Jan van Halderen
Jan van Halderen (Delft, 5 juli 1935) is een Nederlandse beeldhouwer.
Leven en werk[bewerken | brontekst bewerken]
Johannes Pieter van Halderen kreeg door de Tweede Wereldoorlog nauwelijks een goede opleiding en is als kunstenaar een autodidact. In 1952 kreeg hij een baan aan de Technische Universiteit Delft, waar hij in contact kwam met de beeldhouwer Oswald Wenckebach. Wenckebach heeft zijn werk sterk beïnvloed. Van Halderen gaf teken- en boetseerlessen en ging zelf beeldhouwen. In de jaren zestig was hij lid van de 'Zuid Hollandse Beeldhouwers', een groep kunstenaars die de mensen op een zodanige wijze met beelden in contact wil brengen dat deze in hun dagelijkse gedachten worden opgenomen.[1]
Van Halderen heeft beelden gemaakt in terracotta, beton en steen. Hij maakte onder andere werken voor de openbare ruimte in Lopik (Bijeenkomst in 1965) en Delft (Het Fabelmens en De Gokkers in 1969). Latere werken goot hij in brons, waarbij hij gebruikmaakte van de verlorenwasmethode (cire perdue).
Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]
Externe link[bewerken | brontekst bewerken]
| Bronnen, noten en/of referenties |