Gebruiker:AnnemarieCaroline/Kladblok
| Georges Wibier | ||
|---|---|---|
[[Bestand: |266px|alt=AnnemarieCaroline/Kladblok]]
| ||
| Algemene informatie | ||
| Geboren | 1880 Gent | |
| Overleden | 5 oktober 1948 Gent | |
| Nationaliteit | Belg | |
| Religie | Katholiek | |
| Beroep | Bloemist | |
| Familie | ||
| Partner(s) | Eve Ghislain | |
| Kinderen | Marcelle Wibier ; Jacques Wibier | |
Georges Wibier (Gent, 1880 – aldaar, 1948) was een Gentse bloemist. Hij was voornamelijk gespecialiseerd in Azalea’s, Palmen en Araucaria. Hij was één van de vele bloemisten die zich in Sint-Amandsberg vestigde op de Antwerpsesteenweg. Horticulture G. Wibier, zijn bloemisterij, werd erkend op verschillende wereldtentoonstellingen. Na zijn dood werd zijn bloemisterij echter niet overgenomen en werden de gronden verkaveld. Dit leidde tot het hedendaagse stedelijk landschap die te zien is rond Villa Marcelle. Dit gebouw is het enige restant van deze bloemisterij. De villa is gevestigd op de Antwerpsesteenweg 561.[1][2]
Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]
Georges Wibier werd geboren in 1880, als vierde zoon van Edmond Wibier (Mons, 1839 - Sint-Gillis-Brussel, 1892) en Anna van Ceulebroeck (Gent, 1852 - Gent, 1914). Edmond Wibier emigreerde van Mons naar Ronse en vervolgens, in 1878 naar de Dendermondsesteenweg in Gent. Aangekomen in Gent, werd hij fabrikant. Het gezin ging na enkele jaren terug weg uit Gent, richting Sint-Gillis-Brussel, waar Edmond Wibier stierf. De weduwe samen met haar vier zonen trokken terug naar Gent, en vestigden zich in de Speldenstraat, Patershol.[1]
Georges ging naar de tuinbouwschool, toen gelegen tussen de Ledeganckstraat en de Hofbouwlaan. Hij behaalde in 1899 zijn eindexamen en werd vierde van zijn klas die bestond uit elf leerlingen. Hij verbleef twee jaar in Deinze en werd al gezien als een "bestuurder van een bloemkwekerij".[1] Wat hij in Deinze deed, is echter niet bekend. Hij komt aan in Sint-Amandsberg in 1902, en woont op de Antwerpsesteenweg nr. 347. Sint-Amandsberg bloeide op dat moment van allerlei bloemenkwekerijen, voornamelijk het oostelijke gedeelte van de Antwerpsesteenweg. De grond, voordien gebruikt voor aspergeteelt, bleek uitstekend te zijn voor het kweken van Azalea's en andere bloemsoorten.[1]
G. Wibier zette zichzelf op de kaart tijdens de internationale tuinbouwtentoonstelling van 1903 met een nieuwe palmsoort die nog niet op de markt was gebracht. Een jaar later trouwde hij met Eve Ghislain (Antwerpen, 1880 - Gent, 1932) en kregen ze hun eerste kind in 1906, Marcelle en in 1909 hun zoon, Jacques. In 1913, verhuisden ze naar de villa op de Antwerpsesteenweg 561, meer naar het centrum van de bloemenkwekerijen. Hij neemt het bedrijf en de gronden van Van Beerleire over.[3]
Hij stierf op 5 oktober 1948 en werd begraven in Campo Santo, bij zijn vrouw die gestorven was in 1932. Zijn bloemkwekerij werd niet overgenomen. Bijgevolg besloot Marcelle Wibier de gronden te verkavelen en een straat te trekken van de Antwerpsesteenweg tot de Lijnmolenstraat. De verkaveling volgde de trend die vele uitstervende bloemkwekerijen doorgingen en creëerde mede het stedelijk landschap van de Antwerpsesteenweg vandaag: grote villa's naast rijhuizen en zijstraten met huizen van rond de jaren '50.[4]
Horticulture G. Wibier[bewerken | brontekst bewerken]
Contacten met Algerije[bewerken | brontekst bewerken]
Georges Wibier had nauwe contacten met boomkwekerijen in Algiers. Dit valt af te leiden uit de postkaarten die G. Wibier liet maken. Het is niet duidelijk of hij zelf naar Algerije is afgereisd maar dit is niet onwaarschijnlijk. De nauwe contacten leverde hem wel vele verschillende soorten palmen op die vaak weinig tot niet bekend waren.[5]
Succes op wereldtentoonstellingen[bewerken | brontekst bewerken]
