US PGA Championship 2012

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Amerikaans PGA Kampioenschap
PGA Championship
Plaats Kiawah Island, Vlag van Verenigde Staten
Golfbaan Kiawah Island Golf Resort
Ocean Course
Par 71
Tour(s) PGA Tour
Europese Tour
Datum 9-12 augustus 2012
Deelnemers 156
Prijzengeld € 6.500.000
Titelhouder Vlag van Verenigde Staten Keegan Bradley
Winnaar Vlag van Noord-Ierland Rory McIlroy
Vorige: 2011     Volgende: 2013
Portaal  Portaalicoon   Golf

Het Amerikaanse PGA Kampioenschap is een van de Majors van de golfsport. In 2012 is de 94ste editie van 9-12 augustus. Het toernooi wordt voor het eerst op The Ocean Course van de Kiawah Island Golf Resort gespeeld. De winnaar ontvangt de Wanamaker Trofee. Titelverdediger is de Amerikaan Keegan Bradley.

De baan[bewerken | brontekst bewerken]

Het eiland Kiawah is een lang, smal eiland voor de kust van South Carolina. De golfbaan, aangelegd door Pete Dye, is een links baan en ligt langs de zuidkust. Iedere hole heeft zes teeboxes. Hier werd in 1991 de Ryder Cup gespeeld, maar het is de eerste keer dat het US PGA Kampioenschap op The Ocean Course komt.

Verslag[bewerken | brontekst bewerken]

Voor negen spelers is dit de eerste keer dat ze een Major spelen: Matt Dobyns, Michael Frye, William McGirt, Bill Murchison III, Rod Perry, Corey Prugh, Paul Scaletta, Doug Wade en Bernd Wiesberger.

Ronde 1[bewerken | brontekst bewerken]

Het was de eerste dag mooi weer. Carl Pettersson begon met droe birdies in de eerste vier holes en maakte er daarna nog drie. Het werd een bogey-vrije ronde van -6. Rory McIlroy maakte ook geen bogeys en eindigde op -5, net als Gary Woodland en Gonzalo Fernández-Castaño.

Ronde 2[bewerken | brontekst bewerken]

Er stond veel wind. Vijay Sing was de enige speler die onder de 70 scoorde. Hij was ook de enige speler die in ronde 2 beter scoorde dan in ronde 1. Hij klom daarna naar de eerste plaats, die hij evenwel moest delen met Carl Petterson en Tiger Woods, die op 11 greens maar 1 putt nodig had. Tiger Woods en Phil Mickelson maakten beiden een ronde van 71, verder hadden alle spelers een score van 72 of hoger.
Na de tweede ronde stonden nog maar tien spelers onder par. Joost Luiten viel daar net buiten. De cut werd +6, in het weekend doen nog 72 spelers mee, waaronder 28 Amerikanen en 21 Europeanen.

Ronde 3[bewerken | brontekst bewerken]

De strijd ging tussen Tiger Woods en Vijay Singh. Woods stond na 7 holes al +3, terwijl Vijay Singh toen op -2 stond. In de partij voor hun speelden Carl Pettersson en Ian Poulter, die meer gelijk opgingen. En daarvoor speelde Rory McIlroy, die na acht holes al vijf birdies had gemaakt en even aan de leiding ging. Een hole later maakte hij een bogey en stond hij gelijk met Vijay Singh op -6.

Joost Luiten begon mooi met twee birdies, die op hole 5 (par 3) werden tenietgedaan door een dubbel-bogey. Hij herstelde zich met birdies op hole 7 en 10 en stond met zes holes te gaan nog steeds op de 11de plaats. Om half 6 lokale tijd begon het zo hard te regenen, dat de spelers teruggeroepen werden. Onweer dreigde. Zondag worden de laatste 27 holes gespeeld. Eerst wordt om 07:45 gestart on ronde 3 af te maken, en tegen het middaguur zal de laatste ronde gespeeld worden in groepen van drie, vanaf hole 1 en 10.

