Daytona 500 2023

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Verenigde Staten Daytona 500 2023
Ricky Stenhouse Jr. in victory lane na de Daytona 500.
Algemene informatie
Alternatieve naam 2023 Daytona 500
Racedag 19 februari 2023
Circuit Vlag van Verenigde Staten Daytona International Speedway
Afstand 212 rondes, 848 km
Pole position
Coureur Alex Bowman
(Hendrick Motorsports)
Tijd 49.536
Meeste ronden aan de leiding
Coureur Brad Keselowski
(RFK Racing)
Rondes 42 rondes
Winnaar
1e plaats Ricky Stenhouse Jr.
(JTG Daugherty Racing)
Portaal  Portaalicoon   Autosport

De Daytona 500 2023 was een NASCAR Cup Series-race en de 65e race van het evenement. Het werd gehouden op zondag 19 februari 2023 op de Daytona International Speedway in Daytona Beach, Florida. Het was de eerste race van de NASCAR Cup Series 2023. Jimmie Johnson keerde in deze race terug in de Cup Series voor Legacy Motor Club. Dit was de langste Daytona 500 in de geschiedenis met een lengte van 530 mijl.

Ricky Stenhouse Jr., rijdend voor JTG Daugherty Racing, won zijn eerste Daytona 500 en derde race nadat hij in de laatste ronde tweevoudig seriekampioen Joey Logano voor de leiding had verschoven voor een ongeval met meerdere auto's.

Achtergrond[bewerken | brontekst bewerken]

Daytona International Speedway is een racecircuit in Daytona Beach, Florida, dat één van de zes superspeedways is, de andere zijn Auto Club Speedway, Atlanta Motor Speedway, Pocono Raceway, Indianapolis Motor Speedway, Michigan International Speedway en Talladega Superspeedway.

Daytona International Speedway is een van de drie superspeedways waar NASCAR-races worden gehouden, de andere twee zijn Atlanta Motor Speedway en Talladega Superspeedway. Het standaardcircuit van de Daytona International Speedway is een superspeedway met vier bochten en een lengte van 4 km. De bochten van het circuit hebben een hellingshoek van 31 graden, terwijl de voorste strook, waar de finish is, een hellingshoek van 18 graden heeft.

Inschrijvingen[bewerken | brontekst bewerken]

  • (R) staat voor beginnende coureur.
  • (W) staat voor voormalige winnaar.
  • (i) staat voor een coureur die niet in aanmerking komt voor punten.
No. Coureur Team Motor
1 Ross Chastain Trackhouse Racing Team Chevrolet
2 Austin Cindric (W) Team Penske Ford
3 Austin Dillon (W) Richard Childress Racing Chevrolet
4 Kevin Harvick (W) Stewart-Haas Racing Ford
5 Kyle Larson Hendrick Motorsports Chevrolet
6 Brad Keselowski RFK Racing Ford
7 Corey LaJoie Spire Motorsports Chevrolet
8 Kyle Busch Richard Childress Racing Chevrolet
9 Chase Elliott Hendrick Motorsports Chevrolet
10 Aric Almirola Stewart-Haas Racing Ford
11 Denny Hamlin (W) Joe Gibbs Racing Toyota
12 Ryan Blaney Team Penske Ford
13 Chandler Smith (i) Kaulig Racing Chevrolet
14 Chase Briscoe Stewart-Haas Racing Ford
15 Riley Herbst (i) Rick Ware Racing Ford
16 A. J. Allmendinger Kaulig Racing Chevrolet
17 Chris Buescher RFK Racing Ford
19 Martin Truex Jr. Joe Gibbs Racing Toyota
20 Christopher Bell Joe Gibbs Racing Toyota
21 Harrison Burton Wood Brothers Racing Ford
22 Joey Logano (W) Team Penske Ford
23 Bubba Wallace 23XI Racing Toyota
24 William Byron Hendrick Motorsports Chevrolet
31 Justin Haley Kaulig Racing Chevrolet
34 Michael McDowell (W) Front Row Motorsports Ford
36 Zane Smith (i) Front Row Motorsports Ford
38 Todd Gilliland Front Row Motorsports Ford
41 Ryan Preece Stewart-Haas Racing Ford
42 Noah Gragson (R) Legacy Motor Club Chevrolet
43 Erik Jones Legacy Motor Club Chevrolet
45 Tyler Reddick 23XI Racing Toyota
47 Ricky Stenhouse Jr. JTG Daugherty Racing Chevrolet
48 Alex Bowman Hendrick Motorsports Chevrolet
50 Conor Daly (i) The Money Team Racing Chevrolet
51 Cody Ware Rick Ware Racing Ford
54 Ty Gibbs (R) Joe Gibbs Racing Toyota
62 Austin Hill (i) Beard Motorsports Chevrolet
67 Travis Pastrana 23XI Racing Toyota
77 Ty Dillon Spire Motorsports Chevrolet
78 B. J. McLeod Live Fast Motorsports Chevrolet
84 Jimmie Johnson (W) Legacy Motor Club Chevrolet
99 Daniel Suárez Trackhouse Racing Team Chevrolet
Bron:[1]

Classificatie[bewerken | brontekst bewerken]

Kwalificatie[bewerken | brontekst bewerken]

Alex Bowman scoorde de pole voor de race met een tijd van 49,536 en een snelheid van 292,395 km/u. Kyle Larson verdiende de buitenste pole.

Alleen de beste twee auto's kwalificeren zich uit de tijdritten. De Duels bepalen de line-up voor de posities 3-38. De eerste race bepaalt de opstelling voor auto's die zich op de pole-kwalificatiedag op oneven genummerde posities kwalificeerden, terwijl de tweede race de opstelling bepaalt voor auto's die zich op even genummerde posities kwalificeerden. Slechts één ''Open'' team in elk Duel zal zich op deze manier kwalificeren. De posities 39 en 40 op de grid worden ingenomen door de twee "Open" (teams zonder charter) auto's die de snelste tijden neerzetten in de kwalificatie, maar geen plek in de Duels bemachtigden.

De snelste twee Open team-kwalificateurs waren Jimmie Johnson en Travis Pastrana, waardoor zij een plaats in de race verdienden, ongeacht de uitslag van de Duels.

Pos. No. Coureur Team Motor R1 R2
1 48 Alex Bowman Hendrick Motorsports Chevrolet 49.717 49.536
2 5 Kyle Larson Hendrick Motorsports Chevrolet 49.870 49.708
3 24 William Byron Hendrick Motorsports Chevrolet 49.926 49.799
4 10 Aric Almirola Stewart-Haas Racing Ford 49.903 49.800
5 22 Joey Logano Team Penske Ford 49.881 49.803
6 14 Chase Briscoe Stewart-Haas Racing Ford 49.869 49.817
7 12 Ryan Blaney Team Penske Ford 49.965 49.985
8 2 Austin Cindric Team Penske Ford 49.927 49.996
9 21 Harrison Burton Wood Brothers Racing Ford 49.996 50.070
10 8 Kyle Busch Richard Childress Racing Chevrolet 49.920 0.000
11 23 Bubba Wallace 23XI Racing Toyota 49.997
12 99 Daniel Suárez Trackhouse Racing Team Chevrolet 50.022
13 17 Chris Buescher RFK Racing Ford 50.031
14 9 Chase Elliott Hendrick Motorsports Chevrolet 50.033
15 1 Ross Chastain Trackhouse Racing Team Chevrolet 50.038
16 41 Ryan Preece Stewart-Haas Racing Ford 50.042
17 4 Kevin Harvick Stewart-Haas Racing Ford 50.088
18 6 Brad Keselowski RFK Racing Ford 50.091
19 54 Ty Gibbs (R) Joe Gibbs Racing Toyota 50.107
20 45 Tyler Reddick 23XI Racing Toyota 50.108
21 20 Christopher Bell Joe Gibbs Racing Toyota 50.140
22 19 Martin Truex Jr. Joe Gibbs Racing Toyota 50.182
23 84 Jimmie Johnson Legacy Motor Club Chevrolet 50.202
24 34 Michael McDowell Front Row Motorsports Ford 50.205
25 67 Travis Pastrana 23XI Racing Toyota 50.208
26 11 Denny Hamlin Joe Gibbs Racing Toyota 50.236
27 43 Erik Jones Legacy Motor Club Chevrolet 50.280
28 42 Noah Gragson (R) Legacy Motor Club Chevrolet 50.296
29 36 Zane Smith (i) Front Row Motorsports Ford 50.318
30 16 A. J. Allmendinger Kaulig Racing Chevrolet 50.332
31 31 Justin Haley Kaulig Racing Chevrolet 50.346
32 62 Austin Hill (i) Beard Motorsports Chevrolet 50.375
33 3 Austin Dillon Richard Childress Racing Chevrolet 50.473
34 38 Todd Gilliland Front Row Motorsports Ford 50.504
35 47 Ricky Stenhouse Jr. JTG Daugherty Racing Chevrolet 50.583
36 78 B. J. McLeod Live Fast Motorsports Chevrolet 50.609
37 51 Cody Ware Rick Ware Racing Ford 50.799
38 15 Riley Herbst (i) Rick Ware Racing Ford 50.891
39 77 Ty Dillon Spire Motorsports Chevrolet 51.045
40 7 Corey LaJoie Spire Motorsports Chevrolet 51.053
41 13 Chandler Smith (i) Kaulig Racing Chevrolet 51.422
42 50 Conor Daly (i) The Money Team Racing Chevrolet 0.000
Bron:[2]

