De minder gelukkige terugkeer van Joszef Katus naar het land van Rembrandt

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
De minder gelukkige terugkeer van Joszef Katus naar het land van Rembrandt
Regie Wim Verstappen
Producent Pim de la Parra
Scenario Wim Verstappen
Pim de la Parra
Distributie Scorpio films
Première 4 augustus 1966
Genre Drama
Documentaire
Nouvelle Vague
Speelduur 94 min.
Taal Nederlands
Land Vlag van Nederland Nederland
Budget FL.7000 gulden
(en) IMDb-profiel
MovieMeter-profiel
(mul) TMDb-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

De minder gelukkige terugkeer van Joszef Katus naar het land van Rembrandt is een Nederlandse film uit 1966 van Wim Verstappen, naar een scenario van hemzelf en Pim de la Parra. De film, het speelfilmdebuut van Verstappen, won een Interfilm award.

De film heeft tevens de langste titel die een Nederlandse film ooit gedragen heeft. Jan de Bont werkte mee als cameraman.

Verhaal[bewerken | brontekst bewerken]

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.

De jongeman Joszef Katus arriveert in Amsterdam. De wereldvreemde man dwaalt vanaf 29 april 1966 door de hoofdstad en loopt prompt een ploeg documentairemakers tegen het lijf. In een aantal dagen wordt hij gevolgd door een cameraploeg - hij viert Koninginnedag, doet mee aan verscheiden protestmarsen en herdenkt de doden uit de Tweede Wereldoorlog - totdat hijzelf overlijdt op 5 mei 1966.

Rolverdeling[bewerken | brontekst bewerken]

Acteur Personage
Rudolf Lucieer Joszef Katus
Barbara Meter
Etha Coster
Nouchka van Brakel
Roelof Kiers Interviewer
Ab van Ieperen
Shireen Strooker
Johannes van Dam Provo