Francesco Hayez

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Zelfportret, 1879, Ca' Pesaro, Venetiē

Francesco Hayez (Venetië, 10 februari 1791Milaan, 21 december 1882) was een vooraanstaand Italiaans kunstschilder uit de tijd van de romantiek.

Leven en werk[bewerken | brontekst bewerken]

Hayez werd geboren in een relatief arme Venetiaanse familie en werd grootgebracht door een oom en tante die meer welgesteld waren en grote interesse in kunst hadden. Hij werd op jonge leeftijd leerlingschilder bij Francisco Magiotto en studeerde daarna aan de Nieuwe Academie voor fijne Kunsten in Venetië. In 1809 won hij een wedstrijd van de Gallerie dell'Accademia en studeerde vervolgens een jaar aan de Accademia di San Luca te Rome. Daarna ging hij naar Napels, waar hij werkte met Joachim Murat. Later verhuisde hij naar Milaan, waar hij geprotegeerd werd door schrijfster Clara Maffei en tot grote roem kwam. In 1850 werd hij er directeur van de kunstgalerie Pinacoteca di Brera.

De schilderwerken van Hayez zijn typerend voor de stroming van de Romantiek uit 19e eeuw. Zijn vroege werk vertoont invloeden van Jean Auguste Dominique Ingres en de Nazareners, zijn latere werk is vooral kenmerkend voor de herleving van de klassieke kunst. Vaak schildert hij grootse historische en Bijbelse taferelen, politieke allegorieën of fijne portretten. Typerend is ook zijn neiging om een zekere sensualiteit in zijn werk te leggen. Een aantal werken (Maria Magdalena 1825, Ruth 1835) riepen om die reden behoorlijk wat commotie op bij hun expositie.

Het werk van Hayez is heden ten dage vaak moeilijk traceerbaar, omdat hij zijn werk zelden signeerde en dateerde. Vaak herschilderde hij ook zijn werken met minimale variaties.

Galerij[bewerken | brontekst bewerken]


Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie Francesco Hayez van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.