Tom Okker

Tom Samuel Okker
	Tom Okker in 1972
Persoonlijke informatie
Bijnaam	The Flying Dutchman
Nationaliteit	Nederland
Geboorteplaats	Amsterdam
Geboortedatum	22 februari 1944
Lengte	177
Profdebuut	1968
Totaal prijzengeld	1.257.200 US dollar
Profiel	(en) ATP-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans	579–247
Titels	26
Hoogste positie	3e (1969)
	Grandslamresultaten
Australian Open	halve finale (1971)
Roland Garros	halve finale (1969)
Wimbledon	halve finale (1978)
US Open	finale (1968)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans	541–152
Titels	78
Hoogste positie	1e (1979)
	Grandslamresultaten
Australian Open	finale (1971)
Roland Garros	winst (1973)
Wimbledon	finale (1969)
US Open	winst (1976)
Portaal	Tennis

Tom Samuel Okker (Amsterdam, 22 februari 1944), bijgenaamd The Flying Dutchman, is een voormalig toptennisser uit Nederland. Van 1964 tot 1968 was hij Nederlands kampioen, waarna hij internationaal professional werd.

Loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]

Tom Okker was lid van de Haarlemse Lawn Tennis Club. Okker speelde bij de HLTC in de '60 er jaren met de uit Den Haag afkomstige Jan Hajer competitie. De voormalige NK kampioen Jan Hajer studeerde aan het CIOS in Overveen. Okker bereikte in 1969 de derde plaats op de wereldranglijst, achter de Australiër Rod Laver en de Amerikaan Arthur Ashe. Zeven jaar lang stond hij in de top tien. Hij schreef 22 toernooien in het enkelspel en 78 toernooien in het dubbelspel op zijn naam, waarvan twee dubbelspeltitels op de grandslamtoernooien: Roland Garros in 1973 met John Newcombe en de US Open in 1976 met Marty Riessen. Bij de dubbelspelranking bereikte hij de eerste plaats op de wereldranglijst.

Zijn eerste aansprekende prestatie behaalde hij in 1964, toen hij met Trudy Groenman de halve finale van het gemengd dubbelspel op Wimbledon bereikte. In 1965 won hij het enkelspel en het gemengd dubbelspel tijdens de Maccabiade in Israël. In 1968 bereikte hij voor het eerst de kwartfinale van het mannenenkelspel op Wimbledon en in 1978 de halve finale. In deze halve finale verloor hij met 4-6, 4-6 en 4-6 van de legendarische Björn Borg. In 1968 stond hij in de finale van de Open Amerikaanse kampioenschappen, maar verloor deze van Arthur Ashe met 12-14, 7-5, 3-6, 6-3 en 3-6.

Zijn grootvader Simon was een succesvol schermer en deed mee aan de Olympische Spelen van 1906 en die van 1908.

De tiener Tom (Tony) Okker speelt in 1961 een demonstratiepartij bij de opening van een opblaasbare sporthal in Amsterdam.

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

Enkelspel als professional[bewerken | brontekst bewerken]

