Berylliumcarbonaat
Berylliumcarbonaat | ||||
---|---|---|---|---|
Algemeen | ||||
Molecuulformule | BeCO3 | |||
IUPAC-naam | berylliumcarbonaat | |||
Molmassa | 69,021082 g/mol | |||
SMILES | [Be+2].C(=O)([O-])[O-]
| |||
InChI | 1S/CH2O3.Be/c2-1(3)4;/h(H2,2,3,4);/q;+2/p-2
| |||
CAS-nummer | 13106-47-3 | |||
EG-nummer | 236-030-8 | |||
PubChem | 61577 | |||
Wikidata | Q2566421 | |||
Beschrijving | Wit poeder | |||
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen | ||||
H-zinnen | H301 - H315 - H317 - H319 - H330 - H335 - H350 - H372 | |||
EUH-zinnen | geen | |||
P-zinnen | P201 - P260 - P280 - P284 - P301+P310 - P305+P351+P338 | |||
MAC-waarde | 0,01 mg/m³ | |||
Fysische eigenschappen | ||||
Aggregatietoestand | vast | |||
Kleur | wit | |||
Smeltpunt | 54 °C | |||
Kookpunt | (ontleedt) 100 °C | |||
Onoplosbaar in | water | |||
Geometrie en kristalstructuur | ||||
Kristalstructuur | hexagonaal | |||
Thermodynamische eigenschappen | ||||
ΔfH |
−14,85 kJ/mol | |||
C |
0,9417 J/mol·K | |||
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar). | ||||
|
Berylliumcarbonaat is het berylliumzout van diwaterstofcarbonaat, met als brutoformule BeCO3. De stof komt voor als een zeer toxisch wit poeder, dat onoplosbaar is in water.
Vormen
[bewerken | brontekst bewerken]Berylliumcarbonaat komt voor onder 3 vormen: een watervrije vorm, een tetrahydraat en een basische vorm. De watervrije vorm is onstabiel en ontleedt gemakkelijk door verhitting. Deze moet onder koolstofdioxide-atmosfeer opgeslagen worden.[1] Het tetrahydraat is eveneens onstabiel. De basische vorm is een gemengd zout, met zowel een carbonaat- als een hydroxide-gedeelte: Be2CO3(OH)2.[2]
Synthese
[bewerken | brontekst bewerken]Berylliumcarbonaat (tetrahydraat) kan bereid worden door reactie van koolstofdioxide met berylliumhydroxide:[3]
Het basisch berylliumcarbonaat kan bereid worden door reactie van berylliumsulfaat met ammoniumcarbonaat.
Eigenschappen
[bewerken | brontekst bewerken]Berylliumcarbonaat ontleedt boven de 100 °C (thermolyse) in berylliumoxide en koolstofdioxide:
Het basisch berylliumcarbonaat moet verhit worden tot boven 200 °C:
Externe links
[bewerken | brontekst bewerken]- ↑ (en) E. Wiberg & A.F. Holleman (2001) - Inorganic Chemistry, Elsevier - ISBN 0123526515
- ↑ (en) J.E. Macintyre (1992) - Dictionary of Inorganic Compounds, CRC Press - ISBN 0412301202
- ↑ (en) D.A. Everest (1964) - The Chemistry of Beryllium, Elsevier Pub. Co.