Gebruiker:Bever/Jo Hermanns
| Jo Hermanns | ||
|---|---|---|
| Persoonlijke gegevens | ||
| Geboortedatum | 2 juni 1948 | |
| Geboorteplaats | Heerlen | |
| Wetenschappelijk werk | ||
| Vakgebied | opvoedingsondersteuning | |
| Universiteit | Universiteit van Amsterdam | |
| Beroep | Hoogleraar pedagogiek | |
| http://www.johermanns.info | ||
Jozef Maria Arnold (Jo) Hermanns (Heerlen, 2 juni 1948) is een Nederlands ontwikkelingspsycholoog.
Van 1991 tot 2013 was Jo Hermanns in deeltijd hoogleraar in de pedagogiek aan de Universiteit van Amsterdam (zowel gewoon hoogleraar als, van 2008 tot 2013, bijzonder hoogleraar op de Kohnstamm-leerstoel). Als hoogleraar heeft hij het vakgebied opvoedingsondersteuning als een van de eersten in Nederland tot ontwikkeling gebracht.
Van 2008 tot 2013 was hij daarnaast voor één dag per week bijzonder lector aan de Hogeschool Utrecht met als thema 'Werken in Justitieel Kader'. Hij begeleidde daar onderzoek in de reclassering en de jeugdgevangenissen. In 2012 en 2013 nam hij afscheid van universiteit en hogeschool met drie afscheidsredes die een beeld van zijn visie geven op opvoedingsondersteuning[1], hulp aan jongeren die met het strafrecht in aanraking komen[2] en de toekomst van de jeugdzorg[3].
Hulpverlener
[bewerken | brontekst bewerken]In zijn werk combineerde hij vanaf het begin van zijn loopbaan de praktijk van de hulpverlening aan kinderen en ouders met wetenschappelijk onderzoek en beleidsadviezen. Zo was hij onder andere van 1985 tot 1998 directeur van de Stichting Opvoedingsondersteuning Zuid-Limburg, die aanvankelijk uit twee medische kleuterdagverblijven bestond. Hij vormde deze stichting om tot een multifunctionele voorziening die naast kinderpsychiatrische behandeling, ook pedagogische spreekuren voor ouders en preventieprojecten in peuterspeelzalen en op middelbare scholen aanbood. Het 'Steunpunt Opvoeding' dat hij in 1991 samen met anderen oprichtte kan gezien worden als het eerste Centrum voor Jeugd en Gezin. Hermanns introduceerde in de jeugdzorg onder andere het werken met doelen en doelbereikschalen (Goal Attainment Scaling) en de Intensieve Pedagogische Thuishulp.
Beleidsadviseur
[bewerken | brontekst bewerken]Als beleidsadviseur gaf Hermanns van 1992 tot 1997 leiding aan de ontwikkeling en implementatie van de Advies- en Meldpunten Kindermishandeling (AMK's). Ook op Curaçao werkte hij mee aan de oprichting van een AMK, dat in 2004 openging onder de naam Sentro Jo Hermanns.[4] In de periode 2003 tot 2008 werkte hij met vele anderen aan een landelijk plan voor het bestrijden van kindermishandeling.[5]
Hij schreef daarnaast in opdracht van de rijksoverheid en/of koepelorganisaties toekomstvisies op de gezinsvoogdij, de voogdij, de jeugdreclassering en de pleegzorg. In de pleegzorg introduceerde hij met Ton Horn het verschil tussen de opvoedvariant en hulpverleningsvariant[6], dat daarna ook in de wet is vastgelegd.
Aan het eind van zijn carrière ontwikkelde hij een Nederlandse variant van het Amerikaanse 'wraparound care model' voor hulp aan gezinnen met veel en ernstige problemen.[7] Daarnaast zat hij in een aantal commissies en adviesorganen op het gebied van zorg en onderwijs. Hij is als beleidsadviseur nog deeltijds actief.