Nr.	Datum	Toernooi	Ondergrond	Tegenstander in finale	Score
gewonnen finales
1.	14 juli 1968	Dublin	gras	Lew Hoad	6-1, 6-2
2.	20 april 1969	Monte Carlo	gravel	John Newcombe	8-10, 6-1, 7-5, 6-3
3.	18 mei 1969	Brussel	gravel	Zeljko Franulovic	6-4, 1-6, 6-2, 6-3
4.	3 augustus 1969	Hilversum (1)	gravel	Tom Gorman	6-3, 4-6, 7-6
5.	9 november 1969	Parijs (1)	tapijt (i)	Earl Buchholz	8-6, 6-2, 6-1
6.	10 mei 1970	Atlanta WCT	tapijt (i)	Dennis Raston	6-4, 10-8, 6-2
7.	17 mei 1970	Brussel	gravel	Ilie Năstase	6-3, 6-4, 0-6, 4-6, 6-4
8.	26 juli 1970	Leicester	gras	Roger Taylor	6-1, 10-8
9.	2 augustus 1970	Hilversum (2)	gravel	Roger Taylor	4-6, 6-0, 6-1, 6-3
10.	16 augustus 1970	Hamburg	gravel	Ilie Năstase	4-6, 6-3, 6-3, 6-4
11.	25 juli 1971	Louisville WCT	gravel	Cliff Drysdale	3-6, 6-4, 6-1
12.	1 augustus 1971	Quebec WCT	tapijt (i)	Rod Laver	6-3, 7-6, 6-7, 6-4
13.	19 maart 1972	Chicago WCT	tapijt (i)	Arthur Ashe	4-6, 6-2, 6-3
14.	25 maart 1973	Washington WCT	tapijt (i)	Arthur Ashe	6-3, 6-7, 7-6
15.	22 juli 1973	Hilversum (3)	gravel	Andrés Gimeno	2-6, 6-4, 6-4, 6-7, 6-3
16.	26 augustus 1973	Montreal	gravel	Manuel Orantes	6-3, 6-2, 6-1
17.	16 september 1973	Seattle	hardcourt (i)	John Alexander	7-5, 6-4
18.	30 september 1973	Chicago	tapijt (i)	John Newcombe	3-6, 7-6, 6-3
19.	21 oktober 1973	Madrid	gravel	Jaime Fillol	4-6, 6-3, 6-3, 7-5
20.	18 november 1973	Londen	tapijt (i)	Ilie Năstase	6-3, 6-4
21.	17 februari 1974	Toronto WCT	tapijt (i)	Ilie Năstase	6-3, 6-4
22.	31 maart 1974	Rotterdam	tapijt (i)	Tom Gorman	4-6, 7-6, 6-1	details
23.	22 juni 1975	Nottingham	gras	Tony Roche	6-1, 3-6, 6-3
24.	2 november 1975	Parijs (2)	tapijt (i)	Arthur Ashe	6-3, 2-6, 6-3, 3-6, 6-4
25.	6 februari 1977	Richmond WCT	tapijt (i)	Vitas Gerulaitis	3-6, 6-3, 6-4
26.	14 oktober 1979	Tel-Aviv	hardcourt	Per Hjertquist	6-4, 6-3
verloren finales
1.	21 juli 1968	Gstaad	gravel	Cliff Drysdale	3-6, 3-6, 0-6
2.	8 september 1968	US Open	gras	Arthur Ashe	12-14, 7-5, 3-6, 6-3, 3-6	details
3.	28 juli 1969	Gstaad	gravel	Roy Emerson	1-6, 14-12, 4-6, 4-6
4.	11 augustus 1969	Hamburg	gravel	Tony Roche	1-6, 7-5, 5-7, 6-8
5.	19 juli 1970	Gstaad	gravel	Tony Roche	5-7, 5-7, 3-6
6.	11 april 1971	Monte Carlo	gravel	Ilie Năstase	6-3, 6-8, 1-6, 1-6
7.	11 juli 1971	Gstaad	gravel	John Newcombe	2-6, 7-5, 6-1, 5-7, 3-6
8.	15 augustus 1971	Montreal	gravel	John Newcombe	6-7, 6-3, 2-6, 6-7
9.	10 oktober 1971	Vancouver WCT	tapijt (i)	Ken Rosewall	2-6, 2-6, 4-6
10.	6 augustus 1972	Boston WCT	hardcourt	Robert Lutz	4-6, 6-2, 4-6, 4-6
11.	12 november 1972	Stockholm	hardcourt (i)	Stan Smith	4-6, 3-6
12.	19 november 1972	Rotterdam WCT	tapijt (i)	Arthur Ashe	6-3, 2-6, 1-6	details
13.	29 juli 1973	Washington, D.C.	gravel	Arthur Ashe	4-6, 2-6
14.	23 september 1973	Los Angeles	hardcourt	Jimmy Connors	5-7, 6-7
15.	9 december 1973	Masters	hardcourt (i)	Ilie Năstase	3-6, 5-7, 6-4, 3-6	details
16.	17 maart 1974	Washington WCT	tapijt (i)	Ilie Năstase	3-6, 3-6
17.	25 augustus 1974	Boston	Gravel	Björn Borg	6-7, 1-6, 1-6
18.	10 november 1974	Stockholm WCT	Hardcourt (i)	Arthur Ashe	2-6, 2-6
19.	2 maart 1975	Rotterdam WCT	Tapijt (i)	Arthur Ashe	6-3, 2-6, 4-6	details
20.	20 april 1975	Johannesburg WCT	Hardcourt	Buster Mottram	4-6, 2-6
21.	27 april 1975	Stockholm WCT	Tapijt (i)	Arthur Ashe	4-6, 2-6
22.	30 juli 1978	Hilversum	gravel	Balázs Taróczy	6-2, 1-6, 2-6, 4-6
gewonnen overige finales
1.	19 mei 1968	Rome	gravel	Bob Hewitt	10-8, 6-8, 6-1, 1-6, 6-0
2.	9 juni 1968	Saltsjobaden	gravel	Jan-Erik Lundquist	3-6, 6-3, 7-5
3.	23 juni 1968	London	gras	Clark Graebner	regen, titel gedeeld
4.	9 mei 1969	Tokio	hardcourt	Roy Emerson	5-7, 6-2, 7-5
5.	25 mei 1969	Amsterdam	gravel	Gimeno Andres	6-4, 6-3
6.	20 juli 1969	Milwaukee	gravel	Marty Riessen	6-3, 6-4
7.	24 augustus 1969	Newport	gras	Dennis Ralston	4-6, 6-5, 6-1
8.	5 mei 1974	Acapulco	hardcourt	Jan Kodes	6-2, 7-6
9.	15 oktober 1978	Tel Aviv	hardcourt	Peter Feigl	6-7, 6-4, 6-2
verloren overige finales
1.	2 juni 1968	West-Berlijn	gravel	Manuel Santana	8-6, 4-6, 1-6, 2-6
2.	16 juni 1968	Lugano	gravel	Ion Țiriac	8-6, 5-7, 0-6
3.	11 april 1969	Johannesburg	hardcourt	Rod Laver	3-6, 8-10, 3-6
4.	5 oktober 1969	Tucson	hardcourt	Tony Roche	7-9, 1-6
5.	2 november 1969	Casablanca	gravel	Tony Roche	7-9, 3-6
6.	1 februari 1970	Auckland	gras	Roger Taylor	4-6, 4-6, 1-6
7.	16 oktober 1970	Berlijn	hardcourt (i)	Rod Laver	3-6, 6-7, 2-6
8.	21 maart 1971	New York	hardcourt (i)	Rod Laver	5-7, 2-6, 1-6
9.	25 november 1979	Warschau	hardcourt (i)	Wojtek Fibak	2-6, 6-7
gewonnen exhibitiefinales
1.	12 januari 1975	Chattanooga	hardcourt (i)	Matty Riessen	7-6(5), 7-6(3)
2.	7 november 1976	Nederland	hardcourt (i)	Bob Lutz	1-6, 7-5, 6-3
verloren exhibitiefinales
1.	6 oktober 1974	Nederland	hardcourt (i)	Tony Roche	4-6, 2-6
2.	10 december 1978	Luzern	hardcourt (i)	Jimmy Connors	1-6, 1-6

