Andrés Gimeno

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Andrés Gimeno
Gimeno in 1973
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Vlag van Spanje Spanje
Geboorteplaats Vlag van Spanje Barcelona, Spanje
Geboortedatum 3 augustus 1937
Lengte 185 cm
Gewicht 89 kg
Profdebuut 1960
Met pensioen 1974
Slaghand rechts
Totaal prijzengeld 2.500 US dollar
Profiel (en) ATP-site
Hall of Fame 2009 (en) profiel
Enkelspel
Winst-verliesbalans 216–108
Titels 5
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open finale (1969)
Vlag van Frankrijk Roland Garros winst (1972)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon halve finale (1970)
Vlag van Verenigde Staten US Open vierde ronde (1969, 1972)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 95–61
Titels 3
Laatst bijgewerkt op: 12 mei 2009
Portaal  Portaalicoon   Tennis
Dit is een Spaanse naam; Gimeno is de vadernaam en Tolaguera is de moedernaam.

Andrés Gimeno Tolaguera (Barcelona, 3 augustus 1937 – 9 oktober 2019) was een tennisspeler uit Spanje.

Hij won in zijn carrière één grandslamtoernooi: op het Open Franse kampioenschap van 1972 versloeg hij de Fransman Patrick Proisy in de finale in vier sets. Hij was toen 34 jaar en 10 maanden en was daarmee de oudste Roland Garroswinnaar. Hij was ook eenmaal finalist in een ander Grandslamtoernooi: op de Australian Open van 1969 verloor hij van Rod Laver.

Hij speelde zijn eerste grandslamtoernooien als amateur in 1956; hij werd in de eerste ronde van Roland Garros uitgeschakeld en in Wimbledon bereikte hij de derde ronde. In 1958 bereikte hij de vierde ronde op Roland Garros en in 1959 de kwartfinale op de Australian Open. In 1960 werd hij prof, waardoor hij niet meer mocht deelnemen aan de Grandslamtoernooien tot het begin van het "open tijdperk" in 1968. Hij speelde ook voor Spanje in de Davis Cup (1958-60 en 1972-73). In 1973 raakte hij gekwetst aan de meniscus en het volgende jaar beëindigde hij zijn carrière als actieve speler. In 1974 richtte hij, samen met enkele vrienden, de naar hem genoemde Club de Tenis Andrés Gimeno op in Castelldefels nabij Barcelona. Later was hij ook ongeveer twintig jaar commentator voor de Spaanse televisie.

In 2009 werd hij opgenomen in de International Tennis Hall of Fame. Hij was ook ambassadeur van de Catalaanse tennisfederatie.

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Nr. Datum Toernooi Ondergrond Tegenstander in finale Score
gewonnen finales
1. 30 maart 1969 Vlag van Verenigde Staten ATP New York Tapijt (i) Vlag van Verenigde Staten Arthur Ashe 6-1, 6-2, 3-6, 6-8, 9-7 details
2. 26 april 1970 Vlag van Verenigde Staten Dallas WCT Tapijt (i) Vlag van Australië Roy Emerson 6-2, 6-3, 6-2 details
3. 17 mei 1971 Vlag van Duitsland ATP Hamburg Gravel Vlag van Hongarije Peter Szoke 6-3, 6-2, 6-2 details
4. 14 februari 1972 Vlag van Verenigde Staten ATP Los Angeles Hardcourt (i) Vlag van Frankrijk Pierre Barthes 6-3, 2-6, 6-2 details
5. 22 mei 1972 Vlag van Frankrijk Roland Garros Gravel Vlag van Frankrijk Patrick Proisy 4-6, 6-3, 6-1, 6-1 details
6. 26 juni 1972 Vlag van Verenigd Koninkrijk ATP Eastbourne Gras Vlag van Frankrijk Pierre Barthes 7-5, 6-3 details
7. 17 juli 1972 Vlag van Zwitserland ATP Gstaad Gravel Vlag van Italië Adriano Panatta 7-5, 9-8, 6-4 details
verloren finales
1. 20 januari 1969 Vlag van Australië Australian Open Gras Vlag van Australië Rod Laver 3-6, 4-6, 5-7 details
2. 9 februari 1970 Vlag van Verenigde Staten Miami WCT Hardcourt Vlag van Australië Ken Rosewall 6-3, 2-6, 6-3, 6-7, 3-6 details
3. 8 juni 1970 Vlag van Marokko Casablanca WCT Hardcourt Vlag van Australië John Newcombe 4-6, 4-6, 4-6 details
4. 15 mei 1972 Vlag van België ATP Brussel Gravel Vlag van Spanje Manuel Orantes 4-6, 1-6, 6-2, 5-7 details
5. 30 oktober 1972 Vlag van Frankrijk ATP Parijs Hardcourt (i) Vlag van Verenigde Staten Stan Smith 2-6, 2-6, 5-7 details
6. 23 juli 1973 Vlag van Nederland ATP Hilversum Gravel Vlag van Nederland Tom Okker 6-2, 4-6, 4-6, 7-6, 3-6 details

Dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Nr. Datum Toernooi Ondergrond Partner Tegenstanders in finale Score
gewonnen finales mannendubbelspel
1. 1 juni 1970 Vlag van Verenigde Staten St Louis WCT Tapijt (i) Vlag van Australië John Newcombe Vlag van Australië Roy Emerson
Vlag van Australië Rod Laver
6-4, 6-6 details
2. 17 mei 1971 Vlag van Duitsland ATP Hamburg Gravel Vlag van Australië John Alexander Vlag van Australië Dick Crealy
Vlag van Australië Allan Stone
6-4, 7-5, 7-9, 6-4 details
3. 21 februari 1972 Vlag van Verenigde Staten ATP Salisbury Hardcourt (i) Vlag van Spanje Manuel Orantes Vlag van Spanje Juan Gisbert
Vlag van Tsjechië Vladimir Zednik
6-4, 6-3 details
verloren finales mannandubbelspel
1. 22 april 1968 Vlag van Verenigd Koninkrijk ATP Bournemouth Gravel Vlag van Verenigde Staten Pancho Gonzales Vlag van Australië Roy Emerson
Vlag van Australië Rod Laver
6-8, 6-4, 3-6, 2-6 details
2. 26 augustus 1968 Vlag van Verenigde Staten US Open Gras Vlag van Verenigde Staten Arthur Ashe Vlag van Verenigde Staten Bob Lutz
Vlag van Verenigde Staten Stan Smith
9-11, 1-6, 5-7 details
3. 3 november 1969 Vlag van Zweden ATP Stockholm Hardcourt (i) Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Stilwell Vlag van Australië Roy Emerson
Vlag van Australië Rod Laver
4-6, 2-6 details
4. 31 augustus 1970 Vlag van Verenigde Staten ATP South Orange Hardcourt Vlag van Australië Rod Laver Vlag van Chili Patricio Cornejo
Vlag van Chili Jaime Fillol Sr.
6-3, 6-7, 6-7 details
5. 10 mei 1971 Vlag van Italië ATP Rome Gravel Vlag van Verenigd Koninkrijk Roger Taylor Vlag van Australië John Newcombe
Vlag van Australië Tony Roche
4-6, 4-6 details
6. 25 oktober 1971 Vlag van Spanje Barcelona WCT Gravel Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Cliff Drysdale Vlag van Joegoslavië Zeljko Franulovic
Vlag van Spanje Juan Gisbert
6-7, 2-6, 6-7 details
7. 7 februari 1972 Vlag van Verenigde Staten ATP Kansas City Hardcourt (i) Vlag van Spanje Manuel Orantes Vlag van Roemenië Ilie Năstase
Vlag van Roemenië Ion Țiriac
7-6, 4-6, 6-7 details
8. 6 maart 1972 Vlag van Verenigde Staten ATP Hampton Hardcourt (i) Vlag van Spanje Manuel Orantes Vlag van Roemenië Ilie Năstase
Vlag van Roemenië Ion Țiriac
5-7, 5-7 details
9. 17 april 1972 Vlag van Spanje ATP Madrid Gravel Vlag van Spanje Manuel Orantes Vlag van Roemenië Ilie Năstase
Vlag van Verenigde Staten Stan Smith
3-6, 4-6, 4-6 details
10. 30 oktober 1972 Vlag van Frankrijk ATP Parijs Hardcourt (i) Vlag van Spanje Juan Gisbert Vlag van Frankrijk Pierre Barthes
Vlag van Frankrijk Francois Jauffret
3-6, 2-6 details

Resultaten grandslamtoernooien[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
w-v winst/verlies-balans

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Toernooi 1956 1957 1958 1959 1960 1968 1969 1970 1971 1972 1973
Vlag van Australië Australian Open KF F 3R
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1R 3R 4R KF HF KF W 2R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 3R 1R 2R 3R 2R 3R 4R HF 1R 2R
Vlag van Verenigde Staten US Open 1R 4R 1R 4R

Mannendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Toernooi 1959 1960 1968 1969 1970 1971 1972
Vlag van Australië Australian Open 3R 3R 2R
Vlag van Frankrijk Roland Garros KF 3R KF
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 3R 2R 2R 3R
Vlag van Verenigde Staten US Open F 2R 2R KF

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Commons heeft mediabestanden in de categorie Andrés Gimeno.