Christine Dwyer Hickey

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Christine Dwyer Hickey
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Algemene informatie
Geboren 1960
Geboorteplaats Dublin
Land Ierland
Beroep Schrijfster
Werk
Genre Roman, korte verhalen
Website
Portaal  Portaalicoon   Literatuur

Christine Dwyer Hickey, geboren als Christine Dwyer (Dublin, 1 januari 1960)[1], is een Ierse romanschrijfster en schrijfster van korte verhalen. Haar werk werd meermaals voorgedragen voor en bekroond met literaire prijzen en is in verscheidene Europese en Arabische talen vertaald.Ze werd verkozen tot lid van Aosdana, de Ierse kunstacademie.[2]Ze woont afwisselend in Ierland en aan de Italiaanse Rivièra.[3][4]

"Christine Dwyer Hickey is een zo divers en origineel talent als je maar kunt hopen te vinden".[5]

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Ze werd geboren als Christine Dwyer als enig meisje in een gezin met vier kinderen. Het gezin was eerder chaotisch.[6] Toen ze rond de 14 jaar oud was gingen haar ouders uit elkaar. Haar vader kreeg het hoederecht, terwijl haar moeder, die daarvoor al verschillende keren het huis had verlaten, definitief uit haar leven verdween.[7]

Toen Hickey tien jaar oud was ging ze voor enkele jaren op kostschool naar de "Mount Sackville Secundary School"[8]. Die tijd ervaarde ze als een periode van stabiliteit en creativiteit[9]. Met de daarop volgende scholen had ze echter zeer negatieve ervaringen, waardoor ze vroegtijdig de school verliet en als arbeidster in het onderhoudsbedrijf voor renbanen van haar vader ging werken[7][4]. Op de leeftijd van 17 jaar vervolgde ze haar studies in de Sandymount High School[10][7], ze werd zwaar ziek en koos daarna al vlug voor een gezin[4].

Haar vader, Denis Dwyer, was bevriend met verschillende Ierse schrijvers, waaronder de dichter Patrick Kavanagh, die veel indruk maakte op Christine Dwyer Hickey. Het was ook de vader, zelf ook een weinig succesvol dichter[4], die zijn kinderen inspireerde om hun verbeelding te gebruiken[7], waardoor Christine Dwyer Hickey al op zeer jonge leeftijd schrijfster wilde worden.[7]

Haar jeugd heeft invloed gehad op een deel van haar werk. Zo beschrijft ze in de roman Tatty uit 2004 de echtscheiding van de ouders[7] vanuit het oogpunt van het kind. Een recensie in Independent News & Media beschreef de roman als zowel "aangrijpend" als "enorm grappig", die "geen betoog is van de verschrikkingen van alcoholisme, maar de lezer in staat stelt om uit de eerste hand kennis te krijgen van de verwarring, pijn en wanhoop waar de kinderen van ouders met een alcoholprobleem mee te maken krijgen".[11] Als kind bracht ze veel tijd door met haar vader en vergezelde hem vaak naar de pub en renbaan[12]. Ze gebruikte deze herinneringen in haar bekroond kortverhaal "Across the Excellent Grass" uit 1991.[4]

Zij is gehuwd met Denis J. Hickey en is moeder van twee dochters en een zoon.[10]

Omdat ze uit de vriendschappen van haar vader de onzekere situatie van de Ierse schrijvers kende, begon ze pas rond haar 30ste met haar literaire carrière, toen ze zich reeds in stabiele situatie bevond.[4] Ze werkte daarvoor onder andere als privédetective, wat later van pas kwam als auteur.[13]

Ze kwam al vlug in de belangstelling met haar kortverhalen[14]. Haar semi-autobiografische roman "Tatty" uit 2004 zorgde echter voor haar grote doorbaak als schrijfster.[6].