Enkelspel als amateur[bewerken | brontekst bewerken]

Nr.	Datum	Toernooi	Ondergrond	Tegenstander in finale	Score
gewonnen finales
1.	6 juni 1965	Manchester	gravel	Roger Taylor	7-5, 6-3
2.	15 augustus 1965	Den Haag	gravel	Evert Schneider	6-4, 7-5, 6-2
3.	29 augustus 1965	Tel Aviv	gravel	Myron Franks	6-4, 6-1, 6-4
4.	6 maart 1966	Zuidlaren	hardcourt (i)	Bobby Wilson	6-1, 1-6, 6-2
4.	22 mei 1966	Brussel	gravel	Bob Carmichael	8-10, 6-3, 6-3
5.	17 juli 1966	Velp	gravel	Ernst Blanke	1-6, 6-3, 6-2
6.	24 juli 1966	Hilversum	gravel	Bob Hewitt	6-3, 6-3, 2-6, 6-3
7.	26 februari 1967	Parijs	hardcourt/hout (i)	Jan Kodes	6-2, 3-6, 6-3, 6-4
8.	12 maart 1967	Brussel	hardcourt (i)	Raymond Moore	6-2, 6-2, 6-0
9.	18 juni 1967	Bristol	gravel	Cliff Drysdale	6-2, 5-7, 8-6
10.	23 juli 1967	Le Touquet	gravel	Francois Jauffret	6-1, 6-0, 6-4
11.	27 augustus 1967	Pörtschach	gravel	Ingo Buding	6-1, 6-1, 6-2
12.	24 december 1967	Oost-Londen	gravel	Mark Cox	9-7, 7-5
13.	3 maart 1968	Kingston	hardcourt (i)	Manuel Orantes	6-2, 6-4
14.	10 maart 1968	Barranquilla	gravel	Marty Riessen	8-6, 6-3, 6-3
15.	14 april 1968	Johannesburg	hardcourt	Marty Riessen	12-10, 6-1, 6-4
verloren finales
1.	25 juli 1965	Hilversum	gravel	John Newcombe	2-6, 6-3, 1-6, 3-6
2.	24 april 1966	Bournemouth	gravel	Ken Fletcher	5-7, 4-6
3.	21 mei 1967	Brussel	gravel	Roy Emerson	3-6, 6-3, 5-7, 4-6
4.	10 september 1967	Mamaia	gravel	Ion Țiriac	2-6, 5-7, 6-3, 6-4, 3-6
5.	12 november 1967	Porte Alegre	gravel	Richey Cliff	4-6, 6-3, 3-6, 6-8
6.	26 november 1967	Rio de Janeiro	gravel	Thomaz Koch	4-6, 9-11, 6-3, 3-6
7.	14 januari 1968	Bloemfontein	hardcourt	Marty Riessen	5-7, 3-6
8.	24 maart 1968	Curacao	gravel	Marty Riessen	5-7, 6-3, 11-9, 2-6, 2-6

