Ascenseur pour l'échafaud

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Wikiwerner (overleg | bijdragen) op 17 mrt 2016 om 21:09. (Industrieël -> industrieel n.a.v. Wikipedia:Wikiproject/SpellingCheck. Help mee!)
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Ascenseur pour l'échafaud
Lift naar het schavot
Regie Louis Malle
Producent Jean Thuillier
Scenario Louis Malle
Rogier Nimier
Noël Calef (roman)
Hoofdrollen Jeanne Moreau
Maurice Ronet
Georges Poujouly
Muziek Miles Davis
Montage Léonide Azar
Cinematografie Henri Decaë
Première 29 januari 1958
Genre Drama
Speelduur 88 minuten
Taal Frans
Land Vlag van Frankrijk Frankrijk
(en) IMDb-profiel
MovieMeter-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film
Film noir

Ascenseur pour l'échafaud is een Franse neo noir speelfilm uit 1958 geregisseerd door Louis Malle naar een scenario van Malle en Roger Nimier, gebaseerd op een roman van Noël Calef.

Verhaal

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.

Florence Carala is de echtgenote van Simon Carala, een rijke industrieel met belangen in olievelden. Ze overtuigt haar geheime minnaar Julien er van om haar echtgenoot te vermoorden. Julien heeft een goed doordacht plan, dat echter wordt gedwarsboomd doordat hij vast komt te zitten in een lift. Ondertussen wordt zijn nieuwe auto gestolen door een jong stel terwijl Florence naar hem op zoek gaat door de straten van nachtelijk Parijs.

Muziek

De film is ook bekend geworden door de muziek, die jazztrompettist Miles Davis ervoor maakte. Davis nam op 4 en 5 december 1957 alle nummers voor de film op, geïmproviseerd op een gelijke manier zoals ook Kind of blue tot stand kwam, met slechts een paar kleine aanwijzingen en grote lijnen voor zijn medemusici Barney Wilen, René Urtreger, Pierre Michelot en Kenny Clarke.

Receptie

De film won de Prix Louis Delluc, een prijs voor de Franse film, en werd een groot succes. Het zorgde voor de doorbraak van zowel Malle als voor actrice Jeanne Moreau. Moreau werd door Malle als eerste een rol gegund in een grote speelfilm, waar ze eerder voornamelijk in B-films had gespeeld, onder meer door haar weigering om grime te gebruiken. Juist haar onglamoureuze vertoning maakte haar vertolking in de film tot een succes. De film is een typisch voorbeeld van late film noir (neo noir) en was een inspiratiebron voor het Franse filmgenre dat later Nouvelle Vague is gaan heten.

Rolverdeling

Externe link