Ze heeft lezingen gegeven over James Joyce, Edward Hopper en de invloed van de vroege jeugdervaringen op het werk van schrijvers. Hickey heeft les gegeven in creatief schrijven op verschillende locaties over de hele wereld aan de hand van workshops en masterclasses.[15] Ze werkt regelmatig mee aan radio- en televisieshows.[15]

Vooral de werken van James Joyce en Virginia Woolf, die ze op jonge leeftijd las, hebben grote invloed gehad op haar werk.[16] Een recensie in de Irish Times vergeleek haar korte verhalen met Joyce's Dubliners [17][14]. De Ierse dichter John Montague vergeleek haar werk met dat van Katherine Mansfield.[5][18]

Werk en onderscheidingen[bewerken | brontekst bewerken]

Romans[bewerken | brontekst bewerken]

  • The Dancer (1995) (Deel 1 van "The Dublin Trilogy")[19]
    • Nominatie: Irish Novel of the Year, Irish Book Awards (1995)
    • Shortlist: The Hughes & Hughes Irish Novel of the Year Award (1995)
  • The Gambler (1996) (Deel 2 van "The Dublin Trilogy")[20]
  • The Gatemaker (2000) (Deel 3 van "The Dublin Trilogy")[21][22]
  • Tatty (2004)[11][23]
    • UNESCO's Dublin One City One Book (2020)
    • Shortlist: Irish Novel of The Year (2005)
    • Nominatie: "The Orange Prize" (2004)
    • "One of the 50 Irish Books of the Decade"
    • Shortlist: Hughes & Hughes Irish Novel of the Year Award (2005)
  • The Dublin Trilogy (2006) (heruitgave)[24]
  • The last Train from Liguria (2009) ("De laatste trein uit Ligurië)[3]
    • Nominatie Prix L'Européen de Littérature (2009)
  • The cold Eye of Heaven (2011) ("Het kille oog van de hemel)[25][26]
    • Shortlist: "Novel of the Year, Irish Book Awards 2011"  [3]
    • Nominatie: International Dublin Literary Award 2012
    • Kerry Group Irish Fiction Award 2012 Nominatie: internationale IMPAC-prijs
  • Snow Angels (2014) (toneelstuk) (opgevoerd in Project Arts Theatre in 2014)[15].
  • The Lives of Women (2015)[27]
  • The narrow Land (2019) ("Het smalle Land")[28][6]
    • Walter Scott Prize for Historical Fiction (2020)
    • Dalkey Literary Award (2020)
    • Nominatie: Ierse roman van het jaar (2019)

Kortverhalen[bewerken | brontekst bewerken]

  • Across the Excellent Grass (1991)[14]
    • Powers Gold Short Story Competition at Listowel Writers’ Week
  • Bridie's Wedding (1992)[14]
  • The House on Parkgate Street and other Dublin stories (2013) (verhalenbundel)[29]
    • Powers Gold Short Story Competition at Listowel Writers’ Week met Teatro La Fenice
  • Back to Bones (2017)[30]
    • Longlist: EFG Sunday Times Short Story Award 2017
    • 2017 Short Story Award, Irish Book Awards,

Referenties[bewerken | brontekst bewerken]