Dubbelspel als professional[bewerken | brontekst bewerken]

Okker heeft in totaal 78 toernooien in het dubbelspel op zijn naam. In 1978, 1979 en 1980 heeft hij met de Hongaar Balázs Taróczy op 't Melkhuisje de dubbelspeltitel gewonnen.

jaar	baan	tegenstanders	land	score
1978	Hilversum	Bob Carmichael Mark Edmondson	Australië Australië	7–6, 4–6, 7–5
1979	Hilversum	Jan Kodeš Tomáš Šmíd	Tsjecho-Slowakije Tsjecho-Slowakije	6–1, 6–3
1980	Hilversum	Tony Giammalva Buster Mottram	Verenigde Staten Verenigd Koninkrijk	7–5, 6–3, 7–6

Resultaten grandslamtoernooien[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
g.t.	geen toernooi gehouden
l.c.	lagere categorie
–	niet deelgenomen
G	uitgeschakeld in de groepsfase
1R	uitgeschakeld in de eerste ronde
2R	uitgeschakeld in de tweede ronde
3R	uitgeschakeld in de derde ronde
4R	uitgeschakeld in de vierde ronde
KF	uitgeschakeld in de kwartfinale
HF	uitgeschakeld in de halve finale
F	de finale verloren
W	het toernooi gewonnen
w-v	winst/verlies-balans

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Toernooi	1964	1965	1966	1967	1968	1969	1970	1971	1972	1973	1974	1975	1976	1977		1978	1979	1980	1981
Australian Open^[2]	–	2R	3R	–	–	1R	KF	HF	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–
Roland Garros	–	2R	4R	KF	–	HF	–	–	–	KF	–	–	–	–		1R	–	–	–
Wimbledon	2R	1R	4R	2R	KF	KF	2R	4R	–	–	4R	KF	3R	4R		HF	KF	3R	1R
US Open	1R	–	–	–	F	1R	4R	HF	3R	4R	4R	2R	3R	–		1R	1R	1R	–

Mannendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Toernooi	1965	1966	1967	1968	1969	1970	1971	1972	1973	1974	1975	1976	1977		1978	1979	1980	1981	1982
Australian Open^[2]	KF	2R	–	–	–	2R	F	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–
Roland Garros	–	–	–	–	HF	–	–	–	W	–	–	–	–		HF	2R	–	–	–
Wimbledon	2R	KF	1R	1R	F	KF	2R	–	–	HF	3R	2R	–		HF	1R	2R	HF	1R
US Open	–	–	–	KF	HF	3R	HF	3R	HF	–	F	W	KF		HF	2R	3R	3R	–

International Jewish Hall of Fame[bewerken | brontekst bewerken]

Okker, wiens vader joods was, is in 2003 als tweede Nederlander opgenomen in de International Jewish Sports Hall of Fame, na veldhockeyster Carina Benninga (2000).

Kunsthandel[bewerken | brontekst bewerken]

In 1988 opende Okker een galerie aan de Nieuwe Spiegelstraat in Amsterdam, gespecialiseerd in werk van de CoBrA-groep. In 2005 richtte hij kunsthandel Tom Okker Art in Hazerswoude op, met hetzelfde werkterrein. In 2014 werd de Okker Art Gallery geopend in de Vijzelstraat in Amsterdam, in samenwerking met zijn zoon Stephan Okker.

Privé[bewerken | brontekst bewerken]

Tom Okker is getrouwd en heeft drie kinderen.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

(en) Profiel van Tom Okker op de website van de ATP
(en) Profiel van Tom Okker op de website van de ITF
(en) Profiel van Tom Okker in de Davis Cup
(en) Profiel van Tom Okker op de website van Wimbledon
Tom Okker Art
(en) Tom Okker. Jewish Sports Hall of Fame. Gearchiveerd op 9 augustus 2020.

Bronnen

↑ Zie ATP-profiel
↑ ^a ^b (en) australianopen.com, Tom Okker. Gearchiveerd op 30 januari 2011.

[1] Zie ATP-profiel

[AOpen-2] (en) australianopen.com, Tom Okker. Gearchiveerd op 30 januari 2011.

[1]

[2]