Naar inhoud springen

Frankie Fredericks

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door InternetArchiveBot (overleg | bijdragen) op 15 apr 2019 om 18:20. (1 (onbereikbare) link(s) aangepast en 0 gemarkeerd als onbereikbaar #IABot (v2.0beta14))
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Frankie Fredericks
Frankie Fredericks
Volledige naam Frank Fredericks
Geboortedatum 2 oktober 1967
Geboorteplaats Windhoek
Nationaliteit Vlag van Namibië Namibië
Lengte 1,80 m
Gewicht 72 kg
Sportieve informatie
Discipline sprint
Trainer/coach Williard Hirschi
Eerste titel Zuid-Afrikaans kampioen 200 m 1987
OS 1992, 1996, 2004
Extra Wereldindoorrecordhouder 200 m;
Afrikaans recordhouder 200 m, 100 m 1996-2006
Portaal  Portaalicoon   Atletiek

Frank ("Frankie") Fredericks (Windhoek, 2 oktober 1967) is een voormalige atleet uit Namibië. Hij is tot dusver de enige atleet die voor Namibië een olympische medaille heeft gewonnen. Hij is de eerste Afrikaan en de eerste atleet die niet van West-Afrikaanse oorsprong is die op de 100 m onder de 10 seconden heeft gelopen. Hij verbrak deze 10-seconden barrière in totaal 27 keer.[1] Op de 200 m verbrak hij de 20-seconden barrière 24 keer. Hij is de enige man die ooit minder dan 20 seconden nodig had om de 200 m indoor af te leggen. Hij is dan ook met 19,92 s houder van het wereldrecord in deze discipline. Ook heeft hij nog steeds het Afrikaanse record op de 200 m in zijn bezit en realiseerde hij de derde snelste niet-winnende tijd op de 200 m (peildatum februari 2013).[2]

Biografie

Voor sport en studie naar de VS

Fredericks groeide op bij zijn moeder in de township van Windhoek, Katutura. Tijdens zijn tienerjaren speelde hij voetbal bij de ploeg van zijn school en bij de jeugd van Black Africa. De schoolploeg verloor echter te veel naar de zin van Fredericks, die als kind een slechte verliezer was, en hij vond dat hij "meer talent voor atletiek had".[3][4] Na zijn middelbare school kreeg hij een baan bij de Rossing Uranium Mine en die werkgever stuurde hem als negentienjarige naar de VS om te gaan sporten en voor zijn masters in Business Administration te studeren aan de Brigham Young University. "Ik kreeg een beurs, mede door mijn atletiekprestaties", aldus Fredericks.[3]
Zijn sportieve perspectieven waren in die jaren weinig rooskleurig. Namibië was nog niet zelfstandig en als Zuid-Afrikaan was Fredericks aangewezen op de Amerikaanse atletiekwedstrijden waar hij voor de universiteit kon lopen. "Ik wist dat er totaal geen toekomst voor mij zou zijn."[3] Het Amerikaanse staatsburgerschap aanvragen om internationale wedstrijden te kunnen doen, heeft Fredericks nooit overwogen. "Dat is voor mij nooit aan de orde geweest. Ik ben trots Namibiër te zijn".[3]

Zilver en goud

Op 21 maart 1990 werd Namibië echter onafhankelijk van Zuid-Afrika. En nadat de internationale boycot voor atleten uit Zuid-Afrika was opgeheven, kon Frank Fredericks deelnemen aan internationale wedstrijden. Hij won gelijk een zilveren medaille op de 200 m bij de wereldkampioenschappen atletiek in 1991.

In 1992 werd Fredericks de eerste Namibische atleet met een olympische medaille. Hij behaalde in Barcelona op zowel de 100 m als op de 200 m een zilveren medaille. Frederick was bij dat toernooi ook de vlaggendrager van zijn vaderland tijdens de openingsceremonie. Bij de WK atletiek in 1993 werd hij wereldkampioen op de 200 m.

In 1994 won hij de gouden medaille op de 200 m en de bronzen op de 100 m op de Gemenebestspelen van 1994. Zijn tijd van 19,97 op de 200 m is nog steeds het Gemenebestspelen record.

Op de Olympische Spelen van 1996 in Atlanta veroverde Fredericks opnieuw twee zilveren medailles op de 100 en 200 m sprint. Hij werd twee maal geklopt door iemand die een wereldrecord vestigde, Donovan Bailey op de 100 m en Michael Johnson op de 200 m.

Op de Gemenebestspelen van 1998 kon hij zijn Gemenebesttitels niet verlengen. Hij werd op de 100 m verslagen door Ato Boldon.

Door een blessure aan de achilleshiel moest hij de Spelen van 2000 en de Wereldkampioenschappen van 1999 en 2001 missen.

In 2002 keerde hij op 34-jarige leeftijd terug en won drie titels in minder dan twee weken tijd. Eerst won hij de 200 m op de Gemenebestspelen in Manchester en een week later de 100 en de 200 m op het Afrikaanse kampioenschap atletiek in Tunis.

