Frédéric Rossif

Frédéric Rossif
	Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Geboren	Cetinje, 14 augustus 1922
Overleden	Parijs, 18 april 1990
Geboorteland	Frankrijk
Jaren actief	1952 - 1990
Beroep	Filmregisseur en documentairemaker
	(en) IMDb-profiel
	(nl) Moviemeter-profiel
	(mul) TMDB-profiel
Portaal	Film

Frédéric Rossif (Cetinje, 14 augustus 1922 - Parijs, 18 april 1990) was een Frans documentairemaker en filmregisseur.

Leven en werk[bewerken | brontekst bewerken]

Afkomst en de Tweede Wereldoorlog[bewerken | brontekst bewerken]

De familie van Frédéric Rossif verliet het koninkrijk Joegoslavië tijdens de Tweede Wereldoorlog en vestigde zich in Griekenland. Vervolgens ging Rossif in Rome studeren en engageerde hij zich in het Franse Vreemdelingenlegioen waardoor hij deelnam aan de Italiaanse Veldtocht en aan de Operatie Dragoon.

Ervaring in de Franse mediawereld[bewerken | brontekst bewerken]

Hij besloot in Frankrijk te blijven en vestigde zich in Parijs. Hij vond er werk in de Club Saint-Germain waar hij onder andere Jean-Paul Sartre, Albert Camus, Boris Vian en Ernest Hemingway leerde kennen. In 1948 werd hij bediende bij de Cinémathèque française. In 1952 begon hij te werken voor de ORTF (Office de radiodiffusion-télévision française). Als producer was hij betrokken bij het opstarten van Cinq colonnes à la une, een langlopende informatieve televisiereportage, van Éditions spéciales en van de eveneens langlopende reeks dierendocumentaires La Vie des animaux.

Regisseur[bewerken | brontekst bewerken]

Weldra schakelde hij over naar de regie. Dierendocumentaires werden zijn specialiteit. Hoogtepunten in het genre waren L'Apocalypse des animaux, L'Opéra sauvage, La Fête sauvage en Sauvage et Beau waarvoor Vangelis telkens de muziek componeerde. Een tweede filmcomponist met wie hij regelmatig samenwerkte was Maurice Jarre.

Rossif muntte ook uit in de montagefilm waarin hij veel archiefbeelden gebruikte. Hij toonde zich erg geïnteresseerd in de geschiedenis van de 20e eeuw: na Le Temps du ghetto, zijn eerste lange film gewijd aan het getto van Warschau, volgden onder meer nog zijn meesterwerk Mourir à Madrid (over de Spaanse Burgeroorlog), La Révolution d'octobre, Un mur à Jérusalem (over de stichting en de ontwikkeling van Israël), en De Nuremberg à Nuremberg, een film die een overzicht geeft van de geschiedenis van het Derde Rijk.

Hij verwezenlijkte ook heel wat kunstenaarsportretten waarin schilders zoals Georges Braque, Georges Mathieu, Giorgio Morandi en Pablo Picasso, zanger Jacques Brel, cineast Orson Welles en fotografe Gisèle Freund aan bod kwamen.

In 1971 draaide Rossif zijn enige niet documentaire langspeelfilm: de tragikomedie Aussi loin que l'amour.

Frédéric Rossif overleed op 67-jarige leeftijd in 1990. Hij ligt begraven op het cimetière du Montparnasse.