Consonantie: verschil tussen versies
Uiterlijk
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 1: | Regel 1: | ||
'''Consonant''' betekent in de [[muziek]] ''welluidend''. |
'''Consonant''' betekent in de [[muziek]] ''welluidend''. |
||
Een consonant is het tegendeel van een [[dissonantie (muziek)|dissonant]] (niet samenklinkend). |
Een consonant is het tegendeel van een '''[[dissonantie (muziek)|dissonant]]''' (niet samenklinkend). |
||
Een dissonant wordt meestal gevolg door een consonant. Dit geeft de luisteraar een gevoel van spanning en oplossing in de [[harmonie]]. |
|||
⚫ | |||
'''Consonantie bij [[interval]]len:''' |
|||
⚫ | |||
*Volkomen consonant zijn de reine [[prime]], het rein [[octaaf]], de reine [[kwint]] en de reine [[kwart]] |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
*Dissonant zijn ook alle overmatige en verminderde intervallen |
|||
*Het meest consonant is de reine [[prime]], het meest dissonant is de kleine [[none]]. De overige intervallen zijn stapsgewijs te rangschikken al naar gelang de mate van consonantie of dissonantie |
|||
'''Consonantie bij [[drieklank]]en:''' |
|||
*Een [[drieklank]] bestaat uit 3 [[interval]]len; de consonantie van een drieklank is afhankelijk van de intervallen waaruit hij bestaat |
|||
*Consonant zijn de majeur (grote) en mineur (kleine) drieklanken |
|||
*Dissonant zijn de overige drieklanken (zij missen een reine [[kwint]]) |
|||
'''Consonantie bij [[septiemakkoord]]en:''' |
|||
*Een [[septiemakkoord]] bestaat uit 6 [[interval]]len; de consonantie van een septiemakkoord is afhankelijk van de intervallen waaruit hij bestaat |
|||
*Consonant zijn de majeur (grote) en mineur (kleine) septiemakkorden |
|||
*Dissonant zijn de overige septiemakkoorden |
|||
*Septiemakkoorden zijn in het algemeen dissonanter dan drieklanken. Binnen een opeenvolging van louter drieklanken is een consonant septiemaccoord meestal dissonant. |
|||
'''Opvattingsdissonant:''' |
|||
Binnen een bepaalde muzikale context kunnen dissonanten optreden, die akoestisch consonant zijn, maar niettemin in deze context dissoneren. Dit verschijnsel heet: opvattingsdissonant (bij voorbeeld: de tweede omkering van de majeur (grote) en mineur (kleine) drieklanken). |
|||
zie ook: |
zie ook: |
||
Regel 9: | Regel 29: | ||
* [[Stemming (muziek)|stemming]] |
* [[Stemming (muziek)|stemming]] |
||
noot: in sommige muzikale contexten kan een reine kwart toch wel als muzikaal dissonant worden ervaren/opgevat. |
|||
<!-- Misschien is het --om verwarring te voorkomen-- beter om het octaaf en misschien wel de |
|||
'onvolledig consonante' terts of sext als voorbeelden van consonantie te noemen?) --> |
|||
[[en:Consonance]] |
[[en:Consonance]] |
Versie van 23 feb 2004 13:49
Consonant betekent in de muziek welluidend. Een consonant is het tegendeel van een dissonant (niet samenklinkend). Een dissonant wordt meestal gevolg door een consonant. Dit geeft de luisteraar een gevoel van spanning en oplossing in de harmonie.
Consonantie bij intervallen:
- Volkomen consonant zijn de reine prime, het rein octaaf, de reine kwint en de reine kwart
- Onvolkomen consonant worden genoemd de grote en kleine tertsen en sexten
- Dissonant zijn de grote en kleine secundes en septiemen
- Dissonant zijn ook alle overmatige en verminderde intervallen
- Het meest consonant is de reine prime, het meest dissonant is de kleine none. De overige intervallen zijn stapsgewijs te rangschikken al naar gelang de mate van consonantie of dissonantie
Consonantie bij drieklanken:
- Een drieklank bestaat uit 3 intervallen; de consonantie van een drieklank is afhankelijk van de intervallen waaruit hij bestaat
- Consonant zijn de majeur (grote) en mineur (kleine) drieklanken
- Dissonant zijn de overige drieklanken (zij missen een reine kwint)
Consonantie bij septiemakkoorden:
- Een septiemakkoord bestaat uit 6 intervallen; de consonantie van een septiemakkoord is afhankelijk van de intervallen waaruit hij bestaat
- Consonant zijn de majeur (grote) en mineur (kleine) septiemakkorden
- Dissonant zijn de overige septiemakkoorden
- Septiemakkoorden zijn in het algemeen dissonanter dan drieklanken. Binnen een opeenvolging van louter drieklanken is een consonant septiemaccoord meestal dissonant.
Opvattingsdissonant:
Binnen een bepaalde muzikale context kunnen dissonanten optreden, die akoestisch consonant zijn, maar niettemin in deze context dissoneren. Dit verschijnsel heet: opvattingsdissonant (bij voorbeeld: de tweede omkering van de majeur (grote) en mineur (kleine) drieklanken).
zie ook: