Haarkleuring

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Haarverf)
Een kapster kleurt het haar van een cliënte

Haarkleuring of haarverven is het met (al dan niet synthetische) kleuringsproducten veranderen van de natuurlijke haarkleur. Zowel mannen als vrouwen wenden het aan om grijs haar te bedekken, om de natuurlijke haarkleur te wijzigen, of om de natuurlijke haarkleur te herstellen nadat het haar ontkleurd of (eventueel door de zon) gebleekt is geweest.

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

In het boek Eighteen Books of the Secrets of Art & Nature uit 1661 werden al diverse methoden genoemd om het haar te kleuren in zwart, goudblond, groen, rood, geel en wit.[1]

Haarverf of haarkleuring is het product waarmee de haarkleur wordt veranderd. Haarverf wordt vaak gebruikt om grijs haar te bedekken, aangezien dat in sommige culturen wordt beschouwd als een teken van ouderdom. Andere culturen echter beschouwen grijs of grijzend haar juist als een teken van wijsheid. Jongere mensen verven vaak hun haar als "fashion statement", puur omdat ze de kleur mooier vinden.

Van de Romeinen is al bekend dat ze geïnteresseerd waren in het veranderen van de haarkleur. Uit historische bronnen blijkt dat ze al meer dan honderd recepten hadden om dit met natuurlijke ingrediënten te doen. Deze producten konden de haarkleur echter alleen donkerder maken, niet lichter. In de renaissanceperiode was blond haar erg populair.

In 1907 vond Eugène Schueller, de oprichter van L'Oréal, de eerste synthetische haarverf uit; dit product werd toen echter nog weinig verkocht.

Soorten haarkleuring[bewerken | brontekst bewerken]

Er zijn drie soorten haarkleuring: tijdelijk (ook wel "uitwasbaar" genoemd), semipermanent en permanent.

Tijdelijke haarkleuring[bewerken | brontekst bewerken]

Tijdelijke haarkleuring is verkrijgbaar in alle kleuren van de regenboog en in diverse vormen: spray, gel, shampoo en schuim. Doorgaans zijn de kleuren veel feller dan die van semipermanente en permanente kleuringen. Deze haarkleuring wordt vaak gebruikt voor speciale gelegenheden, zoals verkleedpartijen, Koningsdag en voetbalwedstrijden.

De pigmenten die gebruikt worden voor tijdelijke haarkleuring bevatten grote moleculen die niet in de haarschacht kunnen dringen. De kleurdeeltjes blijven op de haar liggen en kunnen eenvoudig met een wasbeurt verwijderd worden. Wanneer het haar uitzonderlijk droog of beschadigd is kan het gebeuren dat de kleurdeeltjes wel tot in de haar doordringen en dat er na het wassen kleur achterblijft.

Semipermanente haarkleuring[bewerken | brontekst bewerken]

Semipermanente haarkleuring bevat kleinere kleurmoleculen dan tijdelijke haarkleuring. Hierdoor kunnen de kleurmoleculen doordringen tot in de haarschacht, waardoor het een aantal wasbeurten (4 tot 5) blijft zitten. Het vooraf bleken van het haar kan de houdbaarheid van de haarkleur wel verlengen. Deze soort haarkleuring bevat geen of nauwelijks ammonia en een minder krachtige ontwikkelvloeistof (meestal peroxide) en is daardoor veiliger voor droog of beschadigd haar dan permanente haarkleuring. De semipermanente kleuring bevat vaak wel het giftige bestanddeel p-fenyleendiamine of een vergelijkbaar ingrediënt.

Het resultaat na het gebruik van dit type kleuring hangt af van de oorspronkelijke haarkleur en de mate van porositeit van het haar en varieert dus van persoon tot persoon, maar ook van haar tot haar. Door de kleine variaties wordt een vrij natuurlijk resultaat verkregen, aangezien de natuurlijke haarkleur ook varieert. Dit betekent ook dat grijze haren minder donker zullen worden dan haren mét pigment, dus vaak zichtbaar blijven. Op de verpakking van dergelijke producten staat dan ook vaak dat het niet geschikt is voor het bedekken van grijs haar.

Semipermanente kleuring kan het haar alleen donkerder van kleur maken, niet lichter.

Permanente haarkleuring[bewerken | brontekst bewerken]

Een tube haarverf naast de verpakking

Permanente haarkleuring (ook wel "haarverf" genoemd) en blondeercrème of ontkleuringsmiddel bevatten een zuur en een base (meestal ammonia). Deze zijn apart verpakt. De inhoud van de tube die de pigmenten en de base bevat moet door de gebruiker worden toegevoegd aan het flesje met ontwikkelvloeistof (het zuur). Wanneer dit mengsel op de haren wordt aangebracht ontstaat een chemische reactie, die het haar doet opzwellen, waardoor de kleurstoffen kunnen indringen in het haar en daar de melanine oplichten en opnemen.

Permanente haarkleuring is daadwerkelijk permanent, de kleur is niet uitwasbaar. Na verloop van tijd kan de kleur wel vervagen. Ook kan vrij snel zogenaamde uitgroei zichtbaar zijn, wanneer aan de haarwortel de natuurlijke haarkleur weer tevoorschijn komt.

Permanente haarkleuring kan worden verwijderd door het haar te bleken of ontkleuren. Dit geeft niet de natuurlijke haarkleur terug en verwijdert ook vrijwel nooit in één keer alle toegevoegde pigmenten.

Alternatieve haarkleuringen[bewerken | brontekst bewerken]

Alternatieve haarkleur

Er zijn ook haarkleuringen in kleuren die niet als natuurlijke haarkleur voorkomen, zoals blauw, groen en fuchsia. Deze kleuringen zijn vaak verkrijgbaar in punk-gerelateerde winkels, feestwinkels en bij sommige kapsalons, en zijn vrijwel altijd tijdelijk en uitwasbaar.

Bijwerkingen[bewerken | brontekst bewerken]

Bij het kleuren van het haar worden diverse niet-natuurlijke, chemische producten gebruikt. Dit kan bij sommige mensen huidirritatie of allergische reacties veroorzaken. Om deze reden wordt op de verpakking van de kleuringsproducten een allergietest aangeraden: de gebruiker wordt geadviseerd om 24 of 48 uur voor de toepassing een druppeltje van het product op de huid aan te brengen (bijvoorbeeld aan de binnenkant van de pols). Wanneer zich in die periode geen reactie voordoet kan over het algemeen het product veilig gebruikt worden, maar zelfs als iemand een product al jaren gebruikt kan zich ineens een allergische reactie voordoen.

Zonlicht[bewerken | brontekst bewerken]

Een ander alternatief voor het bleken van het haar is door gebruik te maken van de zon. Een oud trucje om dit proces te versnellen is citroensap.

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Noten[bewerken | brontekst bewerken]

  1. Wecker, Johann Jacob, R. Read (1661), Eighteen books of the secrets of art & nature, p. 83.