Daytona 500
Daytona 500 | ||||
---|---|---|---|---|
Officiële website | ||||
|
De Daytona 500 is een race die elk jaar in februari gehouden wordt op de Daytona International Speedway in Daytona Beach, Florida. De race maakt deel uit van de NASCAR Cup Series en wordt als de belangrijkste race van het jaar gezien in de NASCAR en tevens als een van de twee belangrijkste races in de Verenigde Staten naast de Indianapolis 500.
Oorsprong
[bewerken | brontekst bewerken]Al bij het ontstaan van de autosport aan het begin van de twintigste eeuw werd er geracet op het strand van Daytona Beach. Rond de jaren dertig werd het racen met stock-cars, toen gewone personenwagens die "aangepast" werden, populair in de Verenigde Staten. Bill France, een autocoureur en mecanicien begon in 1947 gesprekken met andere coureurs, mecaniciens en teameigenaren om een nieuwe raceklasse op te richten. In 1948 werd de NASCAR opgericht. Dat jaar en de volgende jaren werd er een NASCAR-race gehouden die gedeeltelijk op het strand van Daytona en gedeeltelijk op de openbare weg gereden werd. In 1955 maakte Bill France plannen bekend om een circuit te bouwen in Daytona Beach. Er werd met de bouw begonnen in 1957 en op 22 februari 1959 werd de eerste Daytona 500 gehouden op de Daytona International Speedway.
Kwalificaties
[bewerken | brontekst bewerken]Race
[bewerken | brontekst bewerken]Vanaf 1959 wordt de race jaarlijks in februari gehouden op de Daytona International Speedway over een afstand van 500 mijl (804,7 km) en 200 ronden, met uitzondering van de race van 1974, die ingekort werd wegens de oliecrisis, de races die ingekort werden door het regenweer en de races die enkele ronden langer duurden omdat er na 200 ronden een gele-vlag situatie bestond en er nog twee extra rondes onder groen moest gereden worden.[1]
Coureurs
[bewerken | brontekst bewerken]Richard Petty is met zeven overwinningen recordhouder van de race. Hij in won de eerste keer in 1964 en de laatste keer in 1981. Zijn vader Lee Petty won de allereerste Daytona 500 in 1959 nadat hij met drie dagen vertraging tot winnaar werd uitgeroepen nadat er op de fotofinish geen duidelijkheid was toen drie wagens zij aan zij finishten. Wereldkampioen Formule 1 uit 1978 Mario Andretti won de race in 1967. Viervoudig Indianapolis 500-winnaar A.J. Foyt won de race in 1972. Zevenvoudig Nascar kampioen Dale Earnhardt die de race won in 1998, kwam om het leven tijdens de race in 2001. Zijn zoon Dale Earnhardt jr. won de race in 2004.
Winnaars
[bewerken | brontekst bewerken]Jaar | Winnaar | Nr. | Auto | Start | Ronden a/d leiding | Prijzengeld | Gem. snelheid (mph) |
---|---|---|---|---|---|---|---|
1959 | Lee Petty | 42 | Oldsmobile | 15e | 38 | $19 050 | 135,521 |
1960 | Junior Johnson | 27 | Chevrolet | 9e | 67 | $19 600 | 124,740 |
1961 | Marvin Panch | 20 | Pontiac | 4e | 13 | $21 050 | 149,601 |
1962 | Fireball Roberts | 22 | Pontiac | 1e | 144 | $24 190 | 152,529 |
1963 | Tiny Lund | 21 | Ford | 12e | 127 | $24 550 | 151,566 |
1964 | Richard Petty | 43 | Plymouth | 2e | 184 | $33 300 | 154,334 |
1965 | Fred Lorenzen | 28 | Ford | 4e | 25 (op 129)[2] | $27 100 | 141,539 |
1966 | Richard Petty | 43 | Plymouth | 1e | 108 (op 198)[2] | $28 150 | 160,927 |
1967 | Mario Andretti | 11 | Ford | 12e | 112 | $48 900 | 146,926 |
1968 | Cale Yarborough | 21 | Mercury | 1e | 76 | $47 250 | 143,251 |
1969 | LeeRoy Yarbrough | 98 | Ford | 19e | 18 | $38 950 | 157,950 |
1970 | Pete Hamilton | 40 | Plymouth | 9e | 13 | $44 850 | 149,601 |
1971 | Richard Petty | 43 | Plymouth | 5e | 70 | $45 450 | 144,462 |
1972 | A.J. Foyt | 21 | Mercury | 2e | 167 | $44 600 | 161,550 |
1973 | Richard Petty | 43 | Dodge | 7e | 17 | $36 100 | 157,205 |
1974 | Richard Petty | 43 | Dodge | 2e | 73 (op 180)[3] | $39 650 | 140,894 |
1975 | Benny Parsons | 72 | Chevrolet | 32e | 4 | $43 905 | 153,649 |
1976 | David Pearson | 21 | Mercury | 7e | 37 | $46 800 | 152,181 |
1977 | Cale Yarborough | 11 | Chevrolet | 4e | 137 | $63 700 | 153,218 |
