Naar inhoud springen

Christoph Schwarz

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Christoph Schwarz (München, circa 1545 – aldaar, 15 april 1592) was een Duitse kunstschilder, ontwerper en architect uit de late renaissance, voornamelijk actief in München.

Zijn vader was de goudsmid Conrad Schwarz. Hij ontving zijn opleiding van circa 1560 tot 1566 van Johann Melchior Bocksberger, met wie hij fresco's schilderde in Augsburg en Wasserburg.

Tussen 1568 en 1569 was Schwarz actief in München, waar hij in 1569 meester werd in het schildersgilde. In 1570 verbleef hij in Venetië, een stad die destijds een belangrijke invloed had op de kunst van de renaissance. Schwarz werkte er in het atelier van Titiaan (1570-1573). Hij toonde ook interesse in Tintoretto en Paolo Veronese. Hij werkte enige tijd voor Lambert Sustris. In 1573 keerde hij terug naar München, waar hij vanaf 1574 door hertog Albrecht V tot hofschilder werd aangesteld. Onder hertog Wilhelm V verloor hij zijn vooraanstaande positie aan het hof aan Friedrich Sustris. In 1585 schilderde hij, in dienst van de Fuggers, altaarstukken. Toen keizer Rudolf II hem als hofschilder naar Praag wilde laten komen, stond Wilhelm V dit niet toe, maar gaf hem wel toestemming enkele schilderijen te maken voor de Praagse Kunstkamer. In zijn latere jaren was Schwarz ziek en verarmd, vermoedelijk als gevolg van alcoholisme. Hij overleed op 15 april 1592 in München.

Schwarz stond bekend om zijn portretten, historiestukken en genrevoorstellingen, en ontwierp ook ornamenten en plafonddecoraties.

Hi had aanzienlijke invloed op de volgende generatie kunstenaars, zoals Hans Krumpper, Georg Pecham en Christoph Zimmermann. Hij leidde ook Elias Greuter de Oude op. Zijn gerespecteerde positie onder kunstenaars blijkt uit het feit dat Hendrick Goltzius zijn portret tekende tijdens zijn bezoek aan München in 1591. Karel van Mander roemde hem als "de parel van heel Duitsland".

Zie de categorie Christoph Schwarz van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.