het moderne Fins nog steeds [ʋenekkulkee] (geschreven als Vene kulkee.), ook al vertoont de losse vorm [ʋene] geen spoor meer van de oude eindmedeklinker [h].

In vele Finse dialecten, waaronder dat van Helsinki, is het gebruik van de sandhigeminatie gaandeweg uitgebreid wegens het verlies van nog meer eindmedeklinkers, die alleen nog verschijnen als geminatie van de volgende medeklinker. Dit verschijnsel is vergelijkbaar met de liaison in het Frans. Zo heeft bijvoorbeeld het standaardwoord voor "nu", nyt, in Helsinki zijn t verloren en is daar het ny geworden. Toch kan je de oorspronkelijke eindmedeklinker nog zien in een woordgroep zoals [ny] + [se] "nu [doet] het [iets]", aangezien de combinatie uitgesproeken wordt als [nysse] en niet als *[nyse] (hoewel dit laatste wel gebruikelijk is in het dialect van Turku).

Vergelijkbare overblijfselen van een verloren eindmedeklinker [n] kan je aantreffen in bepaalde dialecten, waar dan bijvoorbeeld de genitief van het persoonlijk voornaamwoord in de eerste persoon enkelvoud klinkt als [mu] (in de standaardtaal wordt dat minun): [se] + [on] + [mu] → [seommu] "Het is van mij.". Voor een approximant wordt de [n] zelfs volledig geassimileerd: [muʋʋɑimo] "mijn vrouw". Wanneer er echter een klinker volgt, dan verschijnt de [n] opnieuw: [mu] + [omɑ] → [munomɑ] of zelfs [munnomɑ] "mijn eigen".

Note

{{linguistica}}

[[Categoria:Fonetica] [[Categoria:Sintassi]

[[br:Doubladur kevreadurezhel] [[en:Syntactic doubling]

Onthoud zeker dit te doen:

• shirt - baju - kemeja
• CONVERGENCE OF VOCABULARY
• voucher - baucer - vocer
• when - bila, apabila - kapan, bilamana
• calon - nominee - nominee, victim
• zoo - zoo - kebun...

Indonesisch

Bahasa Melayu merupakan bahasa dengan logat utama dalam bahasa Indonesia yang dipergunakan oleh bangsa Indonesia, begitu pula dengan bahasa Melayu di Malaysia, Brunei, dan Singapura. Penamaan bahasa Melayu di Indonesia dengan nama bahasa Indonesia bermula dari Sumpah Pemuda tanggal 28 Oktober 1928 sebagai bentuk persatuan dan kesatuan bangsa Indonesia yang memiliki khazanah budaya dan bahasa dan status tersebut diresmikan menjadi bahasa negara pada kemerdekaan negara Republik Indonesia pada tahun 1945.

Sejarah

Tidak banyak perbedaan antara kedua bahasa tersebut. Bahasa Melayu juga digunakan di Indonesia terutama di provinsi Riau (merupakan bahasa Melayu Tinggi atau bahasa Melayu Standar atau bahasa Melayu Piawai); telah ditemukan bukti-bukti konkret sejarah tentang asal-usul bahasa Melayu pada tulisan di prasasti-prasasti di daerah Sumatra Selatan dan hulu Jambi . Kedua-dua bahasa itu meskipun berakar dari bahasa Melayu yang sama yaitu bahasa Melayu dari tanah Sumatra, mereka memiliki perbedaan latar belakang sejarah, politik, dan perlakuan yang berbeda pula dari segi tata bahasa, kedinamisan, dan kosakata. Perlu diketahui pula bahwa bahasa Indonesia merupakan dialek baku dari bahasa Melayu.

Perbedaan itu secara garis besar dapat dipaparkan sebagai berikut:

1. Dari latar belakang penjajahan asing bisa dikatakan bahwa bahasa Indonesia lebih menyerap bahasa Belanda sedangkan bahasa Malaysia lebih menyerap bahasa Inggris.
2. Dari segi perlakuan, kedua-dua bahasa tersebut diperlakukan sesuai dengan kebijakan kebahasaan di negara masing-masing, namun ada perhimpunan yang mengatur bahasa Melayu yang disebut dengan Majelis Bahasa Brunei Darussalam-Indonesia-Malaysia (MABBIM).
3. Dari segi penyerapan kata di negara masing-masing, bahasa Indonesia yang didasarkan dari bahasa Melayu berdialek Riau menyerap pula bahasa-bahasa daerah di Indonesia seperti bahasa Jawa dll.

Voorlopige ruwe vertaling (door Martijn):

Er zijn niet veel verschillen tussen de twee voorgenoemde talen. Het Maleis wordt in Indonesië ook gebruikt, met name in Riau (het "Hoog-Maleis", "Standaard-Maleis" of "Juiste Maleis" [?]); Concrete historische bewijzen met betrekking tot de oorsprong van het Maleis zijn gevonden in opschriften op [megalieten/stenen] in Zuid-Sumatra en bovenlands Jambi. Hoewel beide talen afstammen van hetzelfde Maleis, namelijk het Maleis van Sumatra, zijn er verschillen op historisch en politiek gebied en de wijze van gebruik. Deze verschillen zijn ook te zien op het gebied van grammatica, dynamiek en vocabulaire. Ook moet opgemerkt worden dat het Indonesisch het standaarddialect is van het Maleis.