Bluegreen Vacations Duels[bewerken | brontekst bewerken]

Zie Bluegreen Vacations Duels 2023 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

De Bluegreen Vacations Duels zijn een paar NASCAR Cup Series-races die jaarlijks in februari samen met de Daytona 500 op de Daytona International Speedway worden gehouden. Ze bestaan uit twee races van 60 ronden en 240 km lang, die dienen als heatraces die de opstelling voor de Daytona 500 bepalen. Beide races bepalen de opstelling voor de posities 3-38. De eerste race bepaalt de line-up voor auto's die zich op de pole-kwalificatiedag op oneven genummerde posities kwalificeerden, met uitzonderingen voor open teams. De tweede race bepaalt de line-up voor auto's die zich op even nummers hebben gekwalificeerd. Alleen de best geëindigde open auto gaat over van elke kwalificatierace. Na de kwalificatieraces worden de laatste twee posities bepaald door de snelste tijden in de kwalificatie van de open teams die niet doorgingen.

Duel 1[bewerken | brontekst bewerken]

Pos. Grid No. Coureur Team Motor Rondes Ptn.
1 3 22 Joey Logano Team Penske Ford 60 10
2 11 20 Christopher Bell Joe Gibbs Racing Toyota 60 9
3 4 12 Ryan Blaney Team Penske Ford 60 8
4 7 17 Chris Buescher RFK Racing Ford 60 7
5 13 34 Michael McDowell Front Row Motorsports Ford 60 6
6 9 4 Kevin Harvick Stewart-Haas Racing Ford 60 5
7 6 23 Bubba Wallace 23XI Racing Toyota 60 4
8 15 36 Zane Smith (i) Front Row Motorsports Ford 60 0
9 5 21 Harrison Burton Wood Brothers Racing Ford 60 2
10 2 24 William Byron Hendrick Motorsports Chevrolet 60 1
11 8 1 Ross Chastain Trackhouse Racing Team Chevrolet 60 0
12 14 43 Erik Jones Legacy Motor Club Chevrolet 60 0
13 17 3 Austin Dillon Richard Childress Racing Chevrolet 60 0
14 12 84 Jimmie Johnson Legacy Motor Club Chevrolet 60 0
15 16 16 A. J. Allmendinger Kaulig Racing Chevrolet 60 0
16 18 47 Ricky Stenhouse Jr. JTG Daugherty Racing Chevrolet 59 0
17 1 48 Alex Bowman Hendrick Motorsports Chevrolet 59 0
18 21 13 Chandler Smith (i) Kaulig Racing Chevrolet 59 0
19 10 54 Ty Gibbs (R) Joe Gibbs Racing Toyota 59 0
20 19 51 Cody Ware Rick Ware Racing Ford 59 0
21 20 77 Ty Dillon Spire Motorsports Chevrolet 59 0
Bron:[3]

Duel 2[bewerken | brontekst bewerken]

Pos. Grid No. Coureur Team Motor Rondes Ptn.
1 2 10 Aric Almirola Stewart-Haas Racing Ford 60 10
2 4 2 Austin Cindric Team Penske Ford 60 9
3 7 9 Chase Elliott Hendrick Motorsports Chevrolet 60 8
4 9 6 Brad Keselowski RFK Racing Ford 60 7
5 20 7 Corey LaJoie Spire Motorsports Chevrolet 60 6
6 1 5 Kyle Larson Hendrick Motorsports Chevrolet 60 5
7 17 38 Todd Gilliland Front Row Motorsports Ford 60 4
8 11 19 Martin Truex Jr. Joe Gibbs Racing Toyota 60 3
9 13 11 Denny Hamlin Joe Gibbs Racing Toyota 60 2
10 8 41 Ryan Preece Stewart-Haas Racing Ford 60 1
11 14 42 Noah Gragson (R) Legacy Motor Club Chevrolet 60 0
12 6 99 Daniel Suárez Trackhouse Racing Team Chevrolet 60 0
13 10 45 Tyler Reddick 23XI Racing Toyota 60 0
14 15 31 Justin Haley Kaulig Racing Chevrolet 60 0
15 3 14 Chase Briscoe Stewart-Haas Racing Ford 60 0
16 18 78 B. J. McLeod Live Fast Motorsports Chevrolet 60 0
17 21 50 Conor Daly (i) The Money Team Racing Chevrolet 59 0
18 16 62 Austin Hill (i) Beard Motorsports Chevrolet 41 0
19 5 8 Kyle Busch Richard Childress Racing Chevrolet 40 0
20 19 15 Riley Herbst (i) Rick Ware Racing Ford 40 0
21 12 67 Travis Pastrana 23XI Racing Toyota 40 0
Bron:[4]

