Welgefundeerde relatie

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

In de wiskunde heet een irreflexieve tweeplaatsige relatie op een klasse welgefundeerd, als elke niet-lege deelverzameling van een element bevat dat geen voorganger heeft, wat in dit verband betekent dat er geen element is waarvoor het paar tot de relatie behoort. Het is dus niet mogelijk dat er een hele keten van elementen is waarvan elk een voorganger heeft, die dus oneindig doorloopt.

Definitie[bewerken | brontekst bewerken]

Een tweeplaatsige relatie , die irreflexief is, heet welgefundeerd, als voor alle er een bestaat zodanig, dat voor alle

Men kan bewijzen, zij het onder de veronderstelling dat het keuzeaxioma geldt, dat de relatie dan en slechts dan welgefundeerd is, als er geen oneindig dalende keten is, anders gezegd als er in geen keten is met voor elke natuurlijke

Partiële orde[bewerken | brontekst bewerken]

Een partiële orde is reflexief en volgens de definitie daarom niet welgefundeerd. Als echter de bijbehorende strikte partiële orde welgefundeerd is, wordt aanvullend de partiële orde zelf ook als welgefundeerd beschouwd.

Voorbeelden[bewerken | brontekst bewerken]

  • De relatie "voorganger" op de natuurlijke getallen, gedefinieerd als is welgefundeerd. Iedere niet-lege deelverzameling van natuurlijke getallen heeft immers een kleinste element, dat dus geen voorganger heeft.
  • Om dezelfde reden is de relatie "kleiner dan" op natuurlijke getallen welgefundeerd.
  • De relatie "kleiner dan" op positieve reële getallen is niet welgefundeerd. Neem het open interval , dat alle reële getallen tussen en bevat, maar en zelf niet. Aangezien voor elk reële getal een reëel getal tussen en bestaat, heeft deze verzameling geen element zonder voorganger. Inderdaad bevatten de positieve reële getallen oneindig dalende ketens, bijvoorbeeld: .