Georges Snoy
Georges Idesbalde Marie Ghislain Snoy (Parijs, 21 maart 1844 - Eigenbrakel, 29 november 1923) was een Belgisch volksvertegenwoordiger.
Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]
Baron Georges Snoy was de enige zoon van Alphonse Snoy (1820-1844) en van Julienne de la Croix de Chevrière de Sayve (1819-1897). Hij was pas een maand oud toen zijn vader stierf. Na dit vroegtijdig overlijden hertrouwde de weduwe met graaf en senator Leon de Robiano.
Georges trouwde in 1871 met gravin Alix du Chastel de la Howarderie (Wez-Velvain, 1849 - Brussel, 1934). Ze hadden vijf dochters en een zoon.
Gepromoveerd tot doctor in de politieke en sociale wetenschappen (1868) aan de Katholieke Universiteit Leuven, werd hij verkozen tot gemeenteraadslid van Eigenbrakel (1890-1899).
In juni 1884 werd hij verkozen tot katholiek volksvertegenwoordiger voor het arrondissement Nijvel en vervulde dit mandaat tot in 1911. Van 1894 tot 1900 was hij ondervoorzitter van de Kamer. In dezelfde periode zetelde zijn stiefvader Leon de Robiano in de Senaat.
Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]
- Jean-Luc DE PAEPE & Christiane RAINDORF-GERARD, Le Parlement belge, 1831-1894. Données biographiques, Brussel, 1996.
- Oscar COOMANS DE BRACHÈNE, État présent de la noblesse belge, Annuaire 1998, Brussel, 1998.