  1. ↑ (en) Christine Dwyer-Hickey. Happy Happy Birthday. Gearchiveerd op 20 mei 2023. Geraadpleegd op 20/5/2023.
  2. ↑ Aosdana - Members - Dwyer Hickey. aosdana.artscouncil.ie. Geraadpleegd op 14 november 2023.
  3. ↑ a b De laatste trein uit Ligurië. Hebban. Stichting collectieve propaganda van het Nederlandse boek. Geraadpleegd op 18/5/2023.
  4. ↑ a b c d e f (en) My Favourite Room: A painterly plot for writer Dwyer Hickey. Independent.ie (19/18/2019). Gearchiveerd op 20 mei 2023.
  5. ↑ a b (en) Montague, John, "In praise of Christine Dwyer Hickey", Irish Times, 3 maart 2015. Geraadpleegd op 14 november 2023.
  6. ↑ a b c Kris van Zeghbroeck, Christine Dwyer Hickey : Gelaagde schilderingen van het leven. Mappa Libri (3/3/2022). Geraadpleegd op 20/5/2023.
  7. ↑ a b c d e f (en) Patrick Brennan, Christine Dwyer Hickey 2005 Interview. Patrick Brennan Journalism Archive (2005). Gearchiveerd op 20 mei 2023. Geraadpleegd op 20/5/2023.
  8. ↑ (en) Welcome to Mount Sackville Secondary School. Gearchiveerd op 8 juni 2023.
  9. ↑ Book review: The Lives of Women. irishexaminer.com (25 april 2015). Gearchiveerd op 26 september 2018. Geraadpleegd op 14 november 2023.
  10. ↑ a b (en) Christine Dwyer Hickey. Ricorso.net. Gearchiveerd op 19 mei 2023. Geraadpleegd op 19-5-2023.
  11. ↑ a b (en) Tatty by Christine Dwyer Hickey - Independent.ie. Independent.ie. Gearchiveerd op 14 november 2023. Geraadpleegd op 26 september 2018.
  12. ↑ Entertainment - Books - Christine's Italian job. independent.ie. Gearchiveerd op 26 september 2018. Geraadpleegd op 14 november 2023.
  13. ↑ (en) Maak kennis met de auteur: Christine Dwyer Hickey. Suffolk Libraries. Gearchiveerd op 22 mei 2023. Geraadpleegd op 19-5-2023.
  14. ↑ a b c d (en) Debbie Brouckmans (2015), The Short Story Cycle in Ireland: From Jane Barlow to Donal Ryan Proefschrift aangeboden tot het verkrijgen van de graad van Doctor in de Letterkunde. KU Leuven, p. 202-207.
  15. ↑ a b c (en) Christinedwyerhickey.com. Christine Dwyer Hickey. Gearchiveerd op 24 maart 2023. Geraadpleegd op 20/5/2023.
  16. ↑ "Christine Dwyer Hickey: my influences, from Mrs Dalloway to Janice Galloway", The Irish Times. Gearchiveerd op 31 december 2017. Geraadpleegd op 14 november 2023.
  17. ↑ "A fistful of fine family stories", The Irish Times. Gearchiveerd op 19 mei 2023. Geraadpleegd op 14 november 2023.
  18. ↑ "Toen ik de Dublin-trilogie van Christine Dwyer Hickey las, was ik onder de indruk van de kracht en de breedte van haar verbeelding. Die kwaliteiten waren indrukwekkend genoeg, maar toen schreef ze Tatty, een boek dat bijna een nieuw genre creëert: de memoiresroman. In zijn energie en reikwijdte lijkt de trilogie op de 19e-eeuwse roman, maar Tatty plaatst Dwyer Hickey stevig in de modernistische traditie. Het is een werk van pathos en delicatesse. De tedere evocatie van de kindertijd doet denken aan Katherine Mansfield."
  19. ↑ (en) The Dancer. Christine Dwyer Hickey. Gearchiveerd op 24 maart 2023. Geraadpleegd op 20/8/2023.
  20. ↑ (en) The Gambler. Christine Dwyer Hickey (2020). Gearchiveerd op 24 maart 2023. Geraadpleegd op 20/5/2023.
  21. ↑ The Gatemaker - New Island Books. New Island Books. Gearchiveerd op 26 september 2018. Geraadpleegd op 26 september 2018.
  22. ↑ (en) The Gatemaker. Chritine Dwyer Hickey (2020). Gearchiveerd op 24 maart 2023. Geraadpleegd op 20/5/2023.
  23. ↑ (en) Book - Tatty - Christine Dwyer Hickey. Worcester News. Gearchiveerd op 26 september 2018. Geraadpleegd op 26 september 2018.
  24. ↑ (en) 'Christine Dwyer Hickey's followers". Goodreads. Gearchiveerd op 20 mei 2023. Geraadpleegd op 20/5/2023.
  25. ↑ Book Review: The Cold Eye of Heaven by Christine Dwyer Hickey. www.nwreview.com. Gearchiveerd op 26 september 2018. Geraadpleegd op 26 september 2018.
  26. ↑ Het kille oog van de hemel. Hebban. Stichting collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek. Geraadpleegd op 19/5/2023.
  27. ↑ "Reasons to be grumpy", The Irish Times. Gearchiveerd op 19 mei 2023. Geraadpleegd op 14 november 2023.
  28. ↑ Het smalle land. Hebban. Stichting collectieve propaganda van het Nederlandse boek. Geraadpleegd op 19/5/2023.
  29. ↑ (en) The House on Parkgate Street & Other Dublin Stories. Christine Dwyer Hickey (2020). Gearchiveerd op 24 maart 2023. Geraadpleegd op 20/5/2023.
  30. ↑ (en) Christine Dwyer Hickey Wins Writing.ie Short Story of the Year. Writing.ie (29/11/2017). Gearchiveerd op 22 mei 2023. Geraadpleegd op 20/5/2023.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Christine_Dwyer_Hickey&oldid=66308307"