Challenge Desgrange-Colombo 1958

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

De Challenge Desgrange-Colombo 1958 was de elfde en laatste editie van dit regelmatigheidsklassement. Voor deze editie werd de Ronde van Spanje toegevoegd, wat het totaal aantal koersen op twaalf bracht: vier in België, drie in Frankrijk en Italië en één in Spanje en Zwitserland. Renners moesten in elk van de organiserende landen (Frankrijk, Italië en België) aan minimaal één wedstrijd hebben meegedaan om in aanmerking te komen voor het eindklassement. Deelname aan de Rondes van Spanje en Zwitserland was hiervoor niet verplicht.

Titelverdediger Fred De Bruyne wist voor de derde keer op rij het eindklassement te winnen. Met zijn derde overwinning evenaarde hij Ferdi Kübler, die eveneens driemaal (in 1950, 1952 en 1954) de Challenge Desgrange-Colombo had gewonnen. In de eindstand eindigde Rik Van Looy als tweede. Derde werd Tourwinnaar Charly Gaul. Het landenklassement werd gedomineerd door België: zeven van de acht eendagskoersen (op de Ronde van Lombardije na) werden gewonnen door een Belg. Het verschil met de nummer twee (Italië) was zowel absoluut als relatief het grootste verschil in de historie van de Challenge Desgrange-Colombo.

Wegens onenigheid tussen de organisatoren werd de Challenge Desgrange-Colombo na dit jaar niet meer georganiseerd. Vanaf 1959 werd de Super Prestige Pernod in diens plaats gehouden als toonaangevend regelmatigheidsklassement.

Wedstrijden[bewerken | brontekst bewerken]

Datum Koers Winnaar
19 maart Vlag van Italië Milaan-San Remo Vlag van België Rik Van Looy
30 maart Vlag van België Ronde van Vlaanderen (1958) Vlag van België Germain Derijcke
13 april Vlag van Frankrijk Parijs-Roubaix Vlag van België Leon Vandaele
20 april Vlag van België Parijs-Brussel Vlag van België Rik Van Looy
26 april Vlag van België Waalse Pijl Vlag van België Rik Van Steenbergen
27 april Vlag van België Luik-Bastenaken-Luik Vlag van België Fred De Bruyne
30 april–15 mei Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ronde van Spanje (1958) Vlag van Frankrijk Jean Stablinski
18 mei–8 juni Vlag van Italië Ronde van Italië (1958) Vlag van Italië Ercole Baldini
11 juni–18 juni Vlag van Zwitserland Ronde van Zwitserland Vlag van Italië Pasquale Fornara
26 juni–19 juli Vlag van Frankrijk Ronde van Frankrijk (1958) Vlag van Luxemburg Charly Gaul
5 oktober Vlag van Frankrijk Parijs-Tours Vlag van België Gilbert Desmet
19 oktober Vlag van Italië Ronde van Lombardije Vlag van Italië Nino Defilippis

Puntenverdeling[bewerken | brontekst bewerken]

Wedstrijd 1e 2e 3e 4e 5e 6e 7e 8e 9e 10e 11e 12e 13e 14e 15e
Rondes van Italië en Frankrijk 40 34 30 26 22 20 18 16 14 12 10 8 6 4 2
Overige wedstrijden 20 17 15 13 11 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1

Eindklassementen[bewerken | brontekst bewerken]

Individueel[bewerken | brontekst bewerken]

Plek Renner Punten
1 Vlag van België Fred De Bruyne 89
2 Vlag van België Rik Van Looy 77
3 Vlag van Luxemburg Charly Gaul 76
4 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Miguel Poblet 71
5 Vlag van Italië Ercole Baldini 57
6 Vlag van Frankrijk Louison Bobet 54
7 Vlag van Italië Pasquale Fornara 51
8 Vlag van Frankrijk Raphaël Géminiani 46
9 Vlag van Italië Gastone Nencini 44
10 Vlag van Italië Nino Defilippis 42

Landen[bewerken | brontekst bewerken]

Voor het landenklassement telden de punten van de beste vijf renners per koers mee.

Plek Land Punten
1 Vlag van België België 655
2 Vlag van Italië Italië 352
3 Vlag van Frankrijk Frankrijk 282
4 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Spanje 160
5 Vlag van Luxemburg Luxemburg 85
6 Vlag van Duitsland B.R. Duitsland 32
7 Vlag van Nederland Nederland 17
8 Vlag van Zwitserland Zwitserland 15
9 Vlag van Oostenrijk Oostenrijk 2
10 Vlag van Ierland Ierland 1
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Challenge_Desgrange-Colombo_1958&oldid=64463577"