Alfred Dunhill Kampioenschap 2013

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Werk aan de winkel Dit artikel staat op een nalooplijst. Als de inhoud op verifieerbaarheid gecontroleerd is, kan dit sjabloon verwijderd worden. Geef dat ook aan op de betreffende nalooplijst. Bekijk ook de bewerkingsgeschiedenis om te zien of anderen hier al aan gewerkt hebben.
Alfred Dunhill Kampioenschap 2013
Alfred Dunhill Championship 2013
Plaats Mpumalanga, Vlag van Zuid-Afrika Zuid-Afrika
Oprichting 2000
Golfbaan Leopard Creek Golf Club
Par 72
Lengte 6.699 m
Tour(s) Sunshine Tour 2013
Europese PGA Tour 2014
Datum 28 november - 1 december 2012
Winnaar Vlag van Zuid-Afrika Charl Schwartzel
Portaal  Portaalicoon   Golf

Het Alfred Dunhill Kampioenschap 2013 - officieel het Alfred Dunhill Championship 2013 - was een golftoernooi dat liep van 28 november tot en met 1 december 2013 en werd gespeeld op de Leopard Creek Golf Club in Mpumalanga. Het toernooi maakte deel uit van de Sunshine Tour 2013 en de Europese PGA Tour 2014, het tweede toernooi van het Europese PGA-seizoen dat niet gelijk liep met het kalenderjaar.

Titelhouder was Charl Schwartzel en het prijzengeld bedroeg €1.500.000.

Het toernooi werd gewonnen door titelhouder Charl Schwartzel met 11 slagen voorsprong op nummer 2, de Zweed Kristoffer Broberg. Het record op de Europese Tour staat op de naam van Tiger Woods, die in 2000 het US Open won met 15 slagen voorsprong.

In 2013 behaalden 27 spelers een tourkaart via de Tourschool. Deze spelers werden geplaatst in categorie 15, d.w.z. dat ze een aantal toernooien in 2014 kunnen spelen. Hoe hoger zij in die categorie staan, hoe meer speelkansen ze krijgen. Daan Huizing promoveerde naar de Europese Tour omdat hij in de top-5 van de Challenge Tour eindigde. Hij staat in categorie 13, en krijgt dus meer speelkansen.

Verslag[bewerken | brontekst bewerken]

Ronde 1[bewerken | brontekst bewerken]

Pablo Martin Benavides won dit toernooi al twee keer en speelt hier op invitatie.
De 36-jarige Chris Doak en mogelijk een laatbloeier. Hij won in 2012 op de Challenge Tour en had in 2013 zijn beste seizoen op de Europese Tour. Op de wereldranglijst staat hij nummer 311. Toen hij de eerste ronde beëindigde, stond hij met -5 aan de leiding. Een half uur later werd hij ingehaald door Morten Ørum Madsen, de winnaar van het vorige toernooi.

Ronde 2[bewerken | brontekst bewerken]

Richard Finch verloor in 2013 zijn speelrecht en slaagde er niet in op de Finals van de Tourschool zijn kaart voor de Europese Tour terug te krijgen. Hij speelt hier op invitatie en maakte rondes van 68-70 voor een gedeeld 4de plaats.

Daan Huizing en Thomas Pieters maakten een ronde van 76 en misten de cut, net als de tweevoudige winnaar van dit toernooi, Pablo Martin, die negen bogeys maakte. De andere tweevoudige winnaar, Charl Schwartzel, deed het beter. Na een tweede ronde van 68 kwam hij naast Madsen aan de leiding.

Emiliano Grillo maakte een hole-in-one op hole 12 maar miste de cut. De enige amateur van het gezelschap, Brits Amateur-winnaar Garrick Porteous, kwalificeerde zich wel voor het weekend.

Ronde 3[bewerken | brontekst bewerken]

Morten Ørum Madsen verdween van het toneel na een ronde van +7, maar Schwartzel en Richard Finch speelden een bogeyvrije ronde. Schwartzel bleef daarmee aan de leiding, Finch kwam op de 2de plaats terecht. Carlos Del Moral speelde zichzelf met een ronde van -6 naar de top-10.

Ronde 4[bewerken | brontekst bewerken]

Charl Schwartzel was niet in te halen, hij won met een voorsprong van vier slagen en Richard Finch bleef op de tweede plaats. De beste ronde was van ANdrea Pavan, die 35 plaatsen steeg.

Naam R2D WR Score R1 Nr Score R2 Totaal Nr Score R3 Totaal Nr Score R4 Totaal Nr
Vlag van Zuid-Afrika Charl Schwartzel
4
21
68
-4
T4
68
-4
-8
T1
67
-5
-13
1
68
-4
-17
1
Vlag van Engeland Richard Finch
=
441
68
-4
T4
70
-2
-6
T5
67
-5
-11
2
70
-2
-13
2
Vlag van Frankrijk Romain Wattel
=
213
70
-2
T15
69
-3
-5
T7
68
-4
-9
4
71
-1
-10
T3
Vlag van Engeland Ross Fisher
17
80
72
par
T48
65
-7
-7
T3
72
par
-7
T6
69
-3
-10
T3
Vlag van Denemarken Søren Hansen
=
618
72
par
T48
65
-7
-7
T3
71
-1
-8
5
71
-1
-9
6
Vlag van Italië Andrea Pavan
27
200
72
par
T48
71
-1
-1
T34
74
+2
+1
T46
65
-7
-6
T11
Vlag van Frankrijk Victor Riu
=
388
68
-4
T
71
-1
-5
T7
67
-5
-10
3
76
+4
-6
T11
Vlag van Denemarken Morten Ørum Madsen
1
121
65
-7
T1
71
-1
-8
T1
79
+7
-1
T34
69
-3
-4
T16
Vlag van Portugal Ricardo Santos
=
199
66
-6
T2
74
+2
-4
T11
72
par
-4
T15
72
par
-4
T16
Vlag van Zuid-Afrika Allan Versfeld
=
682
66
-6
T2
77
+5
-1
T34
69
-3
-4
T15
72
par
-4
T16
Vlag van Zuid-Afrika Tyrone Van Aswegen
=
481
70
-2
T15
68
-4
-6
T5
72
par
-6
T8
74
+2
-4
T16
Vlag van Schotland Chris Doak
27
311
69
-3
T8
73
+1
-2
T26
76
+4
+2
T55
74
+2
+4
T57
Vlag van Spanje Pablo Martin Benavides
=
1429
70
-2
T15
77
+5
+3
MC
Vlag van Nederland Daan Huizing
12
204
75
+3
T106
76
+4
+7
MC
Vlag van België Thomas Pieters
=
1226
76
+4
T122
76
+4
+8
MC
Leider Toernooirecord MC = Missed Cut DQ = disqualified R2D = Race To Dubai WR = Wereldranglijst

De ranglijst van de Race To Dubai begint elk jaar opnieuw. Aangezien dit doernooi het tweede toernooi is van seizoen 2013-2014, hebben alleen de spelers die aan het eerste toernooi meededen, een ranking op deze lijst. De wereldranglijst loopt door.

Spelers[bewerken | brontekst bewerken]

Europese Tour


Tourschool top-27
Nationale/Regionale Orders of Merit


Invitaties
Amateurs

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]