Startopstelling[bewerken | brontekst bewerken]

Pos. No. Coureur Team Motor Opmerkingen
1 48 Alex Bowman Hendrick Motorsports Chevrolet Snelste in kwalificatie
2 5 Kyle Larson Hendrick Motorsports Chevrolet Snelste in kwalificatie
3 22 Joey Logano Team Penske Ford Duel 1 winnaar
4 10 Aric Almirola Stewart-Haas Racing Ford Duel 2 winnaar
5 20 Christopher Bell Joe Gibbs Racing Toyota Tweede in Duel 1
6 2 Austin Cindric Team Penske Ford Tweede in Duel 2
7 12 Ryan Blaney Team Penske Ford Derde in Duel 1
8 9 Chase Elliott Hendrick Motorsports Chevrolet Derde in Duel 2
9 17 Chris Buescher RFK Racing Ford Vierde in Duel 1
10 6 Brad Keselowski RFK Racing Ford Vierde in Duel 2
11 34 Michael McDowell Front Row Motorsports Ford Vijfde in Duel 1
12 7 Corey LaJoie Spire Motorsports Chevrolet Vijfde in Duel 2
13 4 Kevin Harvick Stewart-Haas Racing Ford Zesde in Duel 1
14 38 Todd Gilliland Front Row Motorsports Ford Zevende in Duel 2
15 23 Bubba Wallace 23XI Racing Toyota Zevende in Duel 1
16 19 Martin Truex Jr. Joe Gibbs Racing Toyota Achtste in Duel 2
17 36 Zane Smith (i) Front Row Motorsports Ford Achtste in Duel 1
18 11 Denny Hamlin Joe Gibbs Racing Toyota Negende in Duel 2
19 21 Harrison Burton Wood Brothers Racing Ford Negende in Duel 1
20 41 Ryan Preece Stewart-Haas Racing Ford Tiende in Duel 2
21 24 William Byron Hendrick Motorsports Chevrolet Tiende in Duel 1
22 42 Noah Gragson (R) Legacy Motor Club Chevrolet Elfde in Duel 2
23 1 Ross Chastain Trackhouse Racing Team Chevrolet Elfde in Duel 1
24 99 Daniel Suárez Trackhouse Racing Team Chevrolet Twaalfde in Duel 2
25 43 Erik Jones Legacy Motor Club Chevrolet Twaalfde in Duel 1
26 45 Tyler Reddick 23XI Racing Toyota Dertiende in Duel 2
27 3 Austin Dillon Richard Childress Racing Chevrolet Dertiende in Duel 1
28 31 Justin Haley Kaulig Racing Chevrolet Veertiende in Duel 2
29 16 A. J. Allmendinger Kaulig Racing Chevrolet Vijftiende in Duel 1
30 14 Chase Briscoe Stewart-Haas Racing Ford Vijftiende in Duel 2
31 47 Ricky Stenhouse Jr. JTG Daugherty Racing Chevrolet Zestiende in Duel 1
32 78 B. J. McLeod Live Fast Motorsports Chevrolet Zestiende in Duel 2
33 54 Ty Gibbs (R) Joe Gibbs Racing Toyota Negentiende in Duel 1
34 50 Conor Daly (i) The Money Team Racing Chevrolet Negentiende in Duel 2
35 51 Cody Ware Rick Ware Racing Ford 20ste in Duel 1
36 8 Kyle Busch Richard Childress Racing Chevrolet Negentiende in Duel 2
37 77 Ty Dillon Spire Motorsports Chevrolet 21ste in Duel 1
38 15 Riley Herbst (i) Rick Ware Racing Ford 20ste in Duel 2
39 84 Jimmie Johnson Legacy Motor Club Chevrolet Kwalificatie snelheid
40 67 Travis Pastrana 23XI Racing Toyota Kwalificatie snelheid
Niet gekwalificeerd
41 62 Austin Hill (i) Beard Motorsports Chevrolet
42 13 Chandler Smith (i) Kaulig Racing Chevrolet
Bron:[5]

Trainingen[bewerken | brontekst bewerken]

Training 1[bewerken | brontekst bewerken]

Jimmie Johnson was de snelste in de eerste training met een tijd van 46,338 seconden en een snelheid van 312,575 km/u.