Vernieuwing van de jeugdzorg
[bewerken | brontekst bewerken]De kern van Hermanns' visie op de jeugdzorg is dat hulp bij het opvoeden en opgroeien het beste in de eigen leefomgeving kan plaatsvinden: concreet, doelgericht en uitgaande van de behoeften en beleving van het individuele gezin ('vraaggestuurd'). Het gangbare denken in medische diagnoses (stoornissen) en behandeling was naar zijn mening te overheersend geworden, zodat veel gezinnen en kinderen onnodig werden geproblematiseerd en hulp kregen die maar deels bij hun problemen paste.[8] Hermanns was in 1977 gepromoveerd op een proefschrift over een screeninginstrument voor ontwikkelingsproblemen bij kinderen[9] maar merkte jaren later op dat het effect van 'screeningslijstjes' vaak gering is en dat hulpverleners vooral goed moeten luisteren naar ouders om achter de echte problemen te komen.[10]
Veel geciteerd is zijn oratie uit 2009: Het opvoeden verleerd.[11] Hierin is voor het eerst beschreven wat later de ‘paradox van Hermanns’[12] is genoemd. Deze houdt in dat de Nederlandse jeugd de minst problematische en meest gelukkige ter wereld is, en alsmaar minder problematisch wordt terwijl er tegelijkertijd vrijwel geen enkele land zoveel kinderen in specialistische jeugdzorg heeft als Nederland.
Sinds 2003 heeft Hermanns zich veel beziggehouden met de stelselherziening in de jeugdzorg. Zo zat hij in opdracht van de rijksoverheid de 'Inventgroep' voor, die onder andere voorstelde[13] om lokale centra voor signalering en interventies op te richten. Deze zouden ouders ondersteunen én een aanspreekpunt voor andere instanties zijn. De Centra voor Jeugd en Gezin zijn uit dit idee voortgekomen. Hermanns ondersteunde ook de zeven ‘Gideonsgemeenten'[14] bij het formuleren van een visie op de toekomst van het lokaal jeugdbeleid.
Regelmatig wordt Hermanns door radio, tv en schrijvende pers gevraagd om commentaar bij ontwikkelingen en problemen met jeugd, jeugdzorg en jeugdbeleid.
Verwijzingen
Externe link
Noten
- ↑ Parenting support in Europe : What it brings and what it can take away, UvA 2012, PDF-bestand met de in de rede gebruikte presentatie
- ↑ Maatschappelijke veiligheid en jeugddetentie: een lastige combinatie?, lezing bij het afscheid als Bijzonder Lector Werken in Justitieel Kader aan de Hogeschool Utrecht, 26 september 2013
- ↑ Afscheidsrede Jo Hermanns 'Een pedagogische lente', VBSP, 2013, afscheidscollege als bijzonder hoogleraar op de Kohnstammwisselleerstoel
- ↑ Sentro Jo Hermanns Kinderbescherming Curacao
- ↑ Het Actieplan Aanpak Kindermishandeling, uitgewerkt in het boek Het bestrijden van kindermishandeling : een aanpak die werkt (Nederlands Jeugdinstituut, 2e dr. 2008). Zie ook de webpagina van het Nederlands Jeugdinstituut over de Regionale aanpak kindermishandeling.
- ↑ Pleegzorg
- ↑ Wraparound Care Model
- ↑ ’Ouders moeten weer opvoeden’, interview in De Telegraaf, 19-10-2013
- ↑ Vroegtijdige onderkenning van problemen in de ontwikkeling van kinderen : constructie en toepassing van de Denver Ontwikkeling Screeningtest, door A.T.M. Cools en J.M.A. Hermanns, 1977; verschenen als proefschrift aan de Rijksuniversiteit Utrecht en bij Swets & Zeitlinger, Amsterdam
- ↑ ’Kinderen zijn soms weerbaarder dan we denken’, interview met Jo Hermanns in Jong aan de Amstel : nieuwsblad over de jeugdzorg in de agglomeratie Amsterdam, jrg. 3, nr. 1, maart 2003
- ↑ Het opvoeden verleerd, oratie UvA 2009 (PDF-bestand)
- ↑ Guus Schrijvers introduceerde de term 'Paradox van Hermanns' in Het zorginovatieboek (de link verwijst naar een voorlopige versie van hoofdstuk 6)
- ↑ Helpen bij opgroeien en opvoeden: eerder, sneller en beter, rapport Inventgroep
- ↑ Tuchtschool straks uit de tijd, NRC Handelsblad, 27-1-2006