Waterkonijn (haasachtige)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Waterkonijn (haasachtige)
IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2018)
Waterkonijn (haasachtige)
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Mammalia (Zoogdieren)
Orde:Lagomorpha (Haasachtigen)
Familie:Leporidae (Hazen en konijnen)
Geslacht:Sylvilagus
Soort
Sylvilagus aquaticus
(Bachman, 1837)
Verspreidingsgebied waterkonijn
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Waterkonijn (haasachtige) op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Zoogdieren

Het waterkonijn (Sylvilagus aquaticus) is een zoogdier uit de familie van de hazen en konijnen (Leporidae) dat voorkomt in de Verenigde Staten. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Bachman in 1837.

Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]

Hun vacht is zwart tot roestbruin. Rondom de ogen bevindt zich een kaneelkleurige oogring. De lichaamslengte bedraagt 45 tot 55 cm, de staartlengte 4 cm en het gewicht 1,5 tot 2,5 kg.

Leefwijze[bewerken | brontekst bewerken]

Waterkonijnen leven altijd in tropische bossen in de buurt van moerassen, beekjes of plassen, maar ook bij grotere wateren. Het zijn goede zwemmers en ze maken van deze mogelijkheid dan ook veelvuldig gebruik, zeker wanneer er gevaar dreigt. Ze eten overdag of ’s nachts zeggegras, biezen en andere waterplanten, waaronder moerasbamboe (Arundinaria). Ze leven in kleine groepjes, die meestal worden geleid door een dominant en territoriaal ingesteld mannetje.

Voortplanting[bewerken | brontekst bewerken]

Ze bouwen bovengrondse nesten van plantenstengels. Het vrouwtje bekleedt zoals gebruikelijk het nest met vachthaar. Meestal telt een worp 3 jongen.

Verspreiding[bewerken | brontekst bewerken]

Deze soort komt voor in het zuidoosten van de VS.