Dakpangraf

Een dakpangraf is een eenvoudig graf, waarbij de overledene in een lijkwade en soms een eenvoudige kist op een bed van dakpannen of stenen werd gelegd, waarna het graf werd afgedekt met dakpannen en daarna met aarde werd bedekt.

Deze manier van begraven was wijdverspreid in het latere Romeinse Keizerrijk^[1] en werd ook nog gebruikt in de vroege middeleeuwen.^[2] Ook gecremeerde resten werden soms bijgezet in een dakpangraf.^[3]

Zie de categorie Ancient Roman tegulae tombs van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

Bronnen, noten en/of referenties

↑ (de) Heinrich Beck, Johannes Hoops (red.), Reallexikon der germanischen Altertumskunde - Volume 26. (2004), p. 473, ISBN 311017734X.
↑ (de) Brigitt Sigel (red.), Müstair - Kloster St. Johann 3: Eginoturm und Wirtschaftsbauten im Oberen Garten. Romanische Schlagglocke. Archäometallurgische Untersuchungen. Textilfunde. (2005), p. 116, ISBN 3728129968.
↑ (en) Gábor Ilon, Judit Kvassay (red.), The Early and Late Roman Rural Cemetery at Nemesbőd (Vas County, Hungary) (2015), p. 54, ISBN 9781784910495.

[1] (de) Heinrich Beck, Johannes Hoops (red.), Reallexikon der germanischen Altertumskunde - Volume 26. (2004), p. 473, ISBN 311017734X.

[2] (de) Brigitt Sigel (red.), Müstair - Kloster St. Johann 3: Eginoturm und Wirtschaftsbauten im Oberen Garten. Romanische Schlagglocke. Archäometallurgische Untersuchungen. Textilfunde. (2005), p. 116, ISBN 3728129968.

[3] (en) Gábor Ilon, Judit Kvassay (red.), The Early and Late Roman Rural Cemetery at Nemesbőd (Vas County, Hungary) (2015), p. 54, ISBN 9781784910495.

[1]

[2]

[3]