Pieter Vanderghinste was zowel componist van geestelijke als wereldlijke werken, onder meer romances en motetten. Hij componeerde een NederlandstaligeoperaHet Pruisisch soldatenkwartier op tekst van rederijker J.B. Hofman, die in Kortrijk in 1816 werd gecreëerd, maar waarvan de partituur slechts gedeeltelijk is bewaard gebleven.[2][3][4]
Het koor dat Pieter Vanderghinste in 1817 in Kortrijk heeft opgericht in navolging van een rondreizend Duits gezelschap, is de eerste koorvereniging van dit type waar de muziekgeschiedenis voor wat Vlaanderen betreft, weet van heeft.[5]
De vader van de vermaarde Vlaamse componist Peter Benoit speelde werken van Vanderghinste, naast van grote internationale namen, in het Harelbeekse orkest waar hij violist was.[6] Peter Benoit zelf zou in de periode van 1847 tot 1851, toe hij in de leer was bij de Desselgemsepianist-organist Pieter Carlier contacten hebben gehad met Kortrijkse componisten, onder wie Vanderghinste.[7]
Pieters zoon Leopold Vanderghinste ging ook de muziek in als dirigent, componist etc.
Bronnen, noten en/of referenties
Voetnoten
↑[1] Biografie op de website Compositeurs de Belgique
↑Hendrik Willaert & Jan Dewilde, Het lied in ziel en mond – 150 jaar muziekleven en Vlaamse Beweging, Lannoo, Tielt, 1987, ISBN 9020914243, blz 16
↑[2] Hugo Riemann, Opern-handbuch, Georg Olms Verlag, 1979, ISBN 3487068230, 9783487068237, blz. 446
↑August L. Baeyens, Vlaamse Opera-Kunst, in De Vlaamse muziek sedert Benoit,o.r.v. Dr. A. Corbet, Speciaal nummer der V.E.V.-berichten, Uitgave van het Vlaams Economisch Verbond, 1951, blz. 75
↑Hendrik Willaert & Jan Dewilde, Het lied in ziel en mond – 150 jaar muziekleven en Vlaamse Beweging, Lannoo, Tielt, 1987, ISBN 9020914243, blz 13
↑Renaat van Beeck, Conscience leerde zijn volk lezen, Benoit leerde zijn volk zingen in Bormshuis-Broederband, Jrg. 41, nr. 6, november-december 2004, blz. 9
↑[3] Jan Dewilde, in Biografie Peter Benoit, op de webstek van het Studiecentrum voor Vlaamse Muziek (www.svm.be)
Aanvullende referenties
Maddens, J. en Maddens, K.: Pieter Vanderghinste, in Vlaanderen, november 1966, p. 378-381.