Pos. No. Coureur Team Motor Tijd Snelheid
1 84 Jimmie Johnson Legacy Motor Club Chevrolet 46.338 312.574
2 9 Chase Elliott Hendrick Motorsports Chevrolet 46.345 312.528
3 47 Ricky Stenhouse Jr. JTG Daugherty Racing Chevrolet 46.348 312.507
Bron:[6]

Training 2[bewerken | brontekst bewerken]

Brad Keselowski was de snelste in de laatste training met een tijd van 47,071 seconden en een snelheid van 307,708 km/u.

Pos. No. Coureur Team Motor Tijd Snelheid
1 6 Brad Keselowski RFK Racing Ford 47.071 307.708
2 22 Joey Logano Team Penske Ford 47.072 307.700
3 12 Ryan Blaney Team Penske Ford 47.076 307.674
Bron:[7]

Race[bewerken | brontekst bewerken]

De race begon met Alex Bowman en Kyle Larson op de eerste rij, waarbij de #48 en #5 ronden met elkaar wisselden. Na 10 ronden kreeg de binnenste lijn de overhand. Larson, Logano en Bell vormden de top 3 van het veld. Bell wisselde van lijn, gaat aan de kant en begint aan de buitenkant. 13 ronden en er zijn 40 auto's met 2,7 seconden verschil tussen de eerste en de laatste. Ronde 21 en de binnenste lijn begint ook aan kracht te winnen, met Logano die Larson duwt. Er ontstond een derde lijn met Bubba Wallace, Tyler Reddick en Justin Haley, maar die heeft geen effect. Vervolgens waren er twee racelijnen, met Bell nog steeds aan de buitenkant en Larson aan de binnenkant. Er kwam rook uit Ty Dillon's auto in ronde 28. Het team duwt hem naar de garage, zijnde een motorprobleem, waardoor hij de eerste coureur is die uit de race stapt. Tussen ronde 37 en 40 worden de eerste pitstops gemaakt voor de coureurs. In ronde 38 was er spin van rookie Riley Herbst, die de gele vlag lijkt te veroorzaken, maar hij hervatte en de race bleef op groen. Daarna bleef Denny Hamlin als leider over, gevolgd door Bell en Reddick, maar Chase Briscoe pakte in ronde 42 de leiding. Er werden weer twee lijnen gevormd. Aan de binnenkant stonden Briscoe, Wallace en Almirola, en aan de buitenkant Hamlin, Bell en Reddick. In ronde 55 leidde Bubba Wallace, maar raakte de muur op het rechte stuk, na een duw van Hamlin naar Martin Truex Jr. die de #23 van Wallace raakte. De race werd vervolgens geleid doorTruex Jr., Hamlin, Gibbs, Almirola en Keselowski als top 5. In ronde 64, twee ronden voor het einde van de eerste etappe, hinderde A. J. Allmendinger, één ronde achter de leider, de binnenlijn van Aric Almirola en Jimmie Johnson, met de bedoeling om Herbst in te halen en zich te positioneren om het geluk te hebben en in de ronde van de leider te komen. Laatste ronde van de etappe en Brad Keselowski sloeg er met de push van Ryan Preece in om de leidende Toyota van Hamlin en Truex te passeren. Hij werd gevolgd door onder andere Chris Buescher en Kevin Harvick, terwijl Truex de buitenste lijn vertraagde. De eerste etappe eindigt en Brad Keselowski finisht als eerste en scoort 10 punten voor het kampioenschap, gevolgd door Ryan Preece, die in de laatste ronde de No. 6 probeerde te passeren. Chris Buescher, Kevin Harvick, Michael McDowell, Ty Gibbs, Jimmie Johnson, Martin Truex Jr. en Todd Gilliland ronden de top 10 af.

