Opus scutulatum

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vloer in Herculaneum, in rijen gelegd
Vloer in Oplontis, zonder duidelijke rijen

Opus scutulatum "schildjeswerk" is een mozaïekvloer met grotere marmeren steenfragmenten.

Beschrijving[bewerken | brontekst bewerken]

Een mozaïekvloer in opus scutulatum, ook wel crustae[1] of lithostroton genoemd,[2] bestaat uit een vrijwel altijd monochrome achtergrond in opus tessellatum met ingelegde grotere scutulae, letterlijk "schildjes". Deze scutulae bestaan uit marmeren steenfragmenten in verschillende afmetingen, kleuren en vormen, die meestal in rijen werden gelegd.[3] Hoewel de naam suggereert dat ze net als het Romeins schild (scutum) rechthoekig waren, bestaan de fragmenten in vele vormen; naast rechthoekige komen driehoekige en ruitvormige stenen vaak voor. Als de scutulae niet in rijen werden gelegd zijn ze vaak verschillend in vorm.

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

De techniek stamt waarschijnlijk net als de andere mozaïektechnieken uit het oude Griekenland. Plinius schreef dat opus scutulatum in Rome voor het eerst werd toegepast aan het begin van de Derde Punische Oorlog (149 v.Chr.) in de Tempel van Jupiter Capitolinus.[4]