In 2003 won hij de 200 m op de eerste Afro-Aziatische Spelen. Op de Olympische Spelen van 2004 finishte als vierde in de finale van de 200 m. Aan het einde van het atletiekseizoen in 2004 zette hij een punt achter zijn atletiekcarrière.

Na de sportcarrière

Op 7 april 1999 richtte hij de Frank Fredericks Foundation op met als bedoeling jonge Namibische atleten te steunen.[5]

Vanaf 2004 zetelt hij in het Internationaal Olympisch Comité en bekleedde er verschillende functies. Zo was hij tussen 2008 en 2012 hoofd van de atletencommissie en lid van het Uitvoerend Comité. Sinds 2012 zetelt hij in de IOC Sessie, de Algemene vergadering van het IOC. Daarnaast is hij lid van de atletencommissie van het IAAF, de atletencommissie van het WADA en het Uitvoerend Comité van het Namibisch Olympisch Comité. Ook staat hij aan het hoofd van de Namibische atletiekbond en de atletencommissie van de Afrikaanse atletiekfederatie.[6]

In maart 2007 werd bekend, dat Fredericks door de Duitse atletiekbond als trainer-adviseur is aangetrokken. Hij moest de Duitse sprinters, met name de Duitse estafetteploeg op de 4 x 100 m, weer terugbrengen naar wereldtopniveau.[7]

Sinds 2009 is hij lid van het directiecomité van voetbalclub Black Africa.[8]

Fredericks is sinds september 2005 ambassadeur voor Unicef in Namibië.[9]

Titels

  • Wereldkampioen 200 m - 1999
  • Wereldindoorkampioen 200 m - 1993
  • Afrikaans kampioen 100 m - 2002
  • Afrikaans kampioen 200 m - 1998, 2002
  • Gemenebestkampioen 200 m - 1994, 2002
  • Zuid-Afrikaans kampioen 200 m - 1987
  • NCAA kampioen 100 m - 1991
  • NCAA kampioen 200 m - 1991

Persoonlijke records

Outdoor
Onderdeel Prestatie Datum Plaats
100 m 9,86 s 3 juli 1996 Lausanne
200 m 19,68 s 1 augustus 1996 Atlanta
400 m 46,28 s 1989
Indoor
Onderdeel Prestatie Datum Plaats
50 m 5,77 s 24 februari 2002 Liévin
60 m 6,51 s 12 maart 1993 Toronto
100 m 10,05 s 12 februari 1996 Tampere
200 m 19,92 s (WR) 18 februari 1996 Liévin
300 m 32,36 s 28 februari 2003 Karlsruhe
verspringen 7,57 m 22 februari 1991 Colorado Springs

Palmares

60 m

100 m

Kampioenschappen
  • 1991: Goud Afrikaanse Spelen
  • 1992: Zilver OS - 10,02
  • 1994: Brons Gemenebestspelen - 10,06 s
  • 1996: Zilver OS - 9,89
  • 1998: Goud IAAF Grand Prix finale - 10,11
  • 1998: Zilver Afrikaanse kamp.
  • 1998: Zilver Gemenebestspelen - 9,96 s
  • 1999: Brons Afrikaanse Spelen
Golden League-podiumplekken

200 m

Kampioenschappen
  • 1991: Zilver WK - 20,34
  • 1991: Goud Afrikaanse Spelen
  • 1991: Goud IAAF Grand Prix finale - 20,47
  • 1992: Zilver OS - 20,13
  • 1993: Goud IAAF Grand Prix finale - 20,34
  • 1994: Goud Gemenebestspelen - 19,97 s
  • 1994: Zilver Goodwill Games - 20,17
  • 1994: Zilver Wereldbeker - 20,55
  • 1995: Zilver WK - 20,12
  • 1995: Goud IAAF Grand Prix finale - 20,21
  • 1996: Zilver OS - 19,68
  • 1997: Zilver WK - 20,23
  • 1997: Goud IAAF Grand Prix finale - 19,81
  • 1998: Goud Wereldbeker - 19,97
  • 1999: Goud WK indoor - 20,10
  • 2002: Zilver Wereldbeker - 20,20
  • 2002: Goud Gemenebestspelen - 20,06 s
  • 2003: Zilver Afrikaanse Spelen
  • 2004: Zilver Wereldatletiekfinale - 20,31
Golden League-podiumplekken
  • 1999: Zilver Herculis – 19,93 s
  • 1999: Goud Weltklasse Zürich – 20,23 s
  • 2002: Goud Golden Gala – 19,99 s
  • 2004: Brons Golden Gala – 20,36
  • 2004: Brons Meeting Gaz de France – 20,35 s
  • 2004: Goud Memorial Van Damme – 20,20 s
  • 2004: Zilver ISTAF – 20,25 s
Zie de categorie Frank Fredericks van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Frankie_Fredericks&oldid=53627646"