1978 | Bobby Allison | 15 | Ford | 33e | 28 | $56 300 | 159,730 |
1979 | Richard Petty | 43 | Oldsmobile | 13e | 12 | $73 900 | 143,977 |
1980 | Buddy Baker | 28 | Oldsmobile | 1e | 143 | $102 175 | 177,602 |
1981 | Richard Petty | 43 | Buick | 8e | 26 | $90 575 | 169,651 |
1982 | Bobby Allison | 88 | Buick | 7e | 147 | $120 360 | 153,991 |
1983 | Cale Yarborough | 28 | Pontiac | 8e | 23 | $119 600 | 155,979 |
1984 | Cale Yarborough | 28 | Chevrolet | 1e | 89 | $160 300 | 150,994 |
1985 | Bill Elliott | 9 | Ford | 1e | 136 | $185 500 | 172,265 |
1986 | Geoff Bodine | 5 | Chevrolet | 2e | 101 | $192 715 | 148,124 |
1987 | Bill Elliott | 9 | Ford | 1e | 104 | $204 150 | 176,263 |
1988 | Bobby Allison | 12 | Buick | 3e | 70 | $202 940 | 137,531 |
1989 | Darrell Waltrip | 17 | Chevrolet | 2e | 25 | $184 900 | 148,466 |
1990 | Derrike Cope | 10 | Chevrolet | 12e | 5 | $188 150 | 165,761 |
1991 | Ernie Irvan | 4 | Chevrolet | 2e | 29 | $233 000 | 148,148 |
1992 | Davey Allison | 28 | Ford | 6e | 127 | $244 050 | 160,256 |
1993 | Dale Jarrett | 18 | Chevrolet | 2e | 8 | $238 200 | 154,972 |
1994 | Sterling Marlin | 4 | Chevrolet | 4e | 30 | $258 275 | 156,931 |
1995 | Sterling Marlin | 4 | Chevrolet | 3e | 105 | $300 460 | 141,710 |
1996 | Dale Jarrett | 88 | Ford | 7e | 40 | $360 775 | 154,308 |
1997 | Jeff Gordon | 24 | Chevrolet | 6e | 40 | $377 410 | 148,295 |
1998 | Dale Earnhardt | 3 | Chevrolet | 4e | 105 | $1 059 805 | 172,712 |
1999 | Jeff Gordon | 24 | Chevrolet | 1e | 15 | $1 172 246 | 161,551 |
2000 | Dale Jarrett | 88 | Ford | 1e | 87 | $1 277 975 | 155,669 |
2001 | Michael Waltrip | 15 | Chevrolet | 19e | 23 | $1 331 185 | 161,783 |
2002 | Ward Burton | 22 | Dodge | 19e | 5 | $1 409 017 | 130,810 |
2003 | Michael Waltrip | 15 | Chevrolet | 4e | 68 (op 109)[2] | $1 419 406 | 133,870 |
2004 | Dale Earnhardt jr. | 8 | Chevrolet | 3e | 59 | $1 495 070 | 156,341 |
2005 | Jeff Gordon | 24 | Chevrolet | 15e | 28 (op 203)[1] | $1 497 150 | 135,173 |
2006 | Jimmie Johnson | 48 | Chevrolet | 9e | 24 (op 203)[1] | $1 505 120 | 142,734 |
2007 | Kevin Harvick | 29 | Chevrolet | 34e | 4 (op 202)[1] | $1 510 469 | 149,333 |
2008 | Ryan Newman | 12 | Dodge | 7e | 8 | $1 506 045 | 152,672 |
2009 | Matt Kenseth | 17 | Ford | 39e[4] | 7 (op 152)[2] | $1 536 388 | 132,816 |
2010 | Jamie McMurray | 1 | Chevrolet | 13e | 2 (op 208)[1] | $1 514 649 | 137,284 |
2011 | Trevor Bayne | 21 | Ford | 32e | 6 (op 208)[1] | $1 463 810 | 130,326 |
2012 | Matt Kenseth | 17 | Ford | 4e | 50 (op 202)[1] | $1 589 387 | 140,256 |
2013 | Jimmie Johnson | 48 | Chevrolet | 9e | 10 | $1 525 275 | 159,250 |
2014 | Dale Earnhardt jr. | 88 | Chevrolet | 7e | 54 | $1 506 363 | 145,290 |
2015 | Joey Logano | 22 | Ford | 5e | 31 (of 203)[1] | $1 586 503 | 161,938 |
2016 | Denny Hamlin | 11 | Toyota | 11e | 95 | [5] | 157,549 |
2017 | Kurt Busch | 41 | Ford | 8e | 1 | [5] | 143,187 |
2018 | Austin Dillon | 3 | Chevrolet | 14e | 1 (van 207)[1] | [5] | 150,545 |
2019 | Denny Hamlin | 11 | Toyota | 10e | 30 (van 207)[1] | [5] | 137,440 |
2020 | Denny Hamlin | 11 | Toyota | 5e | 79 (van 209)[1] | [5] | 141,110 |
2021 | Michael McDowell | 34 | Ford | 27e | 1 (van 200) | [5] | 144,416 |
2022 | Austin Cindric | 2 | Ford | 5e | 21 (van 201)[1] | 142,295 |
Externe link
[bewerken | brontekst bewerken]- ↑ a b c d e f g h i j k l De races van 2005, 2006, 2007, 2010, 2011, 2012, 2015, 2018, 2019, 2020 en 2022 duurden iets langer wegens de green-white-checker finish regel, waarbij de race niet gestopt wordt wanneer op het moment dat de volledige race afstand is afgelegd er gele vlag situatie is. Dan wordt de race verdergezet en vanaf het moment dat er een groene vlag situatie is nog twee ronden geracet.
- ↑ a b c d De races van 1965, 1966, 2003 en 2009 werden vroegtijdig beëindigd wegens regenweer.
- ↑ De race van 1974 werd ingekort als een reactie op de oliecrisis.
- ↑ Vertrok vanaf plaats 43 nadat hij was gestart in de reservewagen.
- ↑ a b c d e f Sinds 2016 wordt het prijzengeld niet meer door NASCAR gepubliceerd.