Roze vetkruid
| Roze vetkruid | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||||||
| Sedum spurium M.Bieb. (1808) | |||||||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||||||
Roze vetkruid op  Wikispecies
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Het roze vetkruid (Sedum spurium) is een 25-50 cm hoge, overblijvend kruid uit de vetplantenfamilie (Crassulaceae).
Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]
De puntige kroonbladen van de bloem kunnen (ondanks de Nederlandse naam) behalve roze ook rood of wit zijn. De bloeiperiode valt in juli en augustus.
De plant kent zowel bloeiende als niet bloeiende, kort behaarde stengels.
De tegenoverstaande bladeren zijn halfrond eirond tot lancetvormig.
Verspreiding[bewerken | brontekst bewerken]
De plant is afkomstig uit de Kaukasus. In België en Nederland komt de soort sporadisch voor, meestal als verwilderde tuinplant. De plant kan tot -5 °C vorst verdragen, waardoor in gematigde streken in strenge winters exemplaren afsterven.
Toepassingen[bewerken | brontekst bewerken]
De bladeren kunnen net als de meeste andere soorten uit zijn geslacht gegeten worden, in dit geval zowel rauw als gekookt. De smaak is echter wat bitter.
Tuin[bewerken | brontekst bewerken]
Er zijn verschillende cultivars ontwikkeld, enkele bekende zijn:
- Sedum spurium 'Album' met witte bloemen.
- Sedum spurium 'Bronze Carpet' -
Sedum spurium 'Bronze Carpet'
Externe link[bewerken | brontekst bewerken]
- Roze vetkruid (Sedum spurium) op SoortenBank.nl (gearchiveerd) (gebaseerd op de Heukels23, dit is de voorlaatste uitgave)
· 
· 
