Eje Cafetero
| Eje Cafetero | ||||
|---|---|---|---|---|
| Werelderfgoed cultuur | ||||
| ||||
De gemeenten in de departementen Valle del Cauca, Risaralda, Caldas en Quindío die deel uitmaken van de Eje Cafetero (paars)
| ||||
| Land |  Colombia
| |||
| Coördinaten | 5° 28′ NB, 75° 40′ WL | |||
| UNESCO-regio | Latijns Amerika en de Caraïben | |||
| Criteria | v, vi | |||
| Inschrijvingsverloop | ||||
| UNESCO-volgnr. | 1121 | |||
| Inschrijving | 2011 (35e sessie) (Onbekende) | |||
| Kaart | ||||
  | ||||
| UNESCO-werelderfgoedlijst | ||||
| ||||
De Eje Cafetero (Spaans voor 'koffie-as', waarbij as een geometrische as voorstelt) is het belangrijkste koffieproducerende gebied van Colombia. Het gebied wordt ook Zona Cafetera en Triángulo del Café ('koffiedriehoek') genoemd. Sinds 2011 staat het als koffiecultuurlandschap van Colombia op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Koffie, onder andere uit de Eje Cafetero is een van de belangrijkste exportproducten van het land. In 2013 produceerde Colombia bijna 11 miljoen zakken van 60 kilo, een groei ten opzichte van 2012 van 41%.[1]
Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]
De Eje Cafetero wordt gevormd door 48 gemeenten in de departementen Valle del Cauca (9), Risaralda (11), Caldas (17) en Quindío (11). Het westelijke deel van de Eje Cafetero ligt in de Cordillera Occidental, terwijl de oostelijke kant in de Cordillera Central gelegen is. Het centrale deel wordt gevormd door de vallei van de Cauca. De klimatologische (temperaturen van 8-24°C), topografische (hoogtes van 950 tot 3000 meter) en geologische kenmerken van dit bergachtige gebied bleken ideaal voor de productie van koffie van hoge kwaliteit. Veel van de koffie uit de Eje Cafetero wordt naar Europa geëxporteerd. Het bekendste merk koffie in Colombia is Juan Valdez.
Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]
De eerste koffie, een plant die oorspronkelijk uit Afrika komt, werd in Colombia op commerciële schaal verbouwd in Salazar de las Palmas in het departement Norte de Santander. Aan het begin van de twintigste eeuw bestond de agrarische cultuur in de huidige Eje Cafetero vooral uit rubberproductie en concentreerde de landbouw zich aanvankelijk op bonen, maïs en bananen. In de loop van de 20e eeuw werd het gebied een koffieproducerende regio.[2] Door de jaren heen is de koffieteelt sterk verbeterd en zijn de oogstperiodes korter geworden, hoewel nog steeds op de klassieke manier boon voor boon wordt behandeld. De kwaliteit van de koffie is hoog, wat maakt dat de meeste koffie uit de Eje Cafetero niet in Colombia verkocht wordt, maar geëxporteerd wordt met name naar Europa, maar ook naar de Verenigde Staten.
Protesten[bewerken | brontekst bewerken]
In de zomer van 2013 braken ook in de Eje Cafetero grootschalige protesten uit tegen de ondertekening door de Colombiaanse president Juan Manuel Santos van een vrijhandelsverdrag tussen Colombia en de Verenigde Staten. De grootschalige boerenprotesten in Colombia begonnen met blokkades in Boyacá. De melkveeboeren in Belén verloren zo'n 30.000 liter melk per dag en in totaal waren 8000 boerenfamilies, die samen 300.000 liter per dag produceerden, de dupe. De schade door de stakingen werd geschat op 270 miljoen Colombiaanse peso's.[3] Op het hoogtepunt van de stakingen deden er 60.000 Colombiaanse koffieboeren in de Eje Cafetero en 100.000 boeren in Huila mee.[4]
Toerisme[bewerken | brontekst bewerken]
In het gebied zijn naast de openbaar te bezoeken koffieplantages meer toeristische trekpleisters. Het vervoer naar veel van de plekken in de rurale gebieden gaat met typische Willys Jeeps. Het park Parque Nacional del Café in Montenegro, Quindío is speciaal ingericht voor de koffieteelt.
Andere bezienswaardigheden:
- Botanische tuin Universidad Tecnológica - Pereira
- Santuario (Risaralda)
- Belén de Umbría
- Thermale baden van Santa Rosa de Cabal
- Parapente in Calarcá
- Cocoravallei, Salento
- Botanische tuin van Quindío en vlindercentrum, Calarcá
- Archeologisch Museum Quimbaya
Gemeenten in de Eje Cafetero[bewerken | brontekst bewerken]
De Eje Cafetero sensu stricto wordt gevormd door 48 gemeenten in vier Colombiaanse departementen. In ruime zin worden ook andere gemeentes in de departementen en gemeentes in de aangrenzende departementen Antioquia en Tolima tot de Eje Cafetero gerekend. Het Werelderfgoed beperkt zich tot onderstaande lijst waarvan de hoogtes, tenzij anders aangegeven, de hoogtes van de gemeentekernen betekenen.
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Verkiezing achtste wereldwonder[bewerken | brontekst bewerken]
Bij een verkiezing voor het Achtste Wereldwonder op de website VirtualTourist eindigde de Eje Cafetero op de derde plaats, na winnaar Torres del Paine in Chili en de Santa Ana-vulkaan met haar kratermeer Coatepeque.[5]
Bronnen, noten en/of referenties
|