De race herstartte in ronde 72, met Preece aan de binnenkant en Keselowski aan de buitenkant. Keselowski viel van de lijn af en Almirola nam de leiding aan de buitenkant. In ronde 84 begon de binnenste lijn te zegevieren met Keselowski, Preece, Harvick en McDowell, met 7 Fords in de top 10. Martin Truex Jr. en Kyle Busch ging in ronde 94 naar de buitenste lijn, maar dat had geen effect. Na nog een reeks pitstops verscheen in ronde 112 een drietal zij-aan-zij, met Joey Logano en Ryan Blaney aan de leiding, waarbij de laatste degene is die het pak Toyota's tweemaal blokkeert. Er waren 2 goed gevormde lijnen in ronde 117, met Chris Buescher aan de buitenkant aan de leiding, als in de volgende ronde het eerste van meerdere ongelukken plaatsvindt. Kevin Harvick raakt Tyler Reddick en Reddick schakelde Ryan Blaney uit, dan waren ook Erik Jones, Kyle Larson, Chase Elliott, Martin Truex Jr. en Daniel Suarez erbij betrokken. Jones, Reddick en Elliott vielen uit de race, terwijl Blaney reparaties aan de rechtervoorzijde kreeg. De leiders profiteerden van de pitstops, Cindric en Hamlin gingen met twee banden voor op 4 van de rest. De race herstartte in ronde 126, waarbij een groep coureurs de voorkeur geeft aan baanpositie en podiumpunten. Logano leidde met een duw van Truex Jr. aan de binnenkant, terwijl Bowman Chastain aan de buitenkant duwde. Ross Chastain kwam naar beneden en heeft de leiding voor Logano. Hij begon beide lijnen te blokkeren, terwijl Bowman sterk was op de buitenlijn, met een push van Ricky Stenhouse Jr. Chastain paktte de tweede podiumplek door de push van Truex en Logano, in een fotofinish tegen Alex Bowman. De top 10 wordt afgesloten door Logano, Stenhouse Jr., Austin Cindric, Truex Jr., Byron, Allmendinger, Buescher en Bell. Tijdens de gele vlag aan het eind van de tweede stint volgden massale pitstops, waarbij Chastain de auto bijna tot stilstand brengt. Hij overschreed de snelheidslimiet en werd bestraft met een drive-through. Dezelfde straf voor Bell, voor het passeren van materiaal, en voor Gragson, voor een ongecontroleerde band. Wallace bleef uit de pits en nam de leiding van de race over. De race keerde terug naar de groene vlag in ronde 138 met Bubba die goed start en beide lijnen beschermde, maar Buescher duwde Almirola, waardoor de #10 aan de leiding ging. De binnenste lijn werd geconsolideerd, als in ronde 140 de gele vlag uitgaat, omdat een profiel rechtsvoor van de #12 van Ryan Blaney in bocht 2 afkwam.

Bij de herstart in ronde 143 kwam Almirola sterk aan de binnenkant, maar Buescher duwde hem weg. Bubba kwam in het midden, verliest draft, dus hij moest aan de binnenkant. Cindric had zijn auto bijna onder controle en maakt een goede redding, hij lag voor op Preece. In ronde 145 ging Buescher naar de buitenlijn met een duw van teamgenoot en teameigenaar Keselowski. Drie ronden later werd het een 1-2 voor RFK, die de binnenste lijn beheerst. Beiden gaan naar de buitenlijn met Hamlin en LaJoie die aan de binnenkant aanvallen.

