Gebruiker:Chickenwing93/Point of Ayr
Plaats in Wales .svg){kind=small}
| |||
|---|---|---|---|
| Situering | |||
| Area | Flintshire | ||
| Foto's | |||
| |||
| De vuurtoren van Talacre | |||
| |||
- Er zijn twee andere gelijknamige punten op de Britse eilanden : Point of Ayre, Isle of Man en Point of Ayre, Schotland .
Point of Ayr (Welsh: Y Parlwr Du) is de noordelijkste punt van het vasteland van Wales. Het ligt iets ten noorden van Talacre in het graafschap Flintshire, bij de monding van de rivier Dee.
Het is bij het zuidwesten van het Liverpool Bay gebied in de Ierse Zee.
De plek is een natuurreservaat van de Royal Society for the protection of Birds [1] en is deel van het duingebied van Gronant en Talacre en is van bijzonder wetenschappelijk belang.
Steenkool[bewerken | brontekst bewerken]
Aan het uiteinde van de Flinthsire was jarenlang een kolenmijn actief; het was een van de laatste operationele mijnen in Wales. De eerste proefboringen vonden plaats in 1865, onder leiding van Lord Mostyn, eigenaar van de Mostyn kolenmijn. De boringen leken succesvol en de Prestatyn Kolenmijn werdt opgericht om de operaties op te starten.Maar het project werdt gestaakt nog voordat het van de grond kwam. De plek werdt in 1873 opnieuw onderzocht door een ander bedrijf, de Westyn Mostyn Colliery Company, maar ook deze proefboringen waren niet succesvol waardoor het project opnieuw werdt gestaakt.
In 1883 werdt er voor de derde keer een poging gedaan door de Point of Ayr Colliery Company, en in 1890 they struck a seam. De kolen werden door een team van 75 mijnpaarden naar het oppervlak gebracht.[2] Rond deze tijd werdt ook een tweede schacht tot zinken gebracht. Volgens de gegevens van de inspector of mines werden er 356 mensen ingezet voor de productie van kool voor binnenlandse en industriele gebruik. Een derde schacht werdt gezonken nadat de National Coal Board de plek overnam voor nationalisering. Het koolveld breidde zich uit ten noorden onder de Ierse Zee. Vanaf 1953 werden er jaarlijks minimaal 213.000 ton aan kolen geproduceerd door 738 verschillende mijnwerkers. Door de zinking van een nieuwe schacht veloren zes mannen hun leven door verdrinking. De mijn heeft tot werdt gesloten op 23 augustus 1996.[3][4][5] Er is nu niets meer over van de mijn, de naam wordt nogwel gebruikt door de Point Ayr of Colliery band, een brassband die meedoet op Championship niveau.
In de jaren 80 is de plek gekozen voor een demonstratie tegen de Oil from Coal fabriek die werdt gefinancieerd vanuit de overheid, het nationale koolschap en andere organisaties. Er werden ter plaatse proeven uitgevoerd tot het project slachtoffer werdt van mijnstakingen. Daaropvolgde een vermindering van onderzoeksfinanciering voor deze en schone verbrandinstechnologie. De fabriek is nooit in gebruik genomen en gesloopt.
Gas[bewerken | brontekst bewerken]
Point of Ayr is ook een plek waar aardgas van het Celtic gasveld aan land komt. Het gas wordt door een gasleiding van 33.5 km lang van het Douglas Complex en boorplatformen in de Ierse zee naar Point of Ayr geleid. De gasterminal van Point of Ayr heeft een gasverwerkingscapaciteit van 8,5 miljoen kubieke meter per dag. De installaties verwijderen methanol, water en condensaat. Het gas wordt gezoet met amine-oplosmiddel om zwavelverbindingen te verwijderen tot onder 3,3 pm en worden gekoeld om het dauwpunt van koolwaterstof te verlagen. De verwerkingsfabriek maakte onderdeel uit van de ontwikkelingen rond het gebied van Liverpool Bay[6] maar is nu eigendom van Eni[7]. Het gas wordt nu door een 27 kilometer lange ondegrondse pijpleiding naar de kust van Noord-Wales geleid. Waarna het gas wordt verkocht aan Uniper
Vuurtoren[bewerken | brontekst bewerken]
Point of Ayr dankt zijn naam aan een in 1776 gebouwde vuurtoren die sinds 1883 inactief is. De vuurtoren staat op de Talacre beach bij de ingang van de River Dee estuarium. De vuurtoren had ooit twee lichten. Het grootlicht scheen zeewaarts richting Llandudno. Een tweede licht scheen naar de River Dee richting het gehucht Dawpool in Cheshire. Toen de vuurtoren nog in dienst was werdt de vuurtoren beschilderd met rode strepen en had een rode lantaarnbehuizing. Het werdt in 1844 vervangen door metaal met een wit licht.[8]
Bronnen[bewerken | brontekst bewerken]
[[Categorie:Flintshire]] [[Categorie:Wikipedia:Coördinaten op Wikidata]]