Glycoluril

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Glycoluril
Structuurformule en molecuulmodel
Structuurformule van glycoluril
Algemeen
Molecuulformule C4H6N4O2
IUPAC-naam perhydro-imidazo[4,5-d]imidazool-2,5-dion
Molmassa 142,12 g/mol
SMILES
C1(NC2C(N1)NC(=O)N2)=O
CAS-nummer 496-46-8
EG-nummer 207-821-5
PubChem 62347
Wikidata Q976874
Beschrijving Reukloos wit poeder
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
Schadelijk
Waarschuwing
H-zinnen H302
EUH-zinnen geen
P-zinnen geen
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand vast
Kleur wit
Dichtheid 0,8 g/cm³
Smeltpunt (ontleedt) ca. 300 °C
Oplosbaarheid in water (bij 20°C) 2 g/L
Goed oplosbaar in ammoniumhydroxide, di-ethylether, zoutzuur
Matig oplosbaar in warm water
Onoplosbaar in ethanol, azijnzuur
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Glycoluril is een reukloos, wit tot geel kristallijn poeder. Het is weinig oplosbaar in koud water, iets beter in warm water.

Synthese[bewerken | brontekst bewerken]

De meest gebruikte bereidingsmethode is de reactie van 2 mol ureum met 1 mol glyoxaal. De reactie verloopt in water met een zuur, gewoonlijk zoutzuur, als katalysator.

Glycoluril kan ook bereid worden door de reductie van allantoïne.

Toepassingen[bewerken | brontekst bewerken]

Glycoluril en derivaten ervan, met name tetrachloorglycoluril en tetrabroomglycoluril, worden gebruikt als biocide in de waterbehandeling, voor het desinfecteren van zwembadwater en bij de slijmbestrijding in de pulp- en papierfabricage.

Glycoluril kan toegepast worden als meststof die langzaam stikstof vrijgeeft.[1]

Glycoluril en derivaten ervan kunnen ge(co)polymeriseerd worden tot harsen die in verven en coatings toegepast worden.

De stof kan met formaldehyde reageren tot de macrocyclische verbinding cucurbituril.

Glycoluril kan met waterstofperoxide geoxideerd worden tot allantoïne.[2]

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]