Moerastapaculo

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Moerastapaculo
IUCN-status: Kwetsbaar[1] (2023)
Moerastapaculo
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Aves (Vogels)
Orde:Passeriformes (Zangvogels)
Onderorde:Suboscines (Schreeuwvogels)
Familie:Rhinocryptidae (Tapaculo's)
Geslacht:Scytalopus
Soort
Scytalopus iraiensis
Bornschein, Reinert & Pichorim, 1998
Moerastapaculo
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Moerastapaculo op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Vogels

De moerastapaculo (Scytalopus iraiensis) is een zangvogel uit de familie Rhinocryptidae (tapaculo's). Het is een bedreigde, endemische vogelsoort in Brazilië.

Taxonomie[bewerken | brontekst bewerken]

De vogel werd in 1997 verzameld in het zuiden van Brazilië in de deelstaat Paraná op 900 m boven zeeniveau aan de oever van de rivier de Iraí (vandaar iraiensis), een zijriver van de Iguaçu. De soort werd in 1998 uitgebreid beschreven door Bornschein et al.[2]

Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]

De vogel is gemiddeld 10,5 cm lang. Het is een kleine, donker gekleurde tapaculo. Volwassen vogels zijn bijna zwart van boven en van onder donkergrijs, lichter grijs op de keel. Het oog is donker, de snavel en de poten zijn dof vleeskleurig. De vogel lijkt sterk op andere donker gekleurde soorten uit dit geslacht.[3]

Verspreiding en leefgebied[bewerken | brontekst bewerken]

Deze soort is sinds de ontdekking aangetroffen op 20 plaatsen in de deelstaten Minas Gerais, Paraná en Rio Grande do Sul. Het leefgebied bestaat uit dichte, natuurlijke graslanden met grassoorten die 60 tot 180 cm lang zijn en liggen in de overstromingszone tussen rivieren en natuurlijk bos.[1]

Status[bewerken | brontekst bewerken]

De moerastapaculo heeft een beperkt verspreidingsgebied en daardoor is de kans op uitsterven aanwezig. De grootte van de populatie werd in 2022 door BirdLife International geschat op 11.200 volwassen individuen en de populatie-aantallen nemen af door habitatverlies. Het leefgebied, vooral in de regio Curitiba, maar ook elders wordt aangetast door de bouw van dammen, aanleg van wegen, stadsuitbreiding en het omzetten van natuurlijke graslanden in gebied voor intensief agrarisch gebruik door middel van irrigatie. Om deze redenen staat deze soort als kwetsbaar op de Rode Lijst van de IUCN.[1]