Erich Lilienfeld

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Erich Lilienfeld
Geboren 22 november 1915
Rittergur Rocht Wierland, Estland, Keizerrijk Rusland
Overleden 15 oktober 1942
Noord-Atlantische Oceaan
Rustplaats Naamsvermelding U-Boot-Ehrenmal Möltenort bij Kiel[1]
Land/zijde Vlag van Duitsland tijdens de Weimarrepubliek Weimarrepubliek
Vlag van nazi-Duitsland nazi-Duitsland
Onderdeel  Reichsmarine
 Kriegsmarine
Dienstjaren 1935 - 1942
Rang
Oberleutnant zur See
Eenheid 1. Minensuchflottille[2]
14. Minensuchflottille[2]
7. U-Flottille[2]
U 553[2]
Bevel U-661
12 februari 1942 -
15 oktober 1942[2]
Slagen/oorlogen Tweede Wereldoorlog
Portaal  Portaalicoon   Tweede Wereldoorlog

Erich Lilienfeld (Rittergur Rocht Wierland, Estland, 22 november 1915 – Noord-Atlantische Oceaan, 15 oktober 1942), was een Oberleutnant-zur-See in de Kriegsmarine tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Zijn loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]

Erich Lilienfeld werd geboren in een van de Baltische Staten, Estland in 1915. Toen bevond Estland nog onder het bewind van het Keizerrijk Rusland. Erich Lilienfeld werd soms ook vermeld met “von” Lilienfeld, dat verwees naar zijn adellijke afkomst en de Duitse aristocratische families die in de Baltische landen woonden. Deze Baltische Landen waren nog de middeleeuwse nasleep van de eertijds gevestigde Duitse Orde.

Lilienfeld kwam rond de jaren ’30 bij de toenmalige Reichsmarine waar hij zijn loopbaan begon als jonge onderofficier. Nadien diende hij bij het U-Bootwapen in de Kriegsmarine, waar hij leerde omgaan met onderzeeboten. Op 1 oktober 1939, toen hij net geen 24 jaar was, kreeg hij de rang van Opperluitenant-ter-zee. Op 12 februari 1942 kreeg Lilienfeld de U-661 onder zijn bevel en werd hij ingezet in de Wolfpack-Gruppe Leopard op 5 september 1942 waarmee hij vanuit Kiel, Duitsland vertrok. Met de U-661 had Oblt. Lilienfeld nog geen enkel schip tot zinken gebracht totdat hij met een matig succes een aanval inzette op konvooi SC-104. Het zou maar bij één getroffen schip blijven...

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

Op 13 oktober 1942 drong de succesvolle U-221 van commandant Hans-Hartwig Trojer voor de tweede maal in het konvooi SC-104 door en bracht persoonlijk 4 vrachtschepen tot zinken. Hij had in die twee dagen 7 koopvaardijschepen tot zinken gebracht.

15 oktober 1942[bewerken | brontekst bewerken]

De anderen U-boten van de Wolfpack-Groepen Wotan en Leopard, waaronder Lilienfeld en zijn U-661 behoorde, zagen met elkaar slechts kans maar één vrachtschip tot zinken te brengen en probeerden Trojer te evenaren. Maar, bij die aanval op konvooi SC-104, verging de U-661 echter en een dag later de U-353. De U-661, die op dat moment met onduidelijke redenen boven water voer, werd aangevallen door de Britse torpedobootjager HMS Viscount. Deze ramde de U-661 met een grote snelheid en de U-661 zonk snel, samen met de 44-koppige bemanning. De U-661 werd tot zinken geramd op 15 oktober 1942 in de Noord-Atlantische Oceaan, in positie 53°42’ N, en 35°56’ W. Erich Lilienfeld was 26 jaar toen hij sneuvelde.

Successen[bewerken | brontekst bewerken]

  • 1 schip tot zinken gebracht voor een totaal van 3.672 brt

Militaire loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]

U-bootcommando[bewerken | brontekst bewerken]

  • U-661 - 12 februari 1942 - 15 oktober 1942 (+) - 1 patrouille (41 dagen)

Schip door Erich Lilienfeld getroffen[bewerken | brontekst bewerken]

Eerdere geregistreerd feit[bewerken | brontekst bewerken]

(Laatste herziening door FDS/NHB gedurende juni 1987.) - De aanval door een Brits B-24 Liberator-vliegtuig (RAF 120/H) op 15 oktober 1942 in positie 53°58’ N, en 33°43’ W, registreerde eerder met het zinken van de U-661, in plaats tegen de U-615, waarbij geen schade werd veroorzaakt.

  • Algemene nota’s van deze boot: Er was nog een onderzeeër verloren gegaan tijdens de aanval op SC-104, als de U-353. Deze werd de volgende dag op 16 oktober tot zinken gebracht.

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]