Wereldkampioenschap motorcross voor vrouwen

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Motorsport
motorcoureur - motorfietsmerken
Wegrace
Wereldkampioenschap wegrace
wereldkampioenen wegrace
MotoGP · Moto2 · Moto3
Superbike
Wereldkampioenschap Supersport
Motorcross
WK mannen · WK vrouwen · WK zijspan
MX1 · MX2 · MX3 · Zijspan
Sportfederaties
FIM · KNMV

Het Wereldkampioenschap motorcross voor vrouwen (FIM Women's Motocross World Championship), kortweg WMX, is een kampioenschap dat georganiseerd wordt door de Fédération Internationale de Motocyclisme.

Kampioenschap[bewerken | brontekst bewerken]

Van 2005-2007 werd de competitie onder de noemer wereldbeker verreden, vanaf 2008 als het wereldkampioenschap. Van 2005-2010 werden de races tegelijkertijd met een aantal wedstrijden in het wereldkampioenschap motorcross voor mannen in de MX1 en MX2 klassen verreden, van 2011-2013 tegelijkertijd met een aantal wedstrijden van de MX3-klasse. Vanaf 2014, na opheffing van de MX3-klasse, weer met een aantal van de MXGP (de voormalige MX1) en MX2.

Er kan worden deelgenomen op motoren in de MX2-klasse (tweetaktmotoren tot 125cc of viertaktmotoren tot 250cc). De manches in dit kampioenschap gaan over 20 minuten plus twee ronden (in plaats van de 30 minuten bij de mannen).

Top-3 eindklassement[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar Wereldkampioene 2e plaats 3e plaats
2005 Vlag van Duitsland Stephanie Laier
(KTM)
Vlag van Nieuw-Zeeland Katherine Prumm
(Kawasaki)
Vlag van Frankrijk Livia Lancelot
(Yamaha)
2006 Vlag van Nieuw-Zeeland Katherine Prumm
(Kawasaki)
Vlag van Duitsland Stephanie Laier
(KTM)
Vlag van Frankrijk Livia Lancelot
(Yamaha)
2007 Vlag van Nieuw-Zeeland Katherine Prumm
(Kawasaki)
Vlag van Frankrijk Livia Lancelot
(Kawasaki)
Vlag van Duitsland Maria Franke
(Kawasaki)
2008 Vlag van Frankrijk Livia Lancelot
(Kawasaki)
Vlag van Duitsland Stephanie Laier
(KTM)
Vlag van Duitsland Maria Franke
(Kawasaki)
2009 Vlag van Duitsland Stephanie Laier
(KTM)
Vlag van Duitsland Larissa Papenmeier
(Suzuki)
Vlag van Ierland Natalie Kane
(KTM)
2010 Vlag van Duitsland Stephanie Laier
(KTM)
Vlag van Frankrijk Livia Lancelot
(KTM)
Vlag van Duitsland Larissa Papenmeier
(Suzuki)
2011 Vlag van Duitsland Stephanie Laier
(KTM)
Vlag van Italië Kiara Fontanesi
(Yamaha)
Vlag van Duitsland Larissa Papenmeier
(KTM)
2012 Vlag van Italië Kiara Fontanesi
(Yamaha)
Vlag van Ierland Natalie Kane
(KTM)
Vlag van Nederland Britt van der Wekken
(Honda)
2013 Vlag van Italië Kiara Fontanesi
(Yamaha)
Vlag van Australië Meghan Rutledge
(Kawasaki)
Vlag van Duitsland Stephanie Laier
(Kawasaki)
2014 Vlag van Italië Kiara Fontanesi
(Yamaha)
Vlag van Australië Meghan Rutledge
(Kawasaki)
Vlag van Frankrijk Livia Lancelot
(Kawasaki)
2015 Vlag van Italië Kiara Fontanesi
(Yamaha)
Vlag van Frankrijk Livia Lancelot
(Kawasaki)
Vlag van Nederland Nancy van de Ven
(Yamaha)
2016 Vlag van Frankrijk Livia Lancelot
(Kawasaki)
Vlag van Nederland Nancy van de Ven
(Yamaha)
Vlag van Duitsland Larissa Papenmeier
(Suzuki)
2017 Vlag van Italië Kiara Fontanesi
(Yamaha)
Vlag van Frankrijk Livia Lancelot
(Kawasaki)
Vlag van Nieuw-Zeeland Courtney Duncan
(Yamaha)
2018 Vlag van Italië Kiara Fontanesi
(Yamaha)
Vlag van Nederland Nancy van de Ven
(Yamaha)
Vlag van Duitsland Larissa Papenmeier
(Suzuki)
2019 Vlag van Nieuw-Zeeland Courtney Duncan
(Kawasaki)
Vlag van Nederland Nancy van de Ven
(Yamaha)
Vlag van Duitsland Larissa Papenmeier
(Yamaha)
2020 Vlag van Nieuw-Zeeland Courtney Duncan
(Kawasaki)
Vlag van Nederland Nancy van de Ven
(Yamaha)
Vlag van Duitsland Larissa Papenmeier
(Yamaha)
2021 Vlag van Nieuw-Zeeland Courtney Duncan
(Kawasaki)
Vlag van Nederland Nancy van de Ven
(Yamaha)
Vlag van Italië Kiara Fontanesi
(GasGas)
2022 Vlag van Nederland Nancy van de Ven
(Yamaha)
Vlag van Nederland Lynn Valk
(Yamaha)
Vlag van Duitsland Larissa Papenmeier
(Yamaha)
2023 Vlag van Nieuw-Zeeland Courtney Duncan
(Kawasaki)
Vlag van Spanje Daniela Guillén
(GasGas)
Vlag van Nederland Lotte van Drunen
(Kawasaki)

