Brug van Wheatstone

Brug van Wheatstone

De brug van Wheatstone is een instrument voor het meten van elektrische weerstand ontwikkeld door Samuel Hunter Christie in 1833 en verbeterd door Charles Wheatstone in 1843. De werking is gebaseerd op het feit dat de verhouding tussen R₁ en R₂ gelijk is aan de verhouding tussen R_x en R₃ wanneer er geen spanning wordt gemeten door de voltmeter (oorspronkelijk een galvanometer) in de brug van Wheatstone.

Door bijvoorbeeld R₃ variabel te maken door toepassing van een schuifweerstand of decadebank kan de onbekende weerstand worden bepaald. Wanneer de schuifweerstand zo is ingesteld dat er geen spanning meer wordt gemeten in de brug kan met behulp van onderstaande vergelijking de onbekende weerstand worden bepaald:

$R_{x}=R_{3}\left({\frac {R_{1}}{R_{2}}}\right)\,$

Er zijn diverse verfijningen op de brug van Wheatstone om bijvoorbeeld de invloed van bedrading en overgangsweerstanden te elimineren (Brug van Thomson), om spoelen te meten (Brug van Maxwell of Owen) of om condensatoren te meten (Brug van Sauty of Brug van Schering). De Brug van Wien wordt gebruikt om frequenties te meten.