Cerium(III)oxide
Cerium(III)oxide | ||||
---|---|---|---|---|
Algemeen | ||||
Molecuulformule | Ce2O3 | |||
IUPAC-naam | cerium(III)oxide | |||
Molmassa | 328,24 g/mol | |||
CAS-nummer | 1345-13-7 | |||
Wikidata | Q900883 | |||
Fysische eigenschappen | ||||
Aggregatietoestand | vast | |||
Kleur | goudgeel | |||
Dichtheid | 6,2 g/cm³ | |||
Smeltpunt | 2177 °C | |||
Kookpunt | 3730 °C | |||
Onoplosbaar in | water | |||
Geometrie en kristalstructuur | ||||
Kristalstructuur | hexagonaal | |||
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar). | ||||
|
Cerium(III)oxide (Ce2O3) is een oxide van het zeldzame aardelement cerium. De stof komt voor als een goudgeel kristallijn poeder, dat onoplosbaar is in water.
Synthese
[bewerken | brontekst bewerken]Cerium(III)oxide wordt bereid door de reductie van cerium(IV)oxide met waterstofgas bij ca. 1400 °C:
Het resultaat is luchtstabiel cerium(III)oxide. De productie bij andere temperaturen resulteert in pyrofoor cerium(III)oxide.[1]
Toepassingen
[bewerken | brontekst bewerken]Katalysatoren
[bewerken | brontekst bewerken]Cerium(III)oxide wordt gebruikt als katalysator voor de reductie van CO-emissies in de uitlaatgassen van motorvoertuigen.
Wanneer er een tekort aan zuurstof is wordt cerium(IV)oxide door koolstofmonoxide gereduceerd tot cerium(III)oxide:
Wanneer er sprake is van een overschot aan zuurstof wordt het proces omgekeerd en cerium(III)oxide wordt geoxideerd tot cerium(IV)oxide:
Waterstofproductie
[bewerken | brontekst bewerken]De cerium(IV)oxide-cerium(III)oxidecyclus van CeO2/Ce2O3-cyclus is een tweestappencyclus om op thermochemische wijze water te splitsen voor waterstofproductie.[2]
Verlichting
[bewerken | brontekst bewerken]Cerium(III)oxide wordt in keramische vorm samen met tin(II)oxide (SnO) gebruikt voor belichting met UV-licht. Het absorbeert licht met een golflengte van 320 nm en straalt licht uit met een golflengte van 412 nm.[3] Cerium(III)oxide is immers goudgeel van kleur. Cerium(III)oxide-tin(II)oxide is een zeldzame combinatie die alleen met aanzienlijke inspanningen op laboratoriumschaal geproduceerd kan worden.
Externe links
[bewerken | brontekst bewerken]- ↑ (de) Georg Brauer (1978) - Handbuch der Präparativen Anorganischen Chemie, band II, p. 1090, Ferdinand Enke Verlag Stuttgart - ISBN 3-432-87813-3
- ↑ Hydrogen production from solar thermochemical water splitting cycles
- ↑ (en) D.R. Peplinski, W.T. Wozniak & J.B. Moser (1980). Spectral Studies of New Luminophors for Dental Porcelain. J. Dent. Res 59 (9): 1501-1506. PMID 6931128.