Bill Elliott

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Bill Elliott
Bill Elliott
Persoonlijke informatie
Geboortedatum 8 oktober 1955
Geboorteplaats Dawsonville, Georgia
Nationaliteit Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Sportieve informatie
Discipline NASCAR
Belangrijkste prestaties
Sprint Cup: 1e in 1988
Nationwide Series: 29e in 1993
Camping World Truck Series: 80e in 1996
Portaal  Portaalicoon   Autosport
Elliott op de Pocono Raceway in 1997
Elliott op de Michigan International Speedway in 1994

William Clyde "Bill" Elliott (Dawsonville (Georgia), 8 oktober 1955) is een Amerikaans autocoureur. Hij won de NASCAR Winston Cup in 1988. Hij is de vader van Chase Elliott die in 2020 de NASCAR Cup Series won.

Carrière[bewerken | brontekst bewerken]

Elliott startte zijn carrière in de NASCAR in 1976. Vanaf 1983 ging hij fulltime aan de slag. Dat jaar behaalde hij zijn eerste overwinning tijdens de laatste race van het jaar op de Riverside International Raceway en werd hij derde in het eindklassement. In 1985 en 1987 won hij de prestigieuze Daytona 500. Hij is tot nog toe de enige rijder die twee keer won vertrekkend vanaf poleposition. Hij werd in 1985 en 1987 tevens twee keer vice-kampioen met respectievelijk elf en zes overwinningen.

In 1988 won hij met zijn Ford Thunderbird het kampioenschap. Hij won zes races dat jaar en tijdens de laatste race van het seizoen op de Atlanta Motor Speedway had hij genoeg aan een elfde plaats om zijn naaste achtervolger Rusty Wallace, die de race won, achter zich te houden in het eindklassement. Elliott werd een derde keer vicekampioen in 1992 toen Alan Kulwicki het kampioenschap met amper tien punten voorsprong won. Vanaf 2004 rijdt hij het kampioenschap parttime.

Elliott won tot nog toe 44 races in de Sprint Cup en vertrok 55 keer vanaf poleposition. Hij won twee keer de Daytona 500 en een keer de Brickyard 400 op de Indianapolis Motor Speedway. Hij is met vier overwinningen op rij op de Michigan International Speedway in de periode 1985-1986 recordhouder op dat circuit. Hij won een keer een race uit de Busch Series, op Watkins Glen International in 1993. Op 25 mei 2009 reed hij zijn achthonderdste Sprint Cup race toen hij aan de start stond op de Lowe's Motor Speedway en werd daarmee de zevende rijder die de kaap van 800 gereden races behaalde.

Resultaten in de NASCAR Winston/Sprint Cup[bewerken | brontekst bewerken]

Winston/Sprint Cup resultaten (aantal gereden races, polepositions, gewonnen races en positie in het kampioenschap)

Jaar Races Polepositions Overwinningen Kampioenschap
1976 8 0 0 41e
1977 10 0 0 35e
1978 10 0 0 33e
1979 13 0 0 28e
1980 11 0 0 34e
1981 13 1 0 30e
1982 21 1 0 25e
1983 30 0 1 3e
1984 30 4 3 3e
1985 28 11 11 2e
1986 29 4 2 4e
1987 29 8 6 2e
1988 29 6 6 1e
1989 29 2 3 6e
1990 29 2 1 4e
1991 29 2 1 11e
1992 29 2 5 2e
1993 30 0 2 8e
1994 31 1 1 10e
1995 31 2 0 8e
1996 24 0 0 30e
1997 32 1 0 8e
1998 32 0 0 18e
1999 34 0 0 21e
2000 32 0 0 21e
2001 36 2 1 15e
2002 36 4 2 13e
2003 36 0 1 9e
2004 6 0 0 48e
2005 9 0 0 45e
2006 10 1 0 44e
2007 20 0 0 42e
2008 20 0 1 39e
2009 12 0 0 42e
2010 13 0 0 41e
2011 5 0 0 40e
2012 2 0 0 49e

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]