Ronde 4[bewerken | brontekst bewerken]

Ronde 3 werd volgens schema afgemaakt. Bo Van Pelt en Rory McIlroy maakten een score van 67, waarma Van Pelt naar de 3de plaats steeg en McIlroy aan de leiding ging. Tim Sluiter begon op hole 13 met een bogey en liet het niet daarbij. Hij zakte af naar de 32ste plaats.
In de vierde ronde begon Ian Poulter met zes slagen achterstand op Rory McIlroy. Na een serie van vijf birdies was dat nog maar één slag. McIlroy startte later en maakte twee birdies in de eerste drie holes waarna de afstand drie slagen was, waarbij Poulter nog steeds op de 2de plaats stond. Poulter bleef goed spelen, na twaalf holes stond hij 7 onder par en nog maar twee slagen achter McIlroy. Toen maakte Poulter drie bogeys en was de spanning weg. De scorecard van McIlroy toonde zes birdies, gelijk aan het toernooirecord, en hij won met acht slagen voorsprong. Poulter maakte vier bogeys in de laatste vijf holes en werd gedeeld 3de. De grote verrassing werd David Lynn die naar de 2de plaats klom en uitnodigingen kreeg voor de volgende Masters en de volgende editie van dit toernooi en hij steeg naar nr 40 op de wereldranglijst.

Luiten startte op hole 10 en hij had weer een goede dag. Hoewel hij na negen holes op +1 stond, maakte hij daarna nog vier birdies zodat hij een ronde van 69 maakte.

Naam R1 Nr R2 Totaal Nr R3 Totaal Nr R4 Totaal Eindstand
Vlag van Noord-Ierland Rory McIlroy 67
-5
T2 75 +3
-2
T5 67
-5
-7
1 66 -6
-13
1
Vlag van Engeland David Lynn 73
+1
T66 74
+2
+3
T32 68
-4
-1
T10 68
-4
-5
2
Vlag van Engeland Ian Poulter 70
-2
T23 71
-1
-3
4
74
+2
-1
T10 69
-3
-4
T3
Vlag van Engeland Justin Rose 69
-3
T14 79
+7
+4
T57 70
-2
+2
T25
66
-6
-4
T3
Vlag van Zweden Carl Pettersson 66 -6 1 74 +2
-4
T1 72 par
-4
2
72
par
-4
T3
Vlag van Australië Adam Scott 68
-4
T6
75
+3
-1
T7 70
-2
-3
T3
73
+1
-2
T11
Vlag van Verenigde Staten Tiger Woods 69
-3
T14 71
-1
-4
T1 74
+2
-2
T6
72
par
-2
T11
Vlag van Verenigde Staten Bo Van Pelt 73 +1 T66 73
+1
+2
T24 67
-5
-3
T3
74
+2
-1
T18
Vlag van Nederland Joost Luiten 68
-4
T6 76
+4
par
T11 75
+3
+3
T32
69
-3
par
T21
Vlag van Zuid-Afrika Trevor Immelman 71
-1
T32 72 par
-1
T7
70
-2
-3
T3
76
+4
+1
T27
Vlag van Fiji Vijay Singh 71
-1
T32 69
-3
-4
T1 74
+2
-2
T6
77
+5
+3
T36
Vlag van Verenigde Staten Gary Woodland 67
-5
T2 79
+7
+2
T24 75
+3
+5
T50 72
par
+5
T48
Vlag van Spanje Gonzalo Fernández-Castaño 67 -5 T2 78
+6
+1
T16 75
+3
+4
T41 77
+5
+9
T62
Vlag van België Nicolas Colsaerts 73 +1 T66 78 +6
+7
MC

Spelers[bewerken | brontekst bewerken]

Het deelnemersveld bestaat uit 150 spelers. Daarbij zijn 39 Europese spelers, w.o. Nicolas Colsaerts en Joost Luiten

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]