Zinkhydroxide

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Zinkhydroxide
Structuurformule en molecuulmodel
Zinkhydroxide-poeder
Algemeen
Molecuulformule Zn(OH)2
IUPAC-naam zinkhydroxide
Molmassa 99,42368 g/mol
SMILES
[OH-].[OH-].[Zn+2]
InChI
1S/2H2O.Zn/h2*1H2;/q;;+2/p-2
CAS-nummer 20427-58-1
PubChem 9812759
Wikidata Q204820
Beschrijving Wit poeder
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
Schadelijk
Waarschuwing
H-zinnen H315 - H319
EUH-zinnen geen
P-zinnen P280 - P302+P352 - P305+P351+P338 - P321 - P332+P313 - P362
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand vast
Kleur wit
Dichtheid 3,05 g/cm³
Smeltpunt 125 °C
Onoplosbaar in water
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Zinkhydroxide is een anorganische verbinding van zink, met als brutoformule Zn(OH)2. De stof komt voor als een wit poeder, dat vrijwel onoplosbaar is in water. Het oplosbaarheidsproduct Ks bedraagt 3,0 × 10−17.

Synthese[bewerken | brontekst bewerken]

Zinkhydroxide kan worden bereid door aan een verzadigde oplossing van zinksulfaat een stoichiometrische hoeveelheid natriumhydroxide toe te voegen. Het onoplosbare zinkhydroxide slaat neer en kan afgefiltreerd worden:

Voorkomen als mineraal[bewerken | brontekst bewerken]

Zinkhydroxide komt in de natuur voor onder minerale vorm. Er zijn 3 mineralen bekend:

Toepassingen[bewerken | brontekst bewerken]

Zinkhydroxide wordt verwerkt in verbanden. Het wordt in chemische context gebruikt om zinkoxide te bereiden.

Amfoteer karakter[bewerken | brontekst bewerken]

Net als bijvoorbeeld lood(II)hydroxide, aluminiumhydroxide, tin(II)hydroxide en chroom(II)hydroxide is zinkhydroxide amfoteer. Het is bijgevolg goed oplosbaar in een verdunde oplossing van een zuur of een base.

Bij toevoegen van een overmaat zoutzuur lost de neerslag van zinkhydroxide op en vormt zich een kleurloze oplossing van [Zn(H2O)6]2+-ionen.

Bij toevoegen van een overmaat natriumhydroxide lost de neerslag van zinkhydroxide op en vormt zich een kleurloze oplossing van het zinkaat-ion:

Dit vindt toepassing in de kwalitatieve analyse van ionen als een test voor de aanwezigheid van zinkionen in een oplossing. Lood en aluminium vertonen hetzelfde gedrag (met vorming van respectievelijk het plumbaat- en aluminaat-ion). Maar in tegenstelling tot loodhydroxide en aluminiumhydroxide lost zinkhydroxide op in ammoniak en vormt dan een kleurloos ammine-complex.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]