Helioliet

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Helioliet
Helioliet
Mineraal
Chemische formule (Ca,Na)((Al,Si)2Si2O8)
Kleur kleurloos, geel, rood, groen, blauw, en koperkleurige glans
Hardheid 6 (per definitie)
Gemiddelde dichtheid 2,64 kg/dm3
Splijting 001
Kristaloptiek
Kristalstelsel triklien
Brekingsindices 1.525–1.58
Lijst van mineralen
Portaal  Portaalicoon   Aardwetenschappen

Helioliet (ook: zonnesteen) is een plagioklaas veldspaat dat, gezien vanuit bepaalde hoeken, een glinsterende aanblik toont. Helioliet komt voor in metomorfe en stollingsgesteenten in Zuid-Noorwegen, Zweden en delen van de Verenigde Staten. Ook wordt het wel gevonden in Canada, India en Rusland (Baikalmeer). De meest overvloedige vindplaats is in Tvedestrand in Noorwegen, waar het te vinden is in kwartsaders welke door het gneiss lopen.

Ontdekker[bewerken | brontekst bewerken]

De naam werd gegeven door de mineraloog Jean-Claude Delamétherie in 1801, die de oranje-achtige glinstering aan de zon deed denken. Deze specifieke glinstering ontstaat door de hematiet- en goethietkristallen die in het mineraal aanwezig zijn.

Toepassing[bewerken | brontekst bewerken]

Helioliet wordt gebruikt voor de vervaardiging van sieraden.