Naar inhoud springen

Methyl-2,5-dichloorbenzoaat

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Methyl-2,5-dichloorbenzoaat
Structuurformule en molecuulmodel
Structuurformule van methyl-2,5-dichloorbenzoaat
Structuurformule van methyl-2,5-dichloorbenzoaat
Algemeen
Molecuulformule C8H6Cl2O2
IUPAC-naam methyl-2,5-dichloorbenzoaat
Andere namen 2,5-dichloorbenzoëzuurmethylester
Molmassa 205 g/mol
SMILES
COC(=O)C1=C(C=CC(=C1)Cl)Cl
CAS-nummer 2905-69-3
EG-nummer 220-815-7
PubChem 17947
Wikidata Q2183137
Beschrijving Lichtgele kristallen, prikkelende aromatische geur
LD50 (ratten) (oraal) 1030
(dermaal) > 10.000 mg/kg
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand vast
Kleur lichtgeel
Smeltpunt 38,7 °C
Kookpunt 250,6 °C
Goed oplosbaar in aceton, xyleen
Slecht oplosbaar in water
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Methyl-2,5-dichloorbenzoaat is een ester afgeleid van benzoëzuur.

De stof komt voor als lichtgele kristallen met een prikkelende aromatische geur. Ze is niet ontvlambaar en niet explosief.

Methyl-2,5-dichloorbenzoaat wordt gebruikt bij het enten van jonge wijnstokken. Een entwas, die een kleine hoeveelheid van de stof bevat (niet meer dan 0,0035%) wordt dadelijk op de wijnstok aangebracht na het enten om de entwond te verzegelen en de callusvorming te stimuleren. Dit gebeurt ongeveer vier jaar vooraleer de wijnstok een eerste oogst oplevert. Deze toepassing vormt bijgevolg geen risico voor de consument.[1]

De Europese Commissie heeft de stof met ingang van 1 september 2009 opgenomen in de lijst van toegelaten gewasbeschermingsmiddelen.[2] Ze mag enkel binnenshuis toegepast worden.