Matthew Upson

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Matthew Upson
Matthew Upson
Persoonlijke informatie
Volledige naam Matthew James Upson
Geboortedatum 18 april 1979
Geboorteplaats Suffolk, Vlag van Engeland Engeland
Lengte 185 cm
Been Links
Positie Centrale verdediger
Clubinformatie
Voetbalcarrière geëindigd in 2016
Jeugd
Vlag van Engeland Luton Town
Interlands
2003–2010 Vlag van Engeland Engeland 21 (2)

* Bijgewerkt op 31 mei 2015
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Matthew James Upson (Suffolk, 18 april 1979) is een Engels voormalig betaald voetballer die bij voorkeur centraal in de verdediging speelde. Hij tekende in augustus 2011 een tweejarig contract bij Stoke City, dat hem in januari 2007 weghaalde bij West Ham United. West Ham maakte toen £6.000.000,- over aan Birmingham City FC, waar tot £1.500.000,- bij kon komen afhankelijk van zijn aantal gespeelde wedstrijden[1].

In het seizoen 2012-13 werd Upson door Stoke uitgeleend aan Brighton & Hove Albion, dat in de Championship actief was.[2] Dat nam Upson na dat seizoen helemaal over. In 2014 keerde hij terug in de Premier League in het shirt van het dan net gepromoveerde Leicester City FC. Daar tekende hij op 35-jarige leeftijd een eenjarig contract.

Interlandcarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Upson debuteerde op 22 mei 2003 als Engels international[3] in de vriendschappelijke wedstrijd in en tegen Zuid-Afrika (1-2). Hij viel in dat duel in de rust in voor Rio Ferdinand.

Upson speelde van 1998 tot en met 2000 twaalf keer voor het Engels voetbalelftal onder 21 voor hij in 2003 onder bondscoach Graham Taylor zijn debuut maakte als Engels international. Hij speelde een handvol wedstrijden voor de nationale ploeg, maar nadat Taylor ontslag nam, deden zeven opeenvolgende Engelse bondscoaches geen beroep op hem. De in 2008 aangestelde bondscoach Fabio Capello haalde Upson terug bij het Engelse team. De Italiaanse oefenmeester nam hem twee jaar later ook mee naar het WK 2010, waaraan hij als reservespeler begon. Hij kwam voor het eerst in actie in de derde groepswedstrijd tegen Slovenië (0-1 winst), die hij van begon tot eind speelde. In de achtste finale tegen Duitsland (4-1 verlies) begon hij weer in de basis. Hij kopte bij een 2-0-achterstand de 2-1 in voor Engeland.

Cluboverzicht[bewerken | brontekst bewerken]

Seizoen Club[4] Competitie Wedstrijden Doelpunten
1996-'97 Vlag van Engeland Luton Town Second Division 1 0
1996-'97 Vlag van Engeland Arsenal Premier League 0 0
1997-'98 Vlag van Engeland Arsenal Premier League 5 0
1998-'99 Vlag van Engeland Arsenal Premier League 5 0
1999-'00 Vlag van Engeland Arsenal Premier League 8 0
2000-'01 Vlag van EngelandNottingham Forest First Division 1 0
2000-'01 Vlag van EngelandCrystal Palace First Division 7 0
2000-'01 Vlag van Engeland Arsenal Premier League 2 0
2001-'02 Vlag van Engeland Arsenal Premier League 14 0
2002-'03 Vlag van EngelandReading First Division 14 0
2002-'03 Vlag van Engeland Birmingham City Premier League 14 0
2003-'04 Vlag van Engeland Birmingham City Premier League 30 0
2004-'05 Vlag van Engeland Birmingham City Premier League 36 2
2005-'06 Vlag van Engeland Birmingham City Premier League 24 1
2006-'07 Vlag van Engeland Birmingham City First Division 9 2
2006-'07 Vlag van Engeland West Ham United Premier League 2 0
2007-'08 Vlag van Engeland West Ham United Premier League 29 1
2008-'09 Vlag van Engeland West Ham United Premier League 37 0
2009-'10 Vlag van Engeland West Ham United Premier League 33 3
2010-'11 Vlag van Engeland West Ham United Premier League 30 0
2011-'12 Vlag van Engeland Stoke City Premier League 14 1
2012-'13 Vlag van Engeland Stoke City Premier League 1 1
2012-'13 Vlag van EngelandBrighton & Hove Albion Championship 20 1
2013-'14 Vlag van Engeland Brighton & Hove Albion Championship 44 2
2014-'15 Vlag van Engeland Leicester City Premier League 5 0

Erelijst[bewerken | brontekst bewerken]

Met Vlag van Engeland Arsenal[bewerken | brontekst bewerken]

Competitie Aantal Jaren
Nationaal
Kampioen Premier League 1x 2001/02
FA Cup 1x 2001/02
FA Community Shield 1x 2002

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]