US PGA Championship 2014

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Amerikaans PGA Kampioenschap
Officiële naam US PGA Championship
Jaar 2014
Plaats Vlag van Verenigde Staten Louisville, Kentucky
Golfbaan Valhalla Golf Club
Par 71
Lengte 6819 m
Tour(s) PGA Tour
Europese Tour
Datum 7-10 augustus
Deelnemers 156
Prijzengeld $ 10.000.000
Titelhouder Vlag van Verenigde Staten Jason Dufner
Winnaar Vlag van Noord-Ierland Rory McIlroy
Vorige: 2013     Volgende: 2015
Portaal  Portaalicoon   Golf

Het Amerikaanse PGA Championship van 2014 wordt gespeeld op de Valhalla Golf Club in Louisville, Kentucky.

Baan[bewerken | brontekst bewerken]

Het toernooi werd in 1996 en 2000 ook op Valhalla gespeeld, Tiger Woods en Mark Brooks wonnen toen allebei na een play-off. De baan had in 1996 en 2000 een par van 72, maar hole 2 is voor dit toernooi een par 4 en de par is nu 71. Er is nu slechts één par 5 in de eerste negen holes.

Hole 1 2 3 4 5 6 7 8 9 Out 10 11 12 13 14 15 16 17 18 In Total
Yards 446 500 205 372 463 495 597 174 415 3,667 590 210 467 350 217 435 508 472 542 3,791 7,458
Meters 408 457 188 340 428 452 546 159 379 3.353 540 192 427 320 198 398 464 432 495 3.466 6.819
Par 4 4 3 4 4 4 5 3 4 35 5 3 4 4 3 4 4 4 5 36 71

Verslag[bewerken | brontekst bewerken]

Voordat het toernooi begon was er op dinsdag een wedstrijd wie het verste kon slaan. Dit is een oude traditie, die in 1952 startte, 30 jaar geleden stopte en nu weer tot leven gebracht werd. Spelers mogen 1 bal slaan vanaf de 10de tee en het resultaat geldt alleen als de bal op de fairway ligt. De beste drie spelers krijgen prijzengeld en een aandenken in de vorm van een 'money clip', zoals Jack Nicklaus won in 1963, toen hij 353 meter sloeg.[1] Winnaar was Louis Oosthuizen, zijn afslag was 311 meter.

Ronde 1[bewerken | brontekst bewerken]

De eerste ronde leverde drie leiders op met een score van 65: Lee Westwood, Ryan Palmer en Kevin Chappell. De vierde plaats werd gedeeld door Jim Furyk, Edoardo Molinari, Rory McIlroy, Henrik Stenson en Chris Wood, die allen 66 scoorden. Joost Luiten stond met 68 op een gedeeld 11de plaats.

Ronde 2[bewerken | brontekst bewerken]

Rory McIlroy eindigde met een eagle en kwam aan de leiding. Jason Day was de enige speler die een ronde van 65 maakte hetgeen hem op de tweede plaats bracht. Luiten speelde weer onder par en kwam in de top-10. De beste 70 spelers en ties gingen door naar het weekend en de cut was +1.

Ronde 3[bewerken | brontekst bewerken]

Bernd Wiesberger speelde met Phil Mickelson en was de vierde speler die in dit toernooi een ronde van 65 maakte wat hem naar de tweede plaats bracht, slechts 1 slag achter McIlroy.

Ronde 4[bewerken | brontekst bewerken]

Henrik Stenson maakte vijf birdies op de eerste negen holes en kwam aan de leiding met -14. Drie holes achter hem speelden McIlroy en Wiesberger in de laatste partij. Na zes holes stond Wiesberger +1 en McIlroy +2, op een totaal van -11, net als Rickie Fowler. Daarna werd het gat tussen Stenson en McIlroy kleiner. McIlroy maakte een birdie op hole 7 en een eagle op hole 10 zodat ze gelijk stonden op -14. Beiden maakten een birdie op hole 13, maar daarna maakte Stenson een bogey voor -14 en McIlroy nog een birdie voor -16 en een par voor de overwinning. Hij won zijn vierde Major en werd nummer 1 op de ranking van de FedEx Cup, Jimmy Walker zakte naar de tweede plaats.

Naam OWGR Score R1 Nr Score R2 Totaal Nr Score R3 Totaal Nr Score R4 Totaal Nr
Vlag van Noord-Ierland Rory McIlroy 1 66 -5 T4 67 -4 -9 1 67 -4 -13 1 68 -3 -16 1
Vlag van Verenigde Staten Phil Mickelson 13 69 -2 T20 67 -4 -6 T7 67 -4 -10 T4 66 -5 -15 2
Vlag van Verenigde Staten Rickie Fowler 18 69 -2 T20 66 -5 -7 T4 67 -4 -11 3 68 -3 -14 T3
Vlag van Zweden Henrik Stenson 4 66 -5 T4 71 par -5 T9 67 -4 -9 T6 66 -5 -14 T3
Vlag van Verenigde Staten Ryan Palmer 63 65 -6 T1 70 -1 -7 T4 69 -2 -9 T6 68 -3 -12 T5
Vlag van Verenigde Staten Jim Furyk 8 66 -5 T4 68 -3 -8 T2 72 +1 -7 T13 66 -5 -12 T5
Vlag van Finland Mikko Ilonen 54 67 -4 T7 68 -3 -7 T4 69 -2 -9 T6 69 -2 -11 T7
Vlag van Verenigde Staten Kevin Chappell 107 65 -6 T1 74 +3 -3 T17 67 -4 -7 T13 68 -3 -10 T13
Vlag van Engeland Lee Westwood 34 65 -6 T1 72 +1 -5 T9 69 -2 -7 T13 69 -2 -9 T15
Vlag van Oostenrijk Bernd Wiesberger 70 68 -3 T11 68 -3 -6 T7 65 -6 -12 2 74 +3 -9 T15
Vlag van Verenigde Staten Jason Day 9 69 -2 T20 65 -6 -8 T2 69 -2 -10 T4 72 +1 -9 T15
Vlag van Nederland Joost Luiten 47 68 -3 T11 69 -2 -5 T9 69 -2 -7 T13 71 par -7 26
Leider Toernooirecord OWGR MC = missed cut = cut gemist

Spelers[bewerken | brontekst bewerken]

Vat.1 - Voormalige winnaars
Cat.2,3,4 - Winnaars laatste Majors
Cat.5 - Winnaar Senior PGA
Cat.6 - Top-15 USPGA 2013
Cat.7 - Top-20 Nationaal PGA kampioenschap
Cat.8 - Top-70 FedEx Cup
Cat.9 - Spelers Ryder Cup 2012

mits in de top-100 van de OWGR

Cat.10 Winnaars PGA Tour '13-'14

Hoewel Nicolas Colsaerts in de laatste Ryder Cup speelde, mag hij niet meedoen omdat hij niet meer in de top-100 van de wereldranglijst staat.