Medaillespiegels[bewerken | brontekst bewerken]

Medaillespiegel coureurs
Nr Coureur Goud Goud Zilver Zilver Brons Brons Totaal
1 Vlag van Italië Kiara Fontanesi 6 1 1 8
2 Vlag van Duitsland Stephanie Laier 4 2 1 7
3 Vlag van Nieuw-Zeeland Courtney Duncan 4 - 1 5
4 Vlag van Frankrijk Livia Lancelot 2 4 3 9
5 Vlag van Nieuw-Zeeland Katherine Prumm 2 1 - 3
6 Vlag van Nederland Nancy van de Ven 1 5 1 7
7 Vlag van Australië Meghan Rutledge - 2 - 2
8 Vlag van Duitsland Larissa Papenmeier - 1 7 8
9 Vlag van Ierland Natalie Kane - 1 1 2
10 Vlag van Nederland Lynn Valk - 1 - 1
Vlag van Spanje Daniela Guillén - 1 - 1
12 Vlag van Duitsland Maria Franke - - 2 2
13 Vlag van Nederland Britt van der Wekken - - 1 1
Vlag van Nederland Lotte van Drunen - - 1 1
Medaillespiegel constructeurs
Nr Constructeur Goud Goud Zilver Zilver Brons Brons Totaal
1 Vlag van Japan Kawasaki 8 6 5 19
2 Vlag van Japan Yamaha 7 7 7 21
3 Vlag van Oostenrijk KTM 4 4 2 10
4 Vlag van Japan Suzuki - 1 3 4
5 Vlag van Spanje GasGas - 1 1 2
6 Vlag van Japan Honda - - 1 1

Belgische en Nederlandse resultaten[bewerken | brontekst bewerken]

Eindpodium[bewerken | brontekst bewerken]

In 2012 behaalde Britt van der Wekken als eerste Nederlandse vrouw met de derde plaats het podium in het eindklassement.[1] Nancy van de Ven volgde haar hierin in 2015 op, ook met een derde plaats op het eindpodium. In 2016 en van 2018-2021 voegde ze hier vijf tweedeplaatsen aan toe. In 2022 werd Van de Ven de eerste Nederlandse wereldkampioene, op plaats twee eindigde dat jaar haar landgenote Lynn Valk. In 2023 werd Lotte van Drunen de vierde Nederlandse die met haar derde plaats in de rangschikking het eindpodium beklom.

GP-podium[bewerken | brontekst bewerken]

In 2011 haalde Britt van der Wekken als eerste Nederlandse vrouw met de derde plaats het podium in een WK-wedstrijd,[2] in 2012 evenaarde ze deze prestatie tweemaal. In 2015 eindigde Nancy van de Ven een keer als tweede en derde, Amandine Verstappen eindigde dit jaar als eerste Belgische vrouw het podium in een WK-wedstrijd met de derde plaats. In 2016 eindigde Van de Ven in zes van de zeven wedstrijden op het podium waaronder de eerste GP-zeges behaald door een Nederlandse vrouw (de GP van Europa, in Valkenswaard verreden en de GP van Frankrijk), een tweede plaats en drie derde plaatsen. In 2017 werd Verstappen eenmaal tweede, won Van de Ven de GP van Nederland en werd eenmaal tweede en derde. Nicky van Wordragen (2e plaats) en Shana van der Vlist (3e plaats) eindigden eenmaal op een GP-podium. In 2018 eindigde Van de Ven in vier van de zes wedstrijden op het podium waaronder de zege in de GP van Lombardije, twee tweede plaatsen en een derde plaats. In 2019 werd Verstappen de eerste Belgische die een grand prix won (de GP van Nederland).[3] Van de Ven eindigde alle vijf de wedstrijden op het podium met twee tweede en drie derde plaatsen. In 2020 werd Van de Ven drie keer tweede en een keer derde. In 2021 won Shana van der Vlist als tweede Nederlandse een GP (de GP van Vlaanderen) en eindigde ook een keer als tweede. Lynn Valk werd een keer derde en Van de Ven behaalde een tweede en twee derde plaatsen. In 2022 won Van de Ven de GP van Lombardije en werd twee keer tweede. Valk won als derde Nederlandse een GP (de GP van Portugal) en eindigde een keer als tweede. Van der Vlist won de GP van Sardinië. In het seizoen 2023 behaalde Lotte van Drunen als vierde Nederlandse een grand prix overwinning (de GP van Nederland) en twee tweede plaatsen. Valk werd twee keer tweede en een keer derde.