Ronden gingen voorbij en de binnenste lijn kon geen vooruitgang boeken met Denny Hamlin, Corey LaJoie en Justin Haley, die de leiding hadden over de Ford in de top zes. In ronde 157 leidde Suarez de binnenste lijn, samen met Larson en Jimmie Johnson, maar dan moest de Mexicaan opschuiven, omdat hij anders uit de draft raaktte. Eerder was er een touché van #11 van Denny Hamlin naar #99 in het midden van bocht 1. Met nog 38 ronden te gaan leidde LaJoie nu de binnenlijn, met een push van Justin Haley, maar het luktte niet om naar binnen te gaan. Harrison Burton verloor aan de binnenkant, maar leidde toen de buitenlijn. Bubba Wallace kreeg niet de gele vlag die hij nodig had en moest voor brandstof gaan met nog 30 ronden te gaan. Hij deed dat zonder begeleiding en twee ronden later pakte de leiders een ronde van hem af. Tussen ronden 176 en 180 stopten de coureurs in de pits voor hun laatste stops. Na de pitstopcyclus leidde Harrison Burton en Joey Logano de race. Stenhouse Jr. werd bestraft voor te hard rijden en moest in ronde 180 een drive-through maken. Met nog 18 ronden te gaan vond de eerste grote crash plaats, waarbij veel Fords betrokken zijn. Ryan Preece verloor de controle wanneer hij een duw krijgt van McDowell en er ontstond een aaneenschakeling van incidenten waarbij Kevin Harvick, Martin Truex Jr., Chase Briscoe en Jimmie Johnson betrokken waren. De race herstartte met nog 14 ronden te gaan, met Burton aan de buitenkant met een duw van Kyle Busch, en Logano aan de binnenkant met een duw van Byron. De binnenlijn werktte, en Logano verloor bijna de auto op het rechte stuk. Logano bleef aan de buitenkant, verloor de draft, voor een manoeuvre van A.J. Allmendinger. De Kaulig-coureur leidde de race tot hij met nog 10 ronden te gaan werd ingehaald door Brad Keselowski. Naarmate de ronden verstreken, bleven de RFK Racing auto's (Keselowski en Buescher) en de Richard Childress Racing auto's (Kyle Busch en Austin Dillon) dicht bij elkaar. Met nog vier ronden te gaan, coördineerden de RCR-coureurs met Byron een pass op het rechte stuk om Keselowski en Buescher te passeren, en Kyle Busch lag aan de leiding, op zoek naar zijn eerste Daytona 500-overwinning in zijn 18e poging. Maar in de volgende ronde kreeg Daniel Suarez een tik van Jimmie Johnson, spinde bij het uitkomen van bocht 4, en daarmee ging de race naar de eerste overtime. Na radioberichten over hoe te profiteren van het feit dat zijn twee auto's op de eerste twee posities stonden, besloot RCR dat Austin Dillon bij de herstart de binnenste lijn zou vertragen, ter bescherming van Kyle Busch, die onmiddellijk naar die lijn overstapte en een 1-2 voor RCR afdwong. De binnenste lijn zou echter tempo verliezen met Joey Logano en Ricky Stenhouse Jr. die beide auto's passeerden. Op het rechte stuk ging Stenhouse, met een duwtje van Larson, aan Logano voorbij en een seconde later werd de gele vlag gezwaaid voor nog een grote crash, veroorzaakt door Byrons aanraking met Austin Dillon. Anderen die bij dat meervoudige ongeval betrokken waren, waren Austin Cindric, Todd Gilliland, Harrison Burton, Noah Gragson, Zane Smith, Denny Hamlin en Jimmie Johnson. De RFK Racing-coureurs kwamen binnen voor brandstof, voor het geval de race zich verder uitbreidt en meerdere coureurs moeten pitten. Riley Herbst en Aric Almirola, pitten ook om die reden. De race herstartte voor een tweede overtime in ronde 210, met Stenhouse aan de buitenkant en Larson aan de binnenkant. Stenhouse kreeg genoeg voorsprong bij het naderen van de witte vlag, die de laatste ronde van de wedstrijd aangaf, en blokkeerde de binnenlijn waardoor Larson geen draft had. In bocht 2 dumpte Travis Pastrana Larson, waardoor de derde grote crash ontstond (met Keselowski, Almirola, Kyle Busch, Wallace, Allmendinger en Hamlin erbij betrokken) en de gele vlag werd snel gezwaaid. Er werd niet beslist wie de winnaar was, waarbij de twijfel bestond of het Logano of Stenhouse Jr. was, maar seconden later werd vastgesteld dat Stenhouse, de JTG Daugherty Racing-coureur, de winnaar was van de Daytona 500.

Stage 1[bewerken | brontekst bewerken]

Alleen de top 10 weergeven. 65 rondes.

Pos. No. Coureur Team Motor Ptn.
1 6 Brad Keselowski RFK Racing Ford 10
2 41 Ryan Preece Stewart-Haas Racing Ford 9
3 17 Chris Buescher RFK Racing Ford 8
4 4 Kevin Harvick Stewart-Haas Racing Ford 7
5 34 Michael McDowell Front Row Motorsports Ford 6
6 54 Ty Gibbs (R) Joe Gibbs Racing Toyota 5
7 84 Jimmie Johnson Legacy Motor Club Chevrolet 4
8 10 Aric Almirola Stewart-Haas Racing Ford 3
9 19 Martin Truex Jr. Joe Gibbs Racing Toyota 2
10 38 Todd Gilliland Front Row Motorsports Ford 1
Bron:[8]

Stage 2[bewerken | brontekst bewerken]

Alleen de top 10 weergeven. 65 rondes.

Pos. No. Coureur Team Motor Ptn.
1 1 Ross Chastain Trackhouse Racing Team Chevrolet 10
2 48 Alex Bowman Hendrick Motorsports Chevrolet 9
3 22 Joey Logano Team Penske Ford 7
4 47 Ricky Stenhouse Jr. JTG Daugherty Racing Chevrolet 8
5 2 Austin Cindric Team Penske Ford 6
6 19 Martin Truex Jr. Joe Gibbs Racing Toyota 5
7 24 William Byron Hendrick Motorsports Chevrolet 4
8 16 A. J. Allmendinger Kaulig Racing Chevrolet 3
9 17 Chris Buescher RFK Racing Ford 2
10 20 Christopher Bell Joe Gibbs Racing Toyota 1
Bron:[8]

Stage 3 / definitieve resultaten[bewerken | brontekst bewerken]

