Airbnb
| Airbnb | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| ||||
Hoofdzetel van Airbnb, 888 Brannan Street, San Francisco
| ||||
| Oprichting | San Francisco (2008) | |||
| Sleutelfiguren | Brian Chesky, Joe Gebbia, Nathan Blecharczyk | |||
| Land |  Verenigde Staten
| |||
| Hoofdkantoor | San Francisco | |||
| Werknemers | 5.597 (31 december 2020) 
| |||
| Industrie | medisch toerisme, toerismebranche | |||
| Omzet/jaar | 8.399.000.000 US$ (2022)
| |||
| Winst/jaar | 1.893.000.000 US$ (2022)
| |||
| Marktkapitalisatie | 90.234.000.000 US$ (10 mei 2021)
| |||
| Website | airbnb.nl | |||
| ||||
Airbnb is een online marktplaats voor de verhuur en boeking van privé-accommodaties. De website omvat meer dan 3.000.000 privé-accommodaties in 192 landen en 33.000 steden. Vanaf de oprichting in augustus 2008 tot juni 2012 werden 10 miljoen overnachtingen verhandeld in Airbnb.[1] De naam komt van AirBed & Breakfast, luchtbed en ontbijt, maar tegenwoordig[(sinds) wanneer?] kan de gast vaak wel op een echt bed slapen.
Airbnb werd opgericht in augustus 2008 door Brian Chesky, Joe Gebbia en Nathan Blecharczyk in San Francisco. De oorspronkelijke financiering werd verkregen van de accelerator Y Combinator. Later hebben ook Greylock Partners, Sequoia Capital en Ashton Kutcher geïnvesteerd in het bedrijf.[2]
Kritiek en regulering
In veel grote steden zorgt Airbnb voor veel onrust door het overtoerisme. Er zijn verschillende bezwaren. Zo is er veel ongemak voor omwonenden wanneer een locatie regelmatig verhuurd wordt en is er geen goed toezicht mogelijk door gemeente en/of hulpdiensten. Daarnaast zouden investeerders massaal huizen opkopen voor verhuur via Airbnb, wat een prijsopdrijvend effect zou hebben en zou leiden tot verdringing op de woningmarkt. Bovendien ondermijnt de website de positie van bestaande hotels. Verschillende stadsbesturen voerden maatregelen door om het gebruik van de website aan banden te leggen.
Zo stelde Barcelona aanvankelijk een verbod in. Tegenwoordig[(sinds) wanneer?] mogen inwoners maximaal twee kamers verhuren en slechts in wijken die door de gemeente daarvoor zijn aangewezen. In Parijs mogen huiseigenaren alleen hun tweede huis verhuren. In New York mogen inwoners maximaal een woning tegelijkertijd aanbieden op het toeristenplatform. Dat is om te voorkomen dat investeerders massaal huizen opkopen om te verhuren via Airbnb.[3] In Nederland is Amsterdam de stad die de meeste regels heeft opgesteld. Inwoners mogen hun woonverblijf voor maximaal 30 nachten per jaar verhuren en dienen elke verhuring te melden bij de gemeente.[4]
In 2018 kwam in het rapport UnFairbnb van Corporate Europe Observatory aan het licht hoe Airbnb en bondgenoten bij de EU lobbyen tegen steden die de wildgroei van deelappartementen willen reguleren.[5][6]
Jurisprudentie in Nederland
In maart 2020 oordeelde de rechtbank in Amsterdam in een civiele zaak dat Airbnb in strijd handelde met de Nederlandse wet door het zowel bij huurders als verhuurders in rekenig brengen van bemiddelingskosten. Artikel 7:264 BW beschermt huurders tegen ‘dubbele bemiddelingskosten’, ook indien deze door een derde zijn bedongen. De rechtbank verwierp het verweer van Airbnb dat haar diensten onder het Ierse recht vallen, omdat het bedrijf in dat land gevestigd is, waar de wetgeving geen verbod op het dienen van twee heren kent. Hoewel in de algemene voorwaarden van het bedrijf inderdaad het Ierse recht van toepassing is verklaard, staat in diezelfde voorwaarden ook dat wanneer het consumentenrecht van het land van de klant gunstiger voor hem uitpakt, dan die lokale wetgeving wordt gevolgd. [7][8] [9]
Bronnen, noten en/of referenties
Noten
|