One Missed Call

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
One Missed Call
(Filmposter op en.wikipedia.org)
Tagline Death cannot be put on hold...
Regie Takashi Miike
Producent Yoichi Arishige
Fumio Inoue
Naoki Sato
Scenario Roman
Yasushi Akimoto
Scenario
Minako Daira
Hoofdrollen Kou Shibasaki
Kazue Fukiishi
Renji Ishibashi
Goro Kishitani
Anna Nagata
Muziek Kôji Endô
Montage Yasushi Shimamura
Cinematografie Hideo Yamamoto
Distributie Toho Company
Première Vlag van Japan 17 januari 2004
Vlag van Nederland 7 oktober 2004
Vlag van Verenigde Staten 22 april 2005
Genre Horror
Thriller
Speelduur 112 minuten
Taal Japans
Land Vlag van Japan Japan
Gewonnen prijzen 0
Overige nominaties 0
Vervolg One Missed Call 2
Remake One Missed Call
(en) IMDb-profiel
MovieMeter-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

One Missed Call (originele titel: Chakushin ari) is een Japanse horrorfilm uit 2003 van regisseur Takashi Miike. Hij baseerde het verhaal op een boek van Yasushi Akimoto. Het is een van de weinige producties van Miike waarin hij een mainstream publiek wil aanspreken.

Verhaal[bewerken | brontekst bewerken]

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.

Yoko Okazaki (Anna Nagata) krijgt de schrik van haar leven als ze op haar voicemail een berichtje ontvangt van zichzelf, verstuurd vanaf drie dagen in de toekomst. De schok voor Yumi Nakamura (Kou Shibasaki) moet dan nog komen, wanneer Okazaki sterft op exact de dag dat het berichtje verstuurd werd. De kijker ziet vervolgens hoe de arm van het slachtoffer, van haar lichaam gescheiden door de trein die haar schepte, het bewuste berichtje nog intoetst op haar telefoon. Een tweede vriend van Nakamura gebeurt vervolgens hetzelfde, hoewel deze op een andere, vervelende, manier aan zijn einde komt.

Nakamura komt in contact met Yamashita Hiroshi (Shin'ichi Tsutsumi), wiens zus eveneens overleed kort na een dergelijk bericht op haar telefoon. Wanneer ze het mysterie samen beginnen uit te zoeken, wordt duidelijk dat ze op moeten schieten, aangezien de eerste twee slachtoffers niet de laatsten blijken. Het spoor leidt naar een ziekenhuis, waar twee zusjes vaak met onverklaarde aandoeningen terechtkwamen. De verdenking voor de opnames valt terecht op hun moeder. Deze blijkt na haar dood niet gestopt te zijn met haar wrede praktijken.

Vervolgen[bewerken | brontekst bewerken]

Regisseur Eric Valette maakte in 2008 een Amerikaanse remake van het origineel:

Trivia[bewerken | brontekst bewerken]

  • Het geluidje dat in de film aangeeft dat er een terminaal voicemailberichtje binnenkomt, kwam te koop als beltoon.
  • Bij de aantiteling is een andere beltoon de horen. Het deuntje hiervan komt uit Gozu, een andere film van regisseur Miike.