Perbedaan yang penting antara bahasa Malaysia dan bahasa Indonesia

Bahasa Indonesia berbeda dari bahasa Melayu di Malaysia karena bahasa Indonesia memiliki lebih banyak perkataan yang berasal dari bahasa Jawa dan bahasa Belanda meski bahasa Indonesia didasarkan dan didominasi dari bahasa Melayu Riau, contohnya "pejabat pos" di Malaysia dikenal dengan sebutan "kantor pos" di Indonesia. "Kantor" ini berasal dari kata Belanda kantoor untuk "pejabat".

Maleisisch

Bahasa Melayu merupakan loghat utama dalam bahasa Indonesia yang dipergunakan oleh bangsa Indonesia, begitu pula dengan bahasa Melayu di Malaysia, Brunei, dan Singapura. Penamaan bahasa Melayu di Indonesia dengan nama bahasa Indonesia bermula daripada Sumpah Pemuda tanggal 28 Oktober 1928 sebagai bentuk persatuan dan kesatuan bangsa Indonesia yang memiliki khazanah budaya dan bahasa dan status tersebut dirasmikan menjadi bahasa negara pada kemerdekaan negara Republik Indonesia pada tahun 1945.

Penghantar

Tidak dapat dibezakan secara keterlaluan antara bahasa Melayu dan bahasa Indonesia dengan alasan bahawa bahasa Melayu yang dipakai sebagai bahasa kebangsaan Indonesia iaitu bahasa Melayu yang dipertuturkan di provinsi Riau (merupakan bahasa Melayu Tinggi atau bahasa Melayu Standar atau bahasa Melayu Piawai) dan telah ditemukan bukti-bukti konkrit sejarah tentang asal-usul bahasa Melayu pada tulisan di batu tulis di daerah Sumatra Selatan dan hulu Jambi. Kecuali dengan pernyataan yang lebih khusus mengenai perbezaan ini, barulah boleh dengan nyata perbezaan ini boleh diserlahkan. Sebagai contoh, perbezaan bahasa Indonesia dan bahasa Malaysia. Dua bahasa itu meskipun berakar daripada bahasa Melayu yang sama iaitu bahasa Melayu dari tanah Sumatra, mereka memiliki latar belakang sejarah dan perlakuan yang berbeza daripada segi tata bahasa, kedinamisan, dan kosakata.

Perbezaan itu secara garis besar dapat dipaparkan sebagai berikut:

1. Dari latar belakang penjajahan asing boleh dikatakan bahawa bahasa Indonesia lebih meminjam bahasa Belanda sedangkan bahasa Malaysia lebih meminjam bahasa Inggeris.
2. Dari segi perlakuan, kedua-dua bahasa tersebut diperlakukan sesuai dengan kebijakan kebahasaan di negara masing-masing, namun ada perhimpunan yang mengatur bahasa Melayu yang dipanggil dengan Majlis Bahasa Brunei Darussalam-Indonesia-Malaysia (MABBIM).

Perbezaan yang penting antara bahasa Malaysia dan bahasa Indonesia

Bahasa Indonesia berbeza daripada bahasa Melayu khususnya di Malaysia kerana mempunyai perkataan yang berasal daripada Jawa dan Belanda meski bahasa Indonesia didasarkan dan didominasi dari bahasa Melayu Riau. Contohnya "pejabat pos" dikenali sebagai "kantor pos" di Indonesia. Perkataan ini berasal daripada perkataan Belanda kantoor untuk "pejabat". Ketika zaman penjajahan, bahasa Indonesia menggunakan "oe" untuk bunyi "u", sama seperti bahasa Belanda. Namun, setelah penaklukan Jepun, ejaan tersebut ditukar kepada "u". Begitu juga dengan bahasa Melayu. Sebelum 1972, bunyi "ch" dieja dengan "ch" dan bahasa Indonesia menggunakan "tj". Oleh itu, perkataan "cap" telah dieja sebagai "chap" dan "tjap" dalam Bahasa Indonesia. Selepas "Ejaan Yang Disempurnakan" diperkenalkan pada 1972, kedua-dua bahasa menggunakan ejaan yang sama, iaitu "cap". Contoh ejaan lain ialah "dj" (Indonesia) diganti dengan "j" seperti di Malaysia. Ada beberapa ejaan yang masih dikekalkan atas sebab sejarah, contohnya "wang" (Bahasa Melayu) dan "uang" (Bahasa Indonesia).

Cara sebutan juga berbeza dengan Indonesia dan Malaysia Timur bercakap dalam bahasa baku, iaitu perkataan-perkataan disebut seperti dalam ejaan.

• Untuk rencana lanjutan, sila lihat Perbezaan sebutan Bahasa Melayu dan Bahasa Indonesia