In 1913 vond de wereldtentoonstelling plaats in Gent, hier won G. Wibier de eerste plaats met zijn Philodendrons. Het succes werd herhaald op de Wereldtentoonstelling van 1933 in Chicago, waar Horticulture G. Wibier opnieuw in de prijzen viel met onder meer zijn 15 zeldzame palmsoorten. Maar ook tijdens de internationaal erkende Gentse Floraliën werd de bloemkwekerij besproken.[6][7][1]
Eigen orchidee[bewerken | brontekst bewerken]
Cymbidium Georges Wibier is een orchidee die voor het eerst werd gecreëerd door Georges Wibier. Hij kruiste hiervoor het zaad van de Cymbidium Dorchester met de pollen van Cymbidium cultivar Princess Astrid. Hij heeft deze orchidee echter niet geregistreerd. Dat werd gedaan door een Brit in 1943 die de orchidee alsnog naar Wibier heeft vernoemd.[8][1]
Wibier in Sint-Amandsberg[bewerken | brontekst bewerken]
Villa Wibier[bewerken | brontekst bewerken]
Deze villa is de enige restant van de bloemkwekerij. De naam van de villa is veranderd naar 'Villa Marcelle'. Dit gebeurde naar aanleiding van een schenking van 218 miljoen Belgische Frank aan het OCMW door de kinderloze weduwe, Marcelle Wibier. Zij schonk dit geld om serviceflats mee te bouwen.[4]
Assistentiewoning Wibier[bewerken | brontekst bewerken]
Deze assistentiewoningen zijn het resultaat van bovenstaande schenking. Het OCMW was gestart met het bouwen van 20 serviceflats in 1997. In 2001 opende de Foundation Wibier-Defay zijn deuren. De naam van de deze stichting gaat terug op Marcelle Wibier en haar man Emile Defay. Het was haar wens om de stichting zo te noemen.[9][4]
Dienstencentrum Wibier[bewerken | brontekst bewerken]
Dit genoemd naar Marcelle door haar gulle schenking aan het OCMW. Oorspronkelijk was het een ontmoetingscentrum een ontspanningsruimte voor de bewoners van de serviceflats. Achteraf is dit enkel een dienstencentrum geworden. Die vernoemd is naar Marcelle Wibier.[9]
Georges Wibierdreef[bewerken | brontekst bewerken]
De aanpalende dreef aan de villa draagt ook de straat naast de villa de naam 'Georges Wibierdreef'. De Georges Wibierdreef is eerder gekomen en staat los van de schenking van Marcelle Wibier. Zoals hierboven vermeld was er na de dood van G. Wibier, in 1948, geen overname van de bloemisterij. Dit zette Marcelle Wibier aan tot het verkavelen van de gronden. De serres en de watertoren weken voor wooneenheden. Om een goede toegang te hebben tot deze nieuwe opgedeelde gronden, diende Marcelle een vraag in aan het gemeentebestuur om een straat te trekken van de Antwerpsesteenweg tot de Lijnmolenstraat. Zij stelde voor om deze straat de 'Georges Wibierdreef' te noemen, die wens werd ingewilligd.
Extra Afbeeldingen[bewerken | brontekst bewerken]
Zie Ook[bewerken | brontekst bewerken]
Bibliografie[bewerken | brontekst bewerken]
- ↑ a b c d e f Maes, André (2012). Een straat voor Georges Wibier in Sint-Amandsberg: meer dan een naam. Heemkundig Kring De Oost-Oudburg 1 40: 18-27
- ↑ Roger Poelman, Terugblik op Sint-Amandsberg, pp. 334-340.
- ↑ (fr) Revue de l'horticulture belge et étrangére. Bureaux de la Revue (1908).
- ↑ a b c Van Keymeulen, Karel, "Marcelle Wibier, rijke dame met goed hart", De Gentenaar Magazine, 10 april 1998, pp. 8.
- ↑ Met dank aan het Documentatiecentrum Maurits Gysseling
- ↑ (nl) (fr) "Meeting international des horticulteurs. Internationale meeting van hofbouwkundigen", Gentse Floraliën, April 1933.
- ↑ (fr) (nl) "Officieele Catalogus XXI Internationale Tuinbouwtentoonstelling", Gentse Floraliën, April 1938, pp. 135.
- ↑ Cymbidium Georges Wibier. www.orchidroots.com. Geraadpleegd op 27 november 2021.
- ↑ a b Wibier in 10 verhalen 10 verhalen van vrijwilligers, bezoekers en medewerkers van lokaal dienstencentrum Wibier - PDF Gratis download. docplayer.nl. Geraadpleegd op 27 november 2021.