Acridon

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door 80.113.175.100 (overleg) op 15 dec 2018 om 20:06. (→‎Toepassingen: Logica)
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Acridon
Structuurformule en molecuulmodel
Structuurformule van acridon
Algemeen
Molecuulformule C13H9NO
IUPAC-naam acridin-9-on
Molmassa 195,21666 g/mol
SMILES
C1=CC=C2C(=C1)C(=O)C3=CC=CC=C3N2
InChI
1S/C13H9NO/c15-13-9-5-1-3-7-11(9)14-12-8-4-2-6-10(12)13/h1-8H,(H,14,15)
CAS-nummer 578-95-0
EG-nummer 209-434-7
PubChem 2015
Wikidata Q342721
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand vast
Kleur wit-lichtgeel
Smeltpunt 360–362 °C
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Acridon is een heterocyclische organische verbinding met als brutoformule C13H9NO. Het is een witte tot lichtgele irriterend vaste stof. Acridon is een ketonderivaat van acridine.

Synthese

Acridon kan bereid worden uit een autocondensatiereactie van fenaminezuur met behulp van zwavelzuur. Fenaminezuur wordt bereid uit reactie van aniline en 2-chloorbenzoëzuur. Het rendement van de reactie bedraagt ongeveer 90%.[1]

Toepassingen

Het zijn voornamelijk de derivaten van acridon die belangrijke toepassingen hebben, zoals het azijnzuur-derivaat Neovir. Dit wordt gebruikt als antiviraal middel.

Externe links

  • (en) MSDS van acridon