Berylliumcarbonaat

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Berylliumcarbonaat
Algemeen
Molecuulformule BeCO3
IUPAC-naam berylliumcarbonaat
Molmassa 69,021082 g/mol
SMILES
[Be+2].C(=O)([O-])[O-]
InChI
1S/CH2O3.Be/c2-1(3)4;/h(H2,2,3,4);/q;+2/p-2
CAS-nummer 13106-47-3
EG-nummer 236-030-8
PubChem 61577
Wikidata Q2566421
Beschrijving Wit poeder
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
ToxischSchadelijk voor de gezondheid
Gevaar
H-zinnen H301 - H315 - H317 - H319 - H330 - H335 - H350 - H372
EUH-zinnen geen
P-zinnen P201 - P260 - P280 - P284 - P301+P310 - P305+P351+P338
MAC-waarde 0,01 mg/m³
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand vast
Kleur wit
Smeltpunt 54 °C
Kookpunt (ontleedt) 100 °C
Onoplosbaar in water
Geometrie en kristalstructuur
Kristalstructuur hexagonaal
Thermodynamische eigenschappen
ΔfHos −14,85 kJ/mol
Cop,m 0,9417 J/mol·K
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Berylliumcarbonaat is het berylliumzout van diwaterstofcarbonaat, met als brutoformule BeCO3. De stof komt voor als een zeer toxisch wit poeder, dat onoplosbaar is in water.

Vormen[bewerken | brontekst bewerken]

Berylliumcarbonaat komt voor onder 3 vormen: een watervrije vorm, een tetrahydraat en een basische vorm. De watervrije vorm is onstabiel en ontleedt gemakkelijk door verhitting. Deze moet onder koolstofdioxide-atmosfeer opgeslagen worden.[1] Het tetrahydraat is eveneens onstabiel. De basische vorm is een gemengd zout, met zowel een carbonaat- als een hydroxide-gedeelte: Be2CO3(OH)2.[2]

Synthese[bewerken | brontekst bewerken]

Berylliumcarbonaat (tetrahydraat) kan bereid worden door reactie van koolstofdioxide met berylliumhydroxide:[3]

Het basisch berylliumcarbonaat kan bereid worden door reactie van berylliumsulfaat met ammoniumcarbonaat.

Eigenschappen[bewerken | brontekst bewerken]

Berylliumcarbonaat ontleedt boven de 100 °C (thermolyse) in berylliumoxide en koolstofdioxide:

Het basisch berylliumcarbonaat moet verhit worden tot boven 200 °C:

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]