70 rondes

Pos. Grid No. Coureur Team Motor Rondes Ptn.
1 31 47 Ricky Stenhouse Jr. JTG Daugherty Racing Chevrolet 212 48
2 3 22 Joey Logano Team Penske Ford 212 42
3 5 20 Christopher Bell Joe Gibbs Racing Toyota 212 35
4 9 17 Chris Buescher RFK Racing Ford 212 43
5 1 48 Alex Bowman Hendrick Motorsports Chevrolet 212 41
6 29 16 A. J. Allmendinger Kaulig Racing Chevrolet 212 34
7 24 99 Daniel Suárez Trackhouse Racing Team Chevrolet 212 30
8 7 12 Ryan Blaney Team Penske Ford 212 29
9 23 1 Ross Chastain Trackhouse Racing Team Chevrolet 212 38
10 38 15 Riley Herbst (i) Rick Ware Racing Ford 212 0
11 40 67 Travis Pastrana 23XI Racing Toyota 212 26
12 13 4 Kevin Harvick Stewart-Haas Racing Ford 212 32
13 17 36 Zane Smith (i) Front Row Motorsports Ford 212 0
14 35 51 Cody Ware Rick Ware Racing Ford 212 23
15 16 19 Martin Truex Jr. Joe Gibbs Racing Toyota 212 29
16 12 7 Corey LaJoie Spire Motorsports Chevrolet 212 21
17 18 11 Denny Hamlin Joe Gibbs Racing Toyota 212 20
18 2 5 Kyle Larson Hendrick Motorsports Chevrolet 211 19
19 36 8 Kyle Busch Richard Childress Racing Chevrolet 211 18
20 15 23 Bubba Wallace 23XI Racing Toyota 211 17
21 4 10 Aric Almirola Stewart-Haas Racing Ford 211 19
22 10 6 Brad Keselowski RFK Racing Ford 211 25
23 6 2 Austin Cindric Team Penske Ford 210 20
24 22 42 Noah Gragson (R) Legacy Motor Club Chevrolet 210 13
25 33 54 Ty Gibbs (R) Joe Gibbs Racing Toyota 210 17
26 19 21 Harrison Burton Wood Brothers Racing Ford 210 11
27 14 38 Todd Gilliland Front Row Motorsports Ford 208 11
28 11 34 Michael McDowell Front Row Motorsports Ford 208 15
29 34 50 Conor Daly (i) The Money Team Racing Chevrolet 206 0
30 32 78 B. J. McLeod Live Fast Motorsports Chevrolet 204 7
31 39 84 Jimmie Johnson Legacy Motor Club Chevrolet 203 10
32 28 31 Justin Haley Kaulig Racing Chevrolet 203 5
33 27 3 Austin Dillon Richard Childress Racing Chevrolet 202 4
34 21 24 William Byron Hendrick Motorsports Chevrolet 202 7
35 30 14 Chase Briscoe Stewart-Haas Racing Ford 182 2
36 20 41 Ryan Preece Stewart-Haas Racing Ford 181 10
37 25 43 Erik Jones Legacy Motor Club Chevrolet 118 1
38 8 9 Chase Elliott Hendrick Motorsports Chevrolet 118 1
39 26 45 Tyler Reddick 23XI Racing Toyota 117 1
40 37 77 Ty Dillon Spire Motorsports Chevrolet 26 1
Bron:[8]

Statistieken[bewerken | brontekst bewerken]

  • Wisselingen van leiding: 52 onder 21 verschillende coureurs
  • Cautions: 8 voor 38 ronden
  • Rode vlaggen: 0
  • Tijd van de race: 3 uur, 38 minuten en 53 seconden
  • Gemiddelde snelheid: 233,810 km/u

Tussenstanden kampioenschap[bewerken | brontekst bewerken]

Coureurs[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Punten
1 Joey Logano 52
2 Chris Buescher 50 (–2)
3 Ricky Stenhouse Jr. 48 (–4)
4 Christopher Bell 44 (–8)
5 Alex Bowman 41 (–11)
6 Ross Chastain 38 (–14)
7 Ryan Blaney 37 (–15)
8 Kevin Harvick 37 (–15)
9 A. J. Allmendinger 34 (–18)
10 Martin Truex Jr. 32 (–20)
11 Brad Keselowski 32 (–20)
12 Daniel Suárez 30 (–22)
13 Aric Almirola 29 (–21)
14 Austin Cindric 29 (–21)
15 Corey LaJoie 27 (–23)
16 Travis Pastrana 26 (–24)
Bron:[9]

Motorfabrikanten[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Fabrikant Punten
1 Chevrolet 40
2 Ford 35 (–5)
3 Toyota 34 (–6)

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

  • (en) Officiële website


Vorige race:
Bluegreen Vacations Duels 2023
NASCAR Cup Series 2023 Volgende race:
Pala Casino 400 2023

Vorige race:
Daytona 500 2022
Daytona 500 Volgende race:
Daytona 500 2024