Portaal:Esoterie/Uitgelicht 13
New age is een verzamelterm voor bewegingen van een nieuw mensbeeld die vanaf de tweede helft van de jaren zestig van de twintigste eeuw in opkomst zijn. De aanhangers van new age trachten vanuit zichzelf de eigen persoon en daarmee de hele wereld op een hoger plan te brengen. Men ervaart de eenheid van mens, natuur en kosmos. Men hecht waarde aan intuïtieve en gevoelsmatige benadering van problemen en zaken. New age wordt gezien als een reactie op traditionele monotheïstische religies, maar ook op materialisme, rationalisme en individualisme. Uit deze bewegingen is ook een muziekstijl voortgekomen, zie New age (muziek).
Oorsprong[brontekst bewerken]
Einde 19e eeuw kondigde Helena Petrovna Blavatsky, oprichter van de Theosophical Society, een komende 'New age' aan. Volgens haar was hierbij een grote rol weggelegd voor de theosofen, want zij moesten de evolutie van het menselijke ras helpen begeleiden. De term new age was daarvoor al gebruikt door de visionaire dichter William Blake, in een voorwoord op zijn gedicht Milton a Poem. Hij zag new age als een tijdperk van artistieke en spirituele vooruitgang.
Alice Bailey publiceerde in 1944 haar boek Discipleship in the New Age, waarin het begrip new age werd gebruikt in verband met de overgang van het astrologische tijdperk van Vissen naar Waterman. Het idee van een nieuw tijdperk dat voor de mensheid was aangebroken sloeg vooral aan in de subcultuur van de jaren zeventig. Hiermee werd gedoeld op het gegeven dat het zogeheten lentepunt in tegengestelde richting langs de sterrenbeelden van de dierenriem verschuift waarbij elk teken een periode in de evolutie van de mensheid symboliseert. Aangezien een volledige omgang van het lentepunt langs de dierenriem circa 26.000 jaar in beslag neemt, duurt elk tijdperk gemiddeld 2150 